کد خبر: 2819161
تاریخ انتشار : ۱۸ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۳:۴۲

«کوچه بی‌نام»؛‌ فیلمی دلنشین به روایت عواملی حرفه‌ای

گروه هنر: «کوچه بی‌نام» اثری حرفه‌ای و دلنشین و رو راست با مخاطب است که این موفقیت را مدیون جمعی از مؤلفه‌های مهم همچون فیلمنامه خوب، بازی بازیگران،‌ گریم مناسب و نزدیک به شخصیت‌ها، فیلمبرداری حرفه‌ای و مجموعه‌ای از عوامل پشت دوربین است.

هاتف علیمردانی، فیلمساز جوانی است که آثارش یکی پس از دیگری پخته‌تر و قابل قبول‌تر می‌شوند. «کوچه بی‌نام» جدیدترین و بهترین اثر وی تا به امروز است که قطعاً می‌تواند نظر مثبت مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند.
«کوچه بی‌نام» داستان خانواده متوسطی را روایت می‌کند که درگیر موضوعی می‌شوند که زندگی‌شان را تحت‌الشعاع قرار داده و آنها را وارد مرحله جدیدی می‌کند. حاج مهدی با بازی فرهاد اصلانی و همسرش احترام که افراد متدین و دینداری هستند، سه دختر دارند که یکی از آنها باران کوثری است که بسیار سر به هواست و برخلاف مادرش با بازی فرشته صدرعرفایی که اعتقادات مذهبی قوی دارد، به باورهای دینی پایبند نیست و همیشه مادر و خواهرها با وی درگیر هستند. در طبقه پایین منزل حاج مهدی،‌ فروغ با بازی پانته‌آ بهرام و پسرش حمید و دختر کوچکش که از اقوام حاج مهدی هستند با آنها زندگی می‌کنند. حاج مهدی علاقه مخصوصی به حمید دارد. در این بین حمید و نسیبه دختر حاج مهدی به هم علاقمند هستند و فروغ به شدت از علاقه آنها به یکدیگر مضطرب و نگران است و به هر طریقی سعی در جلوگیری از ازدواج‌ آنها دارد.

کوچه بی نام

حمید برای کار عازم خرم‌آباد می‌شود که حاج مهدی برای راحتی او اصرار می‌کند با هواپیما برود. شب سفر بین فروغ و حمید بر سر ازدواج با نسیبه دعوای شدیدی رخ می‌دهد که باعث می‌شود حمید شبانه از خانه برود. ریتم داستان با افتادن نوه حاج مهدی در چاه خانه تندتر می‌شود. تا این داستان به سرانجام خوبی برسد و بچه سالم از چاه بیرون بیاید، دومین گره داستانی رو می‌شود و خبر می‌رسد که هواپیمایی که عازم خرم‌آباد بوده در میانه راه سقوط می‌کند. داستان به اوج خود می‌رسد و خانواده در شوک عظیمی فرو می‌رود. در انتهای داستان و کش و قوس زنده بودن حمید یا مردنش ضربه سوم و کاری داستان زده می‌شود ... .
نقطه قوت فیلم در یک کلام فیلمنامه قوی و حساب شده آن است. عناصر داستانی به قدری درست سر جای خود قرار گرفتند که فیلم در هیچ کجای آن از هم گسسته نمی‌شود. فراز و فرودهای درست،‌ چالش‌های به جا و شوک‌هایی که سر بزنگاه مخاطب را با خود درگیر می‌کند و ریتم فیلم که علی‌رغم روایت زندگی روزمره یک خانواده، از تک و تا نمی‌افتد و داستان کش‌دار و کسل کننده نمی‌شود از دیگر نقاط قوت آن به شمار می‌رود. 

کوچه بی نام

به موازات فیلمنامه قوی، بازی فوق‌العاده هر یک از بازیگران به ویژه باران کوثری،‌ فرهاد اصلانی، پانته‌آ بهرام و فرشته صدرعرفایی به قدری به بهتر شدن کار کمک کرده که باز هم این مهم را یادآوری می‌کند که بخش عمده‌ای از کار برعهده بازیگران است و اگر بازیگر وظیفه خود را به درستی انجام دهد، می‌تواند یک فیلم را در کنار عوامل دیگر به اثری ماندگار تبدیل کند.
در کنار عواملی که مطرح شد، فیلمبرداری خوب و حرفه‌ای محمود کلاری هم در ارتقای کیفی کار تاثیر بسیاری داشته است، چرا که مخاطب در هیچ جای فیلم دوربین را حس نمی‌کند و خودش را بخشی از فیلم می‌داند که این مسئله به خاطر حضور فرد توانمندی پشت دوربین سینماست.
«کوچه بی‌نام» در یک نگاه اثری حرفه‌ای و دلنشین است که این موفقیت را مدیون جمعی از آیتم‌های مهم همچون فیلمنامه خوب، بازی بازیگران،‌ گریم مناسب و نزدیک به شخصیت‌ها،‌ فیلمبرداری حرفه‌ای مجموعه‌ای از عوامل پشت دوربین است.

captcha