کودکانی که پدر و مادر و یا والدین مؤثر ندارند و والدینی که کودک ندارند دو واقعیت در همه جوامع بشری هستند اما نحوه برخورد با این دو واقعیت است که م تواند آن را بسیار تلخ، زیبا و یا شیرین کند.
اولین راه حلی که در مواجهه با وجود این دو گروه در جامعه به ذهن هر کسی می رسد این است که والدین متقاضی کودک، کودکان بدون والد را به فرزند خواندگی بپذیرند. راه حلی که در نگاه اول بسیار ساده و امکان پذیر به نظر می آید اما گاهی مشکلاتی بروز می کند.
اگر قرار باشد کودکی را به فرزندی بپذیرید، ترجیح میدهید این کودک چه ویژگیهایی داشته باشد؟ سید منتظر، مدیرکل امور شبه خانواده بهزیستی کشور در خصوص ویژگیهایی که خانوادههای ایرانی ترجیح میدهند فرزند خوانده آنها داشته باشد، عنوان میکند: کودکان بدون والدین زیر دو سال بیشترین متقاضی را بین خانوادههای ایرانی دارند.
همین مسئله موجب شده است بسیاری از کودکانی که بیشتر از دو سال دارند بین خانوادههای ایرانی طالبی نداشته باشند و تمام کودکی خود را بدون پدر و مادر در مراکز بهزیستی بگذرانند؛ آن هم در حالی که شاید بزرگترین رویایشان داشتن خانواده باشد.
توجیه خانوادههای ایرانی برای چنین ملاکهایی این است که احساس پدر و مادری و فرزندی در کودکان زیر دو سال راحتتر شکل میگیرد و کودک از نظر تربیتی طبق خواسته آنها بزرگ میشود البته پنهان کردن این مسئله که کودک، فرزند خوانده آنها است و آنها پدر و مادر ژنتیکی کودک نیستند نیز از دلایل این مسئله است.
7 خانواده متقاضی هر کودک بیسرپرست
از سوی دیگر مباحثی مانند «محرمیت» هنوز در خصوص فرزندخواندگی حل نشده و راهکار مشخصی برای آن مطرح نیست. همین مسائل است که موجب شده به طور معمول تعداد خانوادههای متقاضی فرزند از تعداد فرزندانی که چنین شرایطی را دارند بیشتر باشد به نحوی که در تهران تعداد خانوادههای درخواستکننده برای پذیرش فرزند هفت برابر تعداد کودکان است.
یعنی در حالی که تعداد زیادی از کودکان بالای دو سال در حسرت خانواده هستند، زنها و مردهایی که میتوانند به راحتی مادر و پدر شوند منتظر کودکان زیر دو سال بدون والدین میمانند و خود را از نعمت داشتن فرزند محروم میکنند. اما واقعیت این است که محبت رمز مادر بودن، پدر بودن و فرزند بودن است نه سن و سال کودک.
کودکان بالای دو سال محبت را میفهمند و پدر و مادر جدید خود را انتخاب میکنند و به خوبی از عهده نقش فرزندی بر میآیند.
مراکز نگهداری کودکان بهزیستی پُر از کودکان بدسرپرست است
اما مشکل به همین جا ختم نمیشود و در حالی که با توجه به قانون جدید، امکان اعطای فرزندخواندگی راحت شده است اما همچنان مراکز نگهداری از کودکان بهزیستی، پر است از کودکانی که دیگر نه بیسرپرست که بدسرپرست هستند.
یعنی بچههایی که پدر و مادر یا یکی از والدین آنها در قید حیات هستند اما به دلایل مختلف سرپرست مؤثری برای کودک نبوده و برای حفظ سلامت کودک او را از والدین ژنتیکی خود جدا کرده و در مراکز نگهداری کودکان بهزیستی مورد مراقبت قرار میدهند.
متأسفانه علیرغم اینکه این کودکان نیز به شدت به مادر و پدر مؤثر نیاز دارند اما خانوادههای ایرانی متقاضی چنین کودکانی نیستند.
مدیر کل امور شبه خانوادهای بهزیستی کشور نیز در این خصوص عنوان میکند: خانوادههای ایرانی متقاضی بچههای زیر دو سال بدون والدین هستند در حالی که بچههای بد سرپرست نیز به خوبی میتوانند با خانوادهای جدید خود ارتباط والد و فرزندی برقرار کنند.
قانون اسلام کلی است؛ بدون هیچ قید و شرطی «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا؛ و به [پاس] دوستى [خدا] بینوا و یتیم و اسیر را خوراک مىدادند» (آیه 8 سوره انسان) و هشدار می دهد: «کَلَّا بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ؛ ولى نه بلکه یتیم را نمىنوازید» (آیه 17 سوره فجر) بیایید با خدا دوست باشیم و برای ایتام هیچ قید و شرطی نگذاریم. محبت آن هم محبتی که قرار است بین پدر و مادر و فرزند باشد محبت بی قید و شرط است.