به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از آذربایجان غربی، از آن جا که اسلام بهعنوان کاملترین دین در نزد خداوند برای همه ابعاد زندگی انسان دستورات جامعی دارد، پیامبر اسلام(ص) خود را پیامبر مبعوث شده برای تکمیل مکارم اخلاقی معرفی میکند.
در واقع فرد دیندار با پذیرش و عمل به دستورات و آموزههای دینی سبک زندگی را میپذیرد که تأمینکننده سلامت جسم و روان اوست، از این رو آموزههای دینی بهعنوان اساسیترین مؤلفه مؤثر بر رفتار مورد توجه بسیاری از جمله روانشناسان قرار گرفته است.
براساس یافتهها در پژوهشهای مختلف، پایبندی افراد جامعه به دین نقش مهمی در تحقق جامعه سالم و سلامت جسم و روان افراد جامعه دارد.
این یافتهها نشان میدهد که هرچه دینداری در زندگی افراد نقش بیشتری داشته باشد، مشکلات جسمی، اضطراب، افسردگی و ناسازگاری اجتماعی کاهش مییابد، آن چه مشخص شده این است که از بین مولفههای دینداری، التزام دینی بالاترین نقش را در تامین سلامت روان افراد بر عهده دارد.
التزام به وظایف دینی یعنی فرد دیندار در پی کسب معرفت نسبت به پروردگار، انبیا و اولیای دین، انجام تکالیف و احکام دینی را در حیطه رفتارهای شخصی، اجتماعی و اقتصادی خود بایسته بداند و به آنها عمل کند.
سلامت روان موضوعی فراتر از نداشتن بیماری روانی است فردی که از سلامت روان برخوردار است عملکرد مناسب، تفکر، خلقوخو و رفتار طبیعی دارد و میتواند در جامعه فعالیت ثمربخشی داشته باشد، روابطش با دیگران مناسب است و میتواند با مشکلات و ناملایمات کنار بیاید و از طرفی به دیگران نیز کمک کند.
واقعیت این است که در چند دهه اخیر، نقش دین و معنویت در زندگی مورد توجه روان شناسان و محققان قرار گرفته است.پیچیدگی جامعه مدرن امروزی، مشکلات روزافزون و تغییر شیوههای زندگی باعث شده است نیاز به معنویت بیشتر شود، حتی در جوامع مادی نیز واقعیتها حاکی از آن است که مردم به دین گرایش پیدا کردهاند.
متخصصان هم بر این نکته اذعان دارند که شیوههای درمانی برای بهبود سلامت جسم و روان به تنهایی جوابگو نیست بلکه باورهای دینی و گرایش به دین به نحو چشمگیری بر سلامت افراد تأثیر میگذارد.
در پاسخ به این سؤال که رشد معنوی چگونه باعث تقویت جسم و روان میشود، باید گفت: دینداری باعث گزینش سبک خاص زندگی میشود که این سبک زندگی بر جسم و روح فرد تأثیرگذار است.
فرد مؤمن مشروب نمیخورد، قمار نمیکند، از مواد مخدر استفاده نمیکند، رفتارهای نامشروع و مجرمانه انجام نمیدهد و دیگران را آزار نمیدهد و به طور کلی از هرچه گناه است و رنگ زشتی دارد پرهیز میکند.
در مقابل کسانیکه از آموزههای دینی بیبهرهاند و توجهی به دستورات الهی ندارند، زشتی گناه را نمیبینند و از انجام هر عملی که منافع خودخواهانه آنها را تأمین میکند، چشمپوشی نمیکنند.
به گزارش ایکنا، متأسفانه باید گفت در خانوادههایی که به آموزههای دینی عمل نمیشود، آشفتگی جسم و روان بیشتر دیده میشود، در واقع علت بخش عمدهای از خشونتهای خانوادگی، عمل نکردن به آموزههای فرهنگی و اسلامی است.