علیرضا سبطاحمدی، تهیهکننده سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) درباره جایگاه فیلمهای دینی در اکرانهای سینمایی اظهار کرد: سینما طی سالهای گذشته و در مقاطع مختلف موضوعات گوناگونی را مورد توجه قرار داده است. برای نمونه در دهه 60 رایجترین سبک فیلمسازی در سینما موضوعاتی بود که در آن ارزشهای دینی و دفاع مقدسی جایگاهی ویژهای داشتند، اما با گذشت زمان شاهد تغییر این وضعیت بودیم و دیدیم که این اقبال نیز به سمت موضوعات دیگر سوق پیدا کرد. این تغییر به خودی خود امری ناپسند نیست، به شرطی که موضوعات قبلی به فراموشی سپرده نشود.
وی افزود: با این توضیح تا چند سال پیش شاهد بودیم که فیلمهای طنز که عمدتاً نیز بیکیفیت بودند، سینماها را به تسخیر خود درآورده بود به نحوی که بعد از گذشت چند سال مخاطبان سینما از این دست فیلمها اشباع شده و دیگر روی خوش به کارهای مورد نظر نشان نمیدادند، اما در چند سال گذشته نگاه سینمای ایران معطوف به فیلمهای اجتماعی که عموماً نیز مضمونی تلخ دارند شد. نتیجه این دست فیلمها نیز این شد که هر روز شاهد این بحث هستیم که اکثر فیلمها نمیتوانند در گیشه فروش مطلوب داشته باشند. برای همین سینمای امروز ما در بحث اقتصادی قادر نیست که گلیم خود را از آب بیرون بکشد.
گوناگونی اکران، رونق سینما را به دنبال دارد
این تهیهکننده دلیل به وجود آمدن چنین فضایی را در سینما چنین برشمرد: از نظر من یکی از مهمترین دلایل این است که گوناگونی در سینما وجود ندارد، زیرا فیلمهایی که هم اکنون تولید میشوند تنها قادر هستند یک سبک و سلیقه را به سینماها بکشاند، در صورتی که سینما متعلق به همه مردم است. با این توضیح اگر همه نوع فیلمی در سینما وجود داشته باشد مطمئن باشید همانند دهه 60 همه قشر از مردم را میتوان در سینما مشاهده کرد. در این زمینه فیلم موفق «شیار 143» یا «چ» را مثال میزنم. وقتی این دو فیلم به طرزی خوب و شایسته موضوعات دینی را مد نظر قرار دادند دیدیم که سینما دیگر شاهد حضور یک عده خاص نبود، بلکه اکثریت مردم را میشد در سینماها مشاهده کرد. مطلب دیگری نیز در این زمینه وجود دارد و آن نیز این که گوناگونی اکران باعث رونق و شکوفایی سینما نیز خواهد شد.
وی در پاسخ به این سؤال که چه حوزههایی در سینمای ایران به فراموشی سپرده شدهاند، گفت: برخی از موضوعات در سینمای ایران کمرنگ شدهاند، همانند موضوعات دینی و دفاع مقدسی که تنها در سال شاهد تولید چند کار در آن حوزه هستیم، اما گونههای دیگری نیز در سینما وجود دارند که به اعتقاد ما به کل فراموش شدهاند. برای مثال سینمای پلیسی، جنگی یا کودک دیگر در سینمای ما جایی ندارند، در صورتی که فیلمهایی نظیر «شهر موشها 2» توانست به جامعه سینمایی انرژی خاص تزریق کند، البته مطلب دیگری هم در این زمینه وجود دارد آن نیز اینکه سیاستگذاریهای مقطعی سبب شده که سینما نتواند به اهداف خود نزدیک شود.
آسیبهای سیاستهای مقطعی در سینما
سبطاحمدی با اشاره به سیاستهای مقطعی در سینما بیان کرد: کاملاً مشخص است که مدیریتهای مقطعی باعث میشوند که سیاستگذاریهای بلندمدت در سینمای کشورمان جواب ندهد. برای همین هر کسی که به روی کار میآید سعی میکند تنها همان چند سالی را که مدیر است مد نظر قرار دهد. برای همین اگر میخواهیم موضوعات دینی در سینمای کشورمان رونق داشته باشند باید در ابتدا به مدیریت پایدار در حوزه سینما دست پیدا کنیم.
تهیه کننده فیلم «نغمه» در پاسخ به سؤال پایانی مبنی بر اینکه آیا مخاطبان سینمای دینی تنها به داخل کشور خلاصه میشوند یا خیر، تصریح کرد: سؤال خوبی مطرح شد؛ اگر بخواهیم فیلمهای دینی را تنها برای مخاطبان داخل کشور تولید کنیم به موفقیت چندانی دست پیدا نخواهیم کرد؛ چون از دریایی از مخاطبان جهان اسلام غافل خواهیم شد، پس باید با شرکتهای پخش فیلم در جهان به ویژه در جهان اسلام ارتباط بیشتر برقرار کنیم تا فیلمهای مد نظرمان بتوانند تمام مردم جهان را مخاطب قرار دهند. این اتفاق به نوعی هم تبلیغ موضوعات دینی و انقلابی است، هم اینکه سرمایهای برای کشورمان در پی خواهد داشت.