کار مادر برای تأمین هزینه‌های مهدکودک!/ مربی موظف به نثار مهر مادری نیست
گروه جامعه: اولویت‌بندی زندگی برای هر خانواد‌ه‌ای مهم است؛ اولویت خانواده‌هایی که بچه‌دارند چیست؟ اشتغال مادری که با یک حساب سرانگشتی هزینه رفت و آمد، درآمدش کفاف هزینه مهدکودکی را می‌دهد که بوی غربتش تا سالیان سال مشام کودکش را خواهد آزرد چه مقدار منطقی و اصولی است؟
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با وجود کاهش فرزند‌آوری و تعداد فرزندان خانواده‌ها، کاهش ازدواج و روند پیری جمعیت در کشور تعداد مهدهای کودک روز به روز در حال افزایش است! چرا؟
آیا حضور کودکان زیر شش سال در مهدهای کودک یک توجه ویژه و نشان دهنده اهتمام والدین به تربیت و نگرانی آنها از آینده فرزندانشان است؟ آیا لزوم و تأکیدی از سوی صاحب‌نظران تربیت کودک، روانشناسان کودکان و متخصصان حوزه کودک و نوجوان در خصوص فرستادن کودکان زیر شش سال به مهدهای کودک وجود دارد؟
آیا از نظر علمی ثابت شده است که حضور کودکان در مهدهای کودک بر موفقیت آنها در آینده تأثیر داشته و موجب می‌شود آنها بچه‌هایی با هوش‌تر، اجتماعی‌تر، با‌ادب‌تر، درس‌خوان‌تر و در مجموع موفق‌تر باشند؟ هدف والدین به ویژه بانوان خانه‌دار که امکان تربیت فرزندانشان را در خانه دارند از فرستادن کودکانشان به مهدهای کودک چیست؟
فلسفه‌ای که اشتباه تعبیر می‌شود؛ کارکرد مهدهای کودک نگهداری است نه تربیت
محمد نفریه، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی در گفت‌وگو با ایکنا با اعلام این مطلب که در حال حاضر ۱۵ هزار مهدکودک تحت پوشش سازمان بهزیستی در کشور فعالیت می‌کنند، گفت: حدوداً ۷۰۰ هزار کودک در این مهدهای کودک نگهداری می‌شوند.
وی تصریح کرد: فلسفه اصلی مهدهای کودک آموزش نیست بلکه نگهداری است. بر همین اساس تمرکز آموزشی بر روی مربیان مهدهای کودک است تا به صورت غیر مستقیم آموزش‌ها به کودکان انتقال یابد و محیط‌های مهدهای کودک نیز محیط بسته‌ای نیست و کودکان کارهای مورد علاقه خود را انجام می‌دهند. در حقیقت آموزش فرع است و اصل نگهداری است.
آیا بانوان خانه‌دار نیازی به نگهداری فرزندانشان در مهدهای کودک دارند؟
نبود همبازی برای کودکان، نبود محل مناسب بازی در خانه و عواملی از این دست از عوامل روی آوردن برخی خانواده‌ها به مهدهای کودک است اما آیا این مباحث دلیل خوبی برای فرستادن بچه‌ها به مهدهای کودک است؟
اندیشمندان و صاحب‌نظران حوزه تربیت کودک بر نقش مهم خانواده در تربیت کودکان تصریح دارند و مهدکودک را فقط زمانی که مادر توان نگهداری از فرزند در خانه را ندارد، توصیه می‌کنند. در همین خصوص حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن راستگو، بنیان‌گذارطرح تربیت مربی کودک و نوجوان حوزه علمیه قم در مورد حضور کودکان در مهدهای کودک و تأثیر این مسئله بر تربیت آنها عنوان می کند: پس از جنگ جهانی دوم و در پی ویرانی‌های به وجود آمده در کشورهای درگیر جنگ، بانوان نیز وارد کارهای تولیدی و صنعتی شده نیاز به محلی برای نگهداری از فرزندان آنها به وجود آمد و این نیاز یکی از ضرورت‌های غیر قابل انکار در چنین جوامعی بوده و هست.
