کد خبر: 1465733
تاریخ انتشار : ۰۹ آبان ۱۳۹۳ - ۰۹:۵۶
انسیه شاه‌حسینی:

زمان فیلمبرداری صحنه‌های جنگ بهترین لحظات زندگی من است

گروه هنر: یک فیلمساز دفاع مقدس گفت: خاطرات زیادی از دوران دفاع مقدس دارم و زمانی که در حال گرفتن صحنه‌های جنگ هستم، بهترین دوران زندگیم را پشت سر می‌گذارم.

انسیه شاه‌حسینی، کارگردان سینما، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره تعلق خاطر خود به دفاع مقدس اظهار کرد: از آنجایی که با جنگ مانوس بودم و این مقوله همواره مسئله‌ام در زندگی بوده، ساخت کارهای جنگی برایم راحت‌تر است. شاید اگر بخواهم فیلم خانوادگی بسازم نتوانم، اما از ساخت فیلم جنگی همیشه  لذت می‌برم.
وی افزود: وقتی جنگ شروع شد به عنوان خبرنگار در جنگ حاضر شدم و از آن دوران خاطرات زیادی دارم. در فیلم «شب بخیر فرمانده» زندگی خودم با جنگ و چگونگی آن را روایت می‌کنم. نکته دیگر که باید آن را بیان کنم این است که بهترین دوران زندگیم وقتیست که صحنه‌های جنگ را در فیلمم ضبط می‌کنم. صحنه‌های انفجار و اکشن را وقتی در فیلمم می‌شنوم انگار زیباترین موسیقی دنیا را گوش می‌دهم.
کارگردان فیلم «پنالتی» درباره ساخت فیلم‌های جنگی و مشکلات این حوزه  توضیح داد: وقتی بنا شد فیلم‌های دفاع مقدسی ساخته شود، قول‌هایی مبنی بر حمایت از این گونه آثار داده شد، اما من هیچ وقت به خاطر این گونه حمایت‌ها به این سینما روی نیاوردم و هیچ وقت هم روی کمک کسی حتی زمان نوشتن فیلمنامه حساب باز نکردم. یاعلی گفتم و راه افتادم و اتفاقا خدا به خاطر شهدا هیچ وقت مرا تنها نگذاشت و کمک‌ها همیشه از جایی رسید که حتی فکرش را نمی‌کردم. به عنوان نمونه اگر ما برای ضبط صحنه‌ای به ده تانک  احتیاج داشتیم، به ناگاه برایمان بیست تانک می‌رسید یا نمونه‌های دیگر.
شاه‌حسینی درباره گلایه فیلمسازان از ساخت فیلم در ژانر دفاع مقدس گفت: ساخت فیلم جنگی به انگیزه شخص برمی‌گردد. وقتی کسی  هدفش فتح قله باشد به مشکلات اطراف و حاشیه‌ها نگاهی ندارد، اما اگر کسی برای تفریح به کوه‌نوردی می‌رود، مشخص است که با اولین مشکل از ادامه راه مأیوس می‌شود. من به شخصه همیشه نگاهم به نوک قله کوه بوده و به  پایین  نگاه نکردم.
وی ادامه داد: مشکلاتی که فیلمسازان دیگر از آن می‌گویند برای من هم هست، اما من به مشکلات اهمیت نمی‌دهم و نادیده می‌گیرم، وقتی یاد زمان جنگ می‌افتم که رزمنده‌‌های ما با چه سختی می‌جنگیدند، از اینکه گلایه کنم خجالت می‌کشم. رزمنده‌های ما جای خشاب نداشتند که فشنگ را داخلش بریزند فشنگ‌ها را یا در دستمال می‌پیچند و یا در جیب می‌گذاشتند. با چشمانم دیدم که با کتونی خیس در زمستان راه می‌روند.
این فیلمساز در پایان اظهار کرد: وقتی با چشمان خود دیدم که رزمنده‌های ما در بدترین شرایط از جانشان می‌گذشتند، این کمبودها را حس نمی‌کنم. آنها خم به ابرو نمی‌آوردند چون هدف داشتند. من وقتی الگویی  اینچنینی دارم خجالت می‌کشم از کمبودهای ساخت فیلم در حوزه دفاع مفدس گلایه کنم.

captcha