معیارهای تعیین گونه ادبیات انقلاب هنوز مشخص نیست

جعفر ابراهیمی، نویسنده کشورمان در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه هنوز معیارهای صحیحی برای تعیین نوع ادبیات انقلاب نداریم، افزود: زمانی که این گونه ادبی در دهه 60 به وجود آمد، گمان بر این بود که این گونه ادبی باید درباره ادبیات انقلاب و مبارزه با رژیم ستم‌شاهی باشد.
وی در ادامه این مطلب عنوان کرد: بعد از مدتی تلقی بسیاری از افراد درباره ادبیات انقلاب تغییر کرد و برخی در این باره گفتند که ادبیات انقلاب، ادبیاتی است که باید درباره مبارزه و آزادی باشد.
به گفته ابراهیمی، برخی از افراد نوع دیگری از ادبیات انقلاب را در نظر گرفتند که در حوزه کودک و نوجوان بود. در این باره ادبیات انقلاب می‌تواند بسیار مؤثرتر از اینکه اکنون به آن نگاه می‌شود به نقش‌آفرینی بپردازد.
این نویسنده در ادامه این مطلب یادآور شد: هر گونه ادبیات، داستان یا مجموعه شعر و حتی ترجمه‌های مطلوبی که در این باره انجام شده و پس از انقلاب اسلامی به چاپ رسیده است، می‌‌تواند نمونه‌ای از ادبیات انقلاب اسلامی باشد.
وی با بیان اینکه هنوز مدت چندانی از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته است، افزود: با کتاب‌هایی که پس از پیروزی انقلاب منتشر شدند، ادبیات انقلاب پا گرفت. البته در کنار پیشرفت‌هایی که در این حوزه شاهد بودیم، ضعف‌هایی نیز مشاهده می‌شود. برخی آثاری که منتشر شده‌اند بسیار مطلوب و برخی دیگر متوسط ارزیابی می‌شوند.
ابراهیمی اظهار کرد: باید به ادبیات انقلاب با نگاه تازه‌تری نگریست و شیوه علمی‌تری را نسبت به آن داشت. البته مشکل دیگر در این باره آن است که در جشنواره‌های کتاب سال که وزارت ارشاد برگزار می‌کند یا دیگر جشنواره‌های دولتی، اغلب نگاه حوزوی و دانشگاهی وجود دارد.
وی ضمن اشاره به دو حوزه بزرگسال و کودک و نوجوان که از این قاعده مستثنی نیستند، گفت: سیاستی که در این باره وجود دارد بر این مبنی است که کتاب‌هایی که در حوزه ادبیات انقلاب یا هر موضوع دیگری به چاپ می‌رسند، حال و هوای پژوهشی دارند.
ابراهیمی از اینکه آثار با رویکرد پژوهشی منتشر می‌شوند با نگاه مثبت یاد کرد و افزود: وقتی به بخش ادبیات انقلاب نگاه می‌شود، بیشتر کارهایی که در این عرصه تولید شده‌اند دانشگاهی و حوزوی هستند.
وی از اینکه بسیاری از استادان دانشگاه‌ها و حوزویان به ادبیات داستانی با نگاهی دون شأن می‌نگرند و آن را جزء ادبیات انقلاب به شمار نمی‌آورند، گلایه کرد و گفت: این رویکرد حتی در حوزه شعر نیز وجود دارد.
ابراهیمی عنوان کرد: در سطح دانشگاه‌ها معمولاً جایزه‌ای برای این گونه کتاب‌ها انتخاب نمی‌شود. در ادبیات بیشتر نگاه بر روی آثار پژوهشی، دانشگاهی و حوزوی است.
وی با بیان اینکه طی دهه اول و دوم پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا حدودی نگاه بهتری نسبت به این نوع ادبی بود، اظهار کرد: سال به سال که می‌گذرد، بی‌توجهی نسبت به این موضوع پررنگ‌تر می‌شود و همین رویه سبب می‌شود که از ادبیات انقلاب دورتر شویم.