مهدکودک یک نهاد ضروری برای تربیت بچه‌ها نیست
وی در خصوص ایجاد مهدهای کودک در کشورمان گفت: در کشور ایران بدون مطالعه جامعه‌شناسانه مهدهای کودک ایجاد و مردم به استفاده از آنها روی آورده‌اند. در حالی که بر اساس فرهنگ ایرانی فقط باید زمانی که ضرورت ایجاد می‌کند از مهدهای کودک استفاده شود نه اینکه استفاده از مهدهای کودک یک اولویت باشد. مهد کودک یک نهاد ضروری برای تربیت بچه‌ها نیست.
سایر صاحب‌نظران حوزه کودک نیز تصریح دارند بهتر است کودکان به صورت پاره‌وقت و بعد از سه سالگی وارد مهدهای کودک شوند و عدم حضور کودک در خانه و کنار خانواده در زمان حضور آنها جبران شود. اما متأسفانه به نظر می‌رسد والدین به طور کلی تربیت کودکانشان را به مهدهای کودک سپرده‌اند به نحوی که در زمان حضور کودک در خانه نیز والدینی که از مهدهای کودک استفاده می‌کنند به دلیل اشتغال به کار خانه، اجازه استفاده نامحدود از بازیهای رایانه‌ای را به کودکان می‌دهند اما کودک باید زندگی عادی خود را داشته باشد و تبلت‌ها و بازیهای کامپیوتری چیزی را به کودک انتقال می‌دهند که نباید؛ خشونت و تعاملات اجتماعی گسترده و بدون کنترل مخصوص سنین خاص مناسب کودک نیست اما کودک می‌بیند و مسلماً یاد می‌گیرد.
مربی مهد موظف به نثار مهر مادری به کودکان نیست
از سوی دیگر مربی مهد حتی اگر بهترین انسان روی زمین هم باشد، روزانه با ده‌ها کودک در ارتباط است و یقیناً نثار کردن محبت بی‌دریغ مادری جزو وظایف او محسوب نمی‌شود و همچنان مادران هستند که باید برای فرزندانشان مادری کنند و این مادری کردن یقیناً محدود به خریدن تبلت و اجازه دادن به کودک برای بازی بدون محدودیت نیست بلکه به معنای نثار محبت بی‌دریغ مادری است.
زمانی که مسئله اشتغال اجباری مادر مطرح می‌شود، یقیناً این اشتغال اجباری و لزوم سپردن کودکان به مهدهای کودک در چنین شرایطی شامل حال مادرانی نمی‌شود که در یک اولویت‌بندی اشتباه از شرایط زندگی خود، اشتغال را بهانه‌ای برای دور بودن از خانه قرار داده‌اند و بیش‌تر درآمد خود را صرف تأمین مخارج نبود خود در خانه می‌کنند.
مادرانی که فرزندان خود را به مهدها می‌سپارند و ساعت‌ها فرزندانشان را از آغوش گرم و محبت آمیز خود دور می‌کنند، به جای آشپزی و تهیه غذای سالم فست‌فود و غذای آماده می‌خرند، به جای ایجاد آرامش برای اعضای خانواده استرس و فشار عصبی برای فرزندانی که صبح زود باید بیدار شوند و به مهد بروند ایجاد می‌کنند و در پایان ماه نیز تمام حقوق خود را صرف تأمین هزینه‌های مهدکودک و غذاهای آماده می‌کنند! معامله‌ای که یقیناً سراسر ضرر است به ویژه برای کودکان در سنین حساس کودکی.
مادران جامعه ما اشتباه نکنید؛ هیچ مربی مهدکودکی نمی‌تواند جایگزین آغوش گرم شما شود، اگر هم قرار است کودک ساعاتی را در مهدکودک باشد، حتماً باید برنامه‌ی برای جبران نبودتان در کنار فرزندتان طی این ساعت‌ها داشته باشید تا کودک بدون مهر کافی مادری بزرگ نشود.
ممنون