محمود پاک نیت، بازیگر فیلم سینمایی «زیباتر از زندگی» در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره حضورش در این فیلم سینمایی اظهار کرد: حضور من در این کار سینمایی خیلی اتفاقی روی داد، به این نحو که تهیهکننده کار «سیدزاده» با من تماس گرفتند و برای حضور در این فیلم سینمایی از من دعوت کردند. نقش من در «زیباتر از زندگی» خیلی کوتاه بود. در این کار من نقش یک ساواکی را بر عهده داشتم که قبل از انقلاب شهید علمالهدی را شکنجه کرده بود و پس پیروزی انقلاب و در آغاز جنگ با وی رو به رو شد و شهید علمالهدی به روی خود نیاورد که وی را شناخته و حتی برای ماشینش بنزین تهیه کرد.
وی افزود: آشنایی من با این شهید محدود بود و تنها به مطالعات اندکم ختم میشد، اما خوشبختانه وقتی پیشنهاد بازی در این کار مطرح شد، موقعیتی فراهم آمد تا بیشتر درباره مطالعه کنم. تازه در این زمان بود که فهمیدم که وی چه شخصیت برجستهای دارد. این ویژگی برای تمامی شهدا وجود دارد، اما به درستی به ما معرفی نشدهاند، پس اگر این اتفاق روی دهد، مطمئن باشید بسیاری از مشکلات فرهنگی ما برطرف خواهد شد.
بازیگر سریال «روزی روزگاری» ادامه داد: درباره این کار یک امتیاز مثبت بسیار مهم دیگر هم وجود داشت. آن نیز فیلمساز کار بود. این کارگردان با وجود اینکه زن است، سالها در جبهههای جنگ حضور داشته و تمام چیزهایی که در آنجا اتفاق افتاده را به خوبی دیده و لمس کرده است. در ضمن به واسطه زن بودنش احساسی در کارش لحاظ شده که مشابه آن را در کمتر فیلمی میبینیم، البته همزمان با این فیلم دفاع مقدسی فیلمی دیگری در این حوزه با نام «شیار 143» اکران شده که کارگردان آن نیز زن است. این فیلم هم توانسته موفقیتهایی بالایی در جذب تماشاگر به دست آورد، زیرا این کار هم به شدت از خصیصه احساس بهره برده است.
پاکنیت در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: در «زیباتر از زندگی» به شکلی دفاع مقدس ترسیم میشود که مخاطب به راحتی میتواند بفهمد که کشور ما در این جنگ هشت ساله یک مدافع بود که به طور ناجوانمردانه مورد حمله قرار گرفت، اما جوانانی همچون علم الهدی با رها کردن تحصیل و علم، سلاح به دست گرفتند و در مقابل سپاه بعثی مردانه ایستادند و در آخر نیز به شهادت رسیدند، البته این مظلومیت ملت ایران تنها به جنگ ایران و عراق خلاصه نشده، بلکه در طول تاریخ، ما همیشه مدافع ناموس و وطن خود بودهایم.
وی درباره امتیازات فیلم «زیباتر از زندگی» چنین توضیح داد: خوشبختانه فیلمهای چون «زیباتر از زندگی» و «شیار» توانستهاند قدمهای تازهای در سینمای دفاع مقدس پیش روی ما بگذارند و نشان دهند جنگ تنها آن چیزی نیست که تا به حال روایت میشده، بلکه در هشت سال دفاع مقدس به وفور روابط عاطفی وجود دارد که به آن پرداخته نشده است. برای همین وقتی تماشاگر با چهرهای متفاوت از یک سردار جنگ در این فیلم رو به رو میشود در ابتدا کمی تعجب میکند، اما در ادامه آن را میپذیرد.
پاک نیت در پاسخ به این سوال که آسیب رایج در سینمای دفاع مقدس چیست؟ گفت: متاسفانه در برخی فیلمهای جنگی تنها اسمها ایرانی هستند و اگر این ویژگی را بر داریم به هیچ وجه متوجه ایرانی بودن آنها نمیشویم. منظورم این است که عمده کارهای دفاع مقدسی معمولا کارهایی هستند که در آنها، تقلیدی ابتدایی از فیلمهای خارجی را شاهد هستیم. این اتفاق جدا از اینکه به ساختار فیلم ضربه زده است باعث شده تماشاگر آن را نپذیرد و حتی در مقابل آن عکسالعمل منفی نشان دهد.
وی در پایان بیان کرد: شهدا ما همان راهی را رفتند که مولا امیرالمومنین (ع) رفت، بنابراین تا میتواند در این حوزه باید فیلم ساخت. فیلمهایی نظیر «زیباتر از زندگی» که چهرهای واقعی از شهدا ترسیم میکنند. انسانهایی که با داشتن احساسات پاک انسانی تنها برای دفاع از کشورشان مقابل خصم ایستادند.