مهدی مصری، دبیر سابق کمیته راهبردی قرآنپژوهی و طب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) در پاسخ به این سؤال که پس از برگزاری 50 همایش قرآنپژوهی و طب و سپس سکوت سه ساله در این حوزه، اکنون در حوزه قرآنپژوهی و طب در چه شرایطی قرار داریم، عنوان کرد: وزارت بهداشت در این حوزه کارهایی را شروع کرده و ما امیدواریم که کار به پیش برود.
وی ادامه داد: پیشبینی ما این است که چون آقای داوودی فراهانی معاون فرهنگی دانشجوی وزارت بهداشت خود یک فرد قرآنی است به نظر میرسد در حوزههای پژوهشی نیز این حوزه جلوتر برود.
عضو هیئت علمی دانشگاه بقیهالله(عج) در پاسخ به این سؤال که شما قبلاً دبیر کمیته راهبردی قرآنپژوهی و طب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بودید، آیا در حال حاضر این کمیته وجود خارجی دارد، گفت: این کمیته در معاونت تحقیقات وزارت بهداشت وجود ندارد.
بالاخره مسئولان توجیه شدند که همه دانشگاهها در حوزه قرآن و طب باید توانمند شوند
مصری از صدمهای که وقفه فعالیت در حوزه قرآنپژوهشی و طب در دانشگاهها ایجاد کرد نیز سخن گفت و عنوان کرد: تا مسئولان توجیه شوند که داستان کارها چه بوده کمی طول کشید اما بالاخره توانستیم مسئولان مربوطه را توجیه کنیم که همه دانشگاهها در حوزه قرآن و طب باید توانمند شوند.
وی ادامه داد: برخی از فعالیت در این حوزه برداشتهای متفاوتی داشتند اما بر اساس مستندات گذشته و اسناد قبلی، کمیسیون دوباره در حال شکلگیری است و امیدواریم کارها به پیش برود.
هنوز برای داشتن دانشکده طب و دین زود است
مصری در پاسخ به این سؤال که آیا تشکیل یک دانشکده به عنوان تخصصی دانشکده طب و دین میتواند بر این روند تأثیر مؤثری داشته باشد، گفت: هنوز برای این کار زود است؛ آرام آرام رشتههایی در این خصوص ایجاد شده اما برای ایجاد دانشکده در این حوزه زود است.
عضو هیئت علمی دانشگاه بقیهالله(عج) در پاسخ به این سؤال که آیا به اندازه کافی در این حوزه متخصص داریم، گفت: کما بیش داریم اما نه به حدی که بتوان دانشکده تأسیس کرد؛ از سوی دیگر افرادی با تخصصهای مختلف و متعدد در این حوزه وارد شدهاند.
مصری در پایان سخنانش اعلام کرد: طی نشستی که با مسئولان وزارت بهداشت داشتیم به آنها پیشنهاد کردیم که موضوعهای پژوهشی در حوزه قرآن و طب را استخراج و به صورت خوراک پژوهشی در اختیار دانشگاهها و دانشجویان قرار دهیم؛ اگر این کار اتفاق بیفتد میتوان امیدوار به موفقیت بود اما اگر کارها مستقیم به دانشگاهها واگذار شوند بعید می دانم کاری از پیش ببریم.