به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، 17 تیر سال گذشته بود که گروه جامعهشناسی دین انجمن جامعهشناسی ایران فراخوانی را اعلام کرد که خبر از برگزاری همایشی در حوزه مطالعات اجتماعی دین در ایران با محوریت پایاننامههای دانشجویی میداد.
طبق این فراخوان، شرکتکنندگان تا آبانماه برای ارسال آثار فرصت داشتند. محورهای جامعهشناسی اسلام، انسانشناسی اسلام، مطالعات سیاسی اسلام، مطالعات فرهنگی اسلام، توسعه و اسلام، ارتباطات و اسلام و ... نیز برخی از محورهایی بود که برای این همایش اعلام شده بود.
قرار بود طبق برنامهریزی این همایش در روز 31 فروردین در وزارت علوم برگزار شود و در روزهای اول و دوم اردیبهشت نیز در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شود. نامه دعوت به همایش از طریق ایمیل و فکس برای رسانههای مختلف ارسال شد. اما با ناهماهنگی که به وجود آمد، وزارت علوم اجازه حضور خبرنگاران را در سالن جهاد علمی این وزارتخانه برای شرکت در همایش نداد.
حال پرسش اینجاست که چرا همایشی که با صرف چنین زمان و انرژی برگزار میشود باید تنها منحصر به سالن جهاد علمی شود؟ آیا بهتر نیست بهواسطه حضور خبرنگاران تعداد بیشتری مخاطب از آن استفاده کنند. روز اول برگزاری این همایش در حالی برگزار شد که مسئولان همایش مانع حضور خبرنگار شدند.
سؤال دیگر این است که در روز اول که قرار بود درباره نگرش سیاسی ـ اجتماعی سنتگرا و نوگرای دانشجویان در پهنه تأثیرات خانواده و دانشگاه، فهم تجربه زیسته دانشجویان غیر مذهبی، بررسی تأثیر سرمایههای فرهنگی و اقتصادی بر گرایش دانشجویان به انواع گفتمانهای دینی و ... صحبت شود، آیا بحثی مطرح بود که رسانهای شدن آن به صلاح نبود؟
آیا برای برگزاری چنین همایشی بهتر نبود هماهنگی بهتری صورت میگرفت تا مسئولان وزارت علوم مانع نشوند و یا در صورت مانع شدن در مکان دیگری برگزار شود.