اعتقاد به قرآن در رفتار و گفتار قرآنیان نمود داشته باشد/ قاریان از طریق قرآن کسب درآمد نکنند

محمود لطفی‌نیا، در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با اشاره به فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر لزوم عمل به قرآن از سوی قرآنیان، گفت: هدف اسلام و قرآن، تربیت انسان‌ها است، اما اینکه تربیت انسان‌ها در کجاها ظهور و بروز دارد باید گفت که تربیت در عمل و رفتار و قول و فعل انسان دیده می‌شود و رفتار و عمل انسان است که او را به عنوان یک انسان مقید به قواعد دینی و رفتاری معرفی می‌کند.
وی با بیان اینکه جز به عمل نمی‌توانیم داعیه مسلمان بودن و پیروی از قرآن را داشته باشیم، عنوان کرد: قرآن کریم می‌فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَالَا تَفْعَلُونَ؛ اى کسانى که ایمان آورده‏‌اید، چرا چیزى می‌گویید که انجام نمی‌دهید؟» همین آیه برای انسان، کفایت می‌کند تا به قرآنیان بقبولاند دین و رفتار دینی جز به عمل نخواهد بود.

توحید‌محوری؛ اساس تربیت قرآنی
لطفی‌نیا با تأکید بر توحید‌‌محوری در تربیت قرآنی و عمل به قرآن، گفت: توحیدمحوری به این معنی است که تمام اعمال، گفتار و رفتار ما حکایت از استناد به خداوند داشته باشد به این معنی که بگوییم اگر چنین رفتار شایسته و خوبی داشته‌ام این رفتار من در سیره اهل توحید و قرآن آمده است و من به دستور قرآن عمل کرده‌ام. همین که سیره رفتاری و تربیتی ما توحیدی باشد برای ما انسان‌ها کفایت می‌کند تا بتواند عیار و قاعده‌ای برای شناخت رفتارهای دینی به دست مردم بدهد.
وی با عنوان این مطلب که ارزیابی رفتار دینی باید بر مبنای توحید‌گرایی و توحید‌محوری باشد، افزود: قرآن، الگوی رفتاری می‌دهد و افراد برجسته در زمینه رفتار دینی را معرفی می‌کند. قرآن، پیامبر اکرم(ص) را به عنوان بزرگ‌ترین الگو و اسوه حسنه معرفی کرده است. انسان‌ها نمی‌توانند به صورت انتزاعی بدون آنکه الگویی ببینند رفتاری داشته باشند و باید برای تمامی رفتارهای خود مصداق بیرونی داشته باشند که البته مصداق بیرونی همه رفتارهای دینی در پیامبر اکرم(ص)، امیرالمومنین(ع) و ائمه معصومین(ع) وجود دارد.

اساس پیروی از ولایت، عمل به دستورات دینی است
لطفی‌نیا ادامه داد: اگر رهبر معظم انقلاب بر عمل به قرآن از سوی قرآنیان و افراد منتسب به قرآن تأکید دارند پس ما که خود را پیرو رهبر می‌دانیم باید به فرمایشات و تأکیدات ایشان در این حوزه توجه داشته باشیم زیرا اساس پیروی از ولایت، عمل به دستورات دینی و تقید به اخلاق دینی است و اگر غیر از این باشد حرکت‌های تبلیغی ما تأثیر بیرونی نخواهد داشت.
وی در ادامه عنوان کرد: بزرگترین صلاح قاری قرآن، صوت و لحن او نیست بلکه بزرگترین صلاح و ابزار او این است که اگر جمال صوت و لحن خود را به مردم نشان می‌دهد جمال زیبایی عمل به دستورات قرآنی را نیز به مردم نشان دهد تا قلب مردم را به سوی قرآن جلب کند.

قاری قرآن باید خودش مراقب خودش باشد
داور مسابقات بین‌المللی قرآن با بیان اینکه اعضای جامعه قرآنی به عمل به قرآن اعتقاد دارند، گفت: اما اعتقاد کافی نیست و این اعتقاد باید درعمل به موازین اخلاقی و آموزه‌های قرآنی، خود را نشان دهد. هر قاری، حافظ و استاد قرآنی باید مواظب باشد که چه می‌گوید و چه می‌کند و چه شخصیتی از خود به نمایش می‌گذارد؛ یک قاری یا حافظ قرآن باید خودش، مراقب خودش باشد و خود را به یک ثبات در رفتار برساند یا اینکه تحت مراقبت بزرگانی باشد که عمل و قول آنها به حدی رسیده که می‌توانند تأثیر معنوی بر روی افراد بگذارند. همه قاریان و حافظان قرآن باید در میان علما و اهل اخلاق و معرفت کسانی را به عنوان الگو برای خود در نظر بگیرند.
وی یادآور شد: اگر الگوهای معنوی در جامعه امروز ما حاضر هستند که باید قاریان و حافظان قرآن خدمت آنها بروند و کسب فیض کنند و اگر دور از دسترس هستند نیز باید به صورت غیرمستقیم از طریق کتاب و... با آنها در ارتباط باشند.

