اصول قرآن‌آموزی پیامبر اکرم(ص) در صدر اسلام

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، نشست بررسی «نظام احسن و اسوه حسنه در آموزش قرآن کریم» با حضور جمعی از مربیان آموزش قرآن و سخنرانی محمدرضا معینی شب گذشته، 5 تیرماه در سالن کنفرانس نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم برگزار شد.

وی با اشاره به اهمیت و ضرورت آموزش قرآن به اقشار مختلف مردم گفت: ‌اگر بناست قرآن، آموزش داده شود،‌ بهتر است قرآن‌آموزان انگیزه‌ای به انس و عمل به قرآن داشته باشند؛ اگر قرآن‌آموز در حین آموزش انگیزه‌ای برای انس با قرآن نداشته باشد جایی از آموزش اشکال دارد.

معینی با بیان اینکه اگر قرآن درست آموزش داده شود، قرآن‌آموز بهره‌مند می‌شود، اظهار کرد: بهره‌مندی در حال حاضر یعنی توانایی تلاوت، آشنایی با تفسیر قرآن، صوت و لحن و حفظ قرآن کریم در صورتی که بهره‌مندی از قرآن به این معناست که باران رحمت الهی درک شود و وقتی قرآن‌آموز در حال آموزش است این بارش باران رحمت را درک کند.

وی افزود: در قرآن به «قلب» اهمیت ویژه‌ای داده شده است؛ گاه خداوند در قرآن به گونه‌ای از قلب یاد می‌کند که فراتر از آن چیزی است که ما آن را تصور می‌کنیم.

معینی با بیان اینکه خداوند و پیامبر، قلب را جایگاه آموزش قرآن عنوان کرده‌اند، اظهار کرد: قلب، شایسته‌ترین جایگاه برای نزول قرآن است. اگر آیات قرآن در قلب قرار بگیرد، موثر خواهد بود اما اگر تنها در زبان‌ها و حنجره‌ها قرار دهیم آن چیزی نخواهد بود که خداوند نازل کرده است.

معینی ادامه داد:‌ بهره‌مندی از قرآن با آموزش گره خورده است که اگر بخواهیم آموزش قرآن بدهیم باید کاری کنیم که آیات قرآن در قلب قرآن‌آموزان قرار گیرد.

معینی با تأکید بر اینکه باید قلب قرآن‌آموزان را مهیا کنیم تا قرآن خود آنها را هدایت کند، گفت: شیوه پیامبر(ص) در همه امور اسوه حسنه است؛ به همین دلیل آموزش قرآن ایشان نیز شیوه حسنه است و لازم است از آن الگو گرفت.

وی در مورد شیوه آموزش قرآن از سوی پیامبر(ص) گفت:‌ اولین اصل این شیوه شنیدن است؛ چرا که گوش، دروازه قلب است؛ همچنین در این صورت نیاز نیست قرآن‌آموز حتما باسواد باشد و می‌تواند با شنیدن قرآن، آموزش ببیند.

معینی افزود:‌ در این شیوه آیات و سوره‌های قرآن باید یکی یکی یاد داده شود در این صورت ممکن است سال‌ها طول بکشد اما مهم این است که تمام آیات قرآن در قلب قرآن‌آموز نازل شود.