به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) به نقل از پایگاه اطلاعرسانی «المنار»، حزبالله لبنان با صدور بیانیهای به مناسبت سیوششمین سالروز ربودهشدن امام موسی صدر، مرجع دینی و سیاسی شیعیان لبنان اعلام کرد: امروز سیویکمین روز آگوست را در حالی پشت سر میگذاریم که یک بار دیگر یادآور تراژدی ملی بزرگی یعنی ربودهشدن امام بزرگ و رهبر ملی لبنان، امام سید موسی صدر و دو همراهش شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین است.
در این بیانیه تأکید شد: به خاطر ظلم بزرگی که از یک سو به امام و همراهانش و از سوی دیگر به وطن، ملت و خانوادههایشان وارد آمد، این تراژدی یکی از شدیدترین ایستگاههای حزن و درد و برانگیزاننده خشم و غضب در تاریخ وطن و امتمان است.
حزبالله تصریح کرد: امام موسی صدر امام مقاومت، گفتوگو، تعامل و اعتدال بود و امروز در شرایط کنونی امت، از موضعگیریهای قاطعانه وی در موضوع درگیری با تجاوز مستمر رژیم صهیونیستی علیه امت و گفتوگو با همه بافتهای اجتماعی، دینی و سیاسی منطقه به ویژه در شرایطی که هجمه تکفیر و تروریست را شاهدیم، الهام میگیریم.
بیانیه مذکور میافزاید: مسئولیت جنایت ربودهشدن امام موسی صدر متوجه مجرمی است که آن را مرتکب شد و حکومتهای رویکارآمده در لیبی پس از انقلاب این کشور نیز در این مسئله مسئولند، زیرا همچنان در مقابل ربودهشدن امام صدر ساکت ایستاده و کاری انجام ندادهاند.
جامعه بینالملل در ربودهشدن امام صدر شریک است
حزبالله تأکید کرد: جامعه عربی و بینالمللی نیز در جنایت ربودهشدن امام صدر شریک است، چرا که به مسئولیت خود در قبال آزادی وی و همراهانش عمل نکرده است.
این بیانیه حاکی است، به همین مناسبت حزبالله بر ابقای مسئله ربودهشدن امام صدر در رأس اولویتهای خود اصرار دارد و بر ضرورت به کارگیری تمام تلاشهای ممکن به خاطر دستیابی به پایانی مبارک برای این مسئله تأکید میکند.
در این بیانیه تأکید شد: حزبالله در پایان اعلام میکند که خط و راه امام موسی صدر و اندیشههایش همچون منارهای راه رویارویی با همه خطراتی که امت را هدف قرار داده است، روشن میکند؛ خطراتی که در رأس آن خطر صهیونیسم، خطر تکفیر و تروریسم و خطر محرومیت که امام صدر آن را از بزرگترین خطرات تهدیدکننده ملت و امت میدانست، قرار گرفته است.
امام موسی صدر متولد ۱۴ خرداد ۱۳۰۷ در قم، مرجع دینی و سیاسی شیعیان لبنان بود که پس از هجرت از ایران به لبنان، مجلس اعلای شیعیان لبنان را تأسیس کرد و رهبری فکری و سیاسی شیعیان این کشور را عهدهدار شد.
وی در ۹ شهریور ۱۳۵۷، طی سفری رسمی به لیبی به دعوت معمر قذافی به همراه شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین ناپدید شد.