بزرگ‌ترین خطر برای انسان‌ها، جاه و مال است
لطفی‌نیا درباره آسیب‌های پیش‌روی قاریان و حافظان قرآن، گفت: همانطور که در احادیث و روایات نیز آمده، بزرگ‌ترین خطر برای انسان‌ها، جاه و مال است؛ جاه یعنی رسیدن به شهرت و امکانات اجتماعی و مال نیز رسیدن به ثروت زیاد است که البته براساس قواعد دینی ما برای تمامی این امور باید یک حساب و کتابی وجود داشته باشد.
وی ادامه داد: انسان‌های اهل ایمان از اینکه در هر ورطه اجتماعی بی‌گدار به آب بزنند احتیاط می‌کنند مگر اینکه از قبل محاسبات لازم را انجام داده باشند و در مرحله اول نقش و اقتضائات خود را محاسبه می‌کنند بعد در حوزه‌ای از جمله؛ گرفتن مسئولیت‌های اجتماعی، مال‌اندوزی و... ورود پیدا می‌کنند به ویژه اگر این مسئولیت‌های اجتماعی و مال‌اندوزی‌ها در حوزه قرآن باشد.
مدرس قرآن کریم با بیان اینکه احادیث و روایات به طور صریح انسان‌ها را از ابزاری نگاه کردن به قرآن نهی کرده‌اند، افزود: در احادیث و روایات آمده است که با قرآن کسب مال و ثروت نکنید؛ هرچند که این موضوع در اهل سنت و در بسیاری از قاریان مصری و قاریان دیگر کشورهای اهل سنت وجود دارد که شاید به این دلیل که آنها قرائت قرآن را شغل خود قرار داده‌اند قابل دفاع هم باشد اما از این موضوع در مذهب ما که تشیع است به کراهت یاد شده و کار پسندیده‌ای نیست.

قرائت قرآن به عنوان شغل انتخاب نشود
وی با تأکید بر این نکته که قاریان قرآن نباید از طریق قرآن کسب درآمد داشته باشند، گفت: برخی از قاریان قرآن تمام تلاش خود را می‌کنند تا در جلسات مختلف قرآن بخوانند و از این طریق کسب درآمد کنند که این رفتار به هیچ عنوان پسندیده نیست و قاریان ما به جای اینکه قرائت قرآن را به عنوان شغلی برای خود انتخاب کنند باید به دنبال تحصیل تا سطوح عالیه باشند و رشته‌ مورد علاقه خود را دنبال کنند و در کنار آن هم قاری قرآن باشند.
لطفی‌نیا یادآور شد: ساماندهی امر قرائت قرآن در سطوح مختلف نیز امر پسندیده‌ای است که قاریان قرآن باید به این نکته هم در کنار تحصیلات خود در رشته‌های دانشگاهی مورد علاقه توجه کنند و قرائت قرآن و ارتقای تحصیلات دانشگاهی در رشته‌های مورد علاقه را همسو با هم پیش ببرند.
وی با بیان اینکه قاریان و حافظان قرآن کریم شخصیت‌هایی هم طبقه عالمان و مبلغان دینی هستند، عنوان کرد: کسی که می‌خواهد مبلغ دین باشد باید خودش اولین کسی باشد که به دستورات دینی عمل کند و رفتاری غیر از این از او پذیرفته نیست؛ اگر قاری و حافظ قرآن به عنوان مبلغ دین به آموزه‌های قرآنی و دینی عمل نکند موجب خواهد شد تا دیگران را از دین فراری دهد و از جذب به دین دور کند.
داور مسابقات بین‌المللی قرآن یادآور شد: تمام وظیفه اهل دین و تبلیغ دینی جذب انسان‌ها به دین است و قرآنیان باید در رفتار و گفتار خود به گونه‌ای عمل کنند که مردم را به دین جذب کنند؛ امروز دیگر زمانی نیست که قرآنیان بالای منبر بنشینند و مردم را به دین جذب کنند زیرا جذب مردم به قرآن جز با عمل به قرآن اتفاق نمی‌افتد.
وی ادامه داد: مردم هر چه که سلامت رفتار بیشتری در قرآنیان و مبلغان دینی ببینند بیشتر جذب دین می‌شوند و هزار ساعت سخنرانی تأثیری نخواهد داشت اگر شخص مبلغ عامل به قرآن نباشد.
لطفی‌نیا در پایان عنوان کرد: در نظام جمهوری اسلامی همه زمینه‌ها و ابزارها برای تربیت دینی وجود دارد و شکرگزاری این نعمت به این است که بتوانیم از این نعمت به خوبی استفاده کنیم؛ ما قرآنیان باید عمر خود را در مسیر تربیت قرآنی قرار دهیم و این اصلی‌ترین وظیفه ما است.