تکراری شدن مضامین فیلم‌های دینی عامل بی‌رغبتی مخاطبان است

رضا آشتیانی، بازیگر و تهیه‌کننده سینما، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان این‌که مخاطبان سینمای دینی را نباید تنها به داخل کشور محدود کرد، گفت: پس از پیروزی انقلاب اسلامی نزدیک به یک دهه فیلم‌های دینی و انقلابی جزء آثار پرمخاطب سینمای ایران بودند. کارهایی چون توبه نصوح، بایکوت، تشریفات، سفیر و... تنها نمونه‌ای از این دست تولیدات بودند، اما پس از گذشت یک دهه کم کم روند تولید این دست فیلم‌ها کاهش یافت، به نحوی که در زمان حال تنها چند فیلم با این محوریت تولید می‌شوند. کارهایی که عمدتا اکران هم نمی‌شوند یا این که به صورت محدود روی پرده می‌روند.

دلایل کاهش استقبال مخاطبان از آثار دینی

وی افزود: دلیل این نقصان را در چند عامل می‌توان جستجو کرد؛ ابتدا این‌که در دهه 60، فضای کلی کشور به نحوی بود که مردم این دست تولیدات را دوست داشتند و از آن استقبال می‌کردند. برای مثال فیلم «توبه نصوح» حتی در مساجد هم به نمایش درمی‌آمد و از آن استقبال خوبی به عمل می‌آمد، اما به مرور تمام این مراکز نمایش فیلم از انجام این کار منصرف شدند.

بازیگر فیلم «تلفن» ادامه داد: مطلب دیگر این‌که سینمای قبل از انقلاب به اندازه‌ای دچار انحراف بود که در آن موضوعات ارزشی و دینی جایی نداشت. برای همین وقتی مردم با آثاری رو به رو شدند که در آن ارزش‌های دینی و اخلاقی جایگاه ویژه داشت، از آن استقبال کردند، اما متاسفانه این جذابیت و نو‌آوری با گذشت زمان لباس نو بر تن نکرد و سعی داشت با همان روش اولیه جذب تماشاگر کند. برای همین بعد از چند سال در جذب تماشاگر به مشکل برخورد و برای همین هم نتوانست تماشاگر لازم را به سمت خود جلب کند و عمده کارها شکلی شعاری به خود گرفت.

این سینماگر در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: مطلب دیگری که می‌توان در این میان ذکر کرد، فراگیر شدن رسانه‌هایی چون ویدیو و ماهواره است که اشتیاق مردم را به سمت این دست آثار کم کرد، البته این مسئله سبب ضربه خوردن به کلیت سینما شد که سینمای دینی تنها یک بخش آن است. در ضمن فیلم‌ها و سریال‌هایی که با این محوریت (موضوعات دینی) از تلویزیون پخش می‌شود نیز به نوعی تماشاگران این دست آثار را اشباع کرده است.

سینمای دینی مخاطب بین‌المللی دارد

تهیه‌کننده فیلم «خاکر سرد» با بیان این‌که سینمای دینی قادر است در خارج از کشور مخاطبان زیادی داشته باشد، گفت: به نظرم اگر به شکلی صحیح فیلم‌های دینی، خارج از کشور روی پرده رود، مخاطبان آن بسیار خواهد بود، چون اکثر کشورهای جهان آنچنان تحت سیطره هالیوود هستند که وقتی فیلم‌های اخلاقگرا روی پرده برود، مردم به دلیل پیام و جذابیت آن از آن استقبال می‌کنند. برای نمونه من به عینه دیدم که مردم چگونه از فیلم‌هایی چون بچه‌های آسمان و رنگ خدا استقبال می‌کردند.

آشتیانی در پایان تاکید کرد: وقتی سخن از اکران بین‌المللی فیلم‌های دینی می‌شود، منظور نمایش در چند سینمای محدود نیست، بلکه اکرانی است که عام مردم به آن دسترسی داشته باشند. برای رسیدن به این خواسته هم ضروریست تا با بنگاه‌های پخش فیلم ارتباط مناسب برقرار شود.