ميراحمد ميراحسان: «سلمان هراتی» شعر مذهبی را به نوعی اشراق نزديك كرد

به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) به نقل از روابط عمومی حوزه‌ی هنری استان تهران، «ميراحمد ميراحسان» در نشست تحليل شعر و انديشه‌ی مرحوم سلمان هراتی كه چهارشنبه بيست‌ونهم شهريورماه در حوزه‌ی هنری شهر تهران برگزار شد، با بيان اين مطلب گفت: جايگاه «سلمان هراتی» در حوزه‌ی تفكر دينی و انقلاب بسيار رفيع است؛ تا جايی‌كه می‌توان او را از پيشگامان نسل اول شعر انقلاب دانست.
وی با بيان اين‌كه «پايداری» در شعر «سلمان هراتی» جلوه‌های متفاوت و گوناگونی دارد اظهار كرد: در زمان او جريان حاكم بر شعر اين بود كه هر شاعری در قالب نيمايی شعر می‌گفت، جاسوس و عامل خارجی معرفی می‌شد اما اين شاعر جوان با شجاعت و جسارت، تمام شعرهای انقلابی خود را در قالب نيمايی به همگان معرفی كرد كه اين كار كم‌تر از كار خود نيما نبود؛ چرا كه در‌ آن زمان شعر نو گفتن مساوی با غير خودی بودن تلقی می‌شد.
«ميراحسان» ادامه داد: با اين‌كه در شعر زمان سلمان، نوعی واپس‌گرايی ديده می‌شد ولی سلمان خلاف اين جريان شعری حركت می‌كند و تأثير زيادی بر جريانات شعر زمانی خود می‌گذارد.
وی «قرابت و آشنازدگی»، «بومی بودن» و «همراهی با فضا و محيط پيرامون» را از ويژگی‌های شعر سلمان برشمرد و اضافه كرد:‌ بنا نهادن «من» يا «خود» در عرصه‌ی شعر اجتماعی سابقه‌دار است اما بنا نهادن «من» در تجربه‌ی انقلاب توسط سلمان هراتی بنا نهاده شد.
اين منتقد در پايان شعر سلمان را شعری در «غربت و غبار فراموشی‌مانده» معرفی كرد و گفت: يكی از بهترين شعرهای سلمان، شعری است كه برای امام خمينی(ره) سروده شده است.
نشست‌های علمی ـ ادبی حوزه‌ی هنری استان تهران چهارشنبه‌ی آخر هر ماه ادامه برگزار می‌شود.