ضرورت توقف توسعه رشته‌های تخصصی ادبیات فارسی در مقطع دکترا

علی‌اصغر دادبه، مؤلف و استاد ادبیات عرفانی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن‌(ایکنا) عنوان کرد: تخصصی کردن ادبیات منوط به این امر است که در دوره‌های قبل، دانشجو مسائل کلی ادبیات را آموخته باشد، اما در صورتی که آن مقدمات طی نشود، تخصصی شدن نه تنها نتیجه ندارد، بلکه گمراه کننده است و موجب نقص دانش دانشجو می‌شود.
وی توضیح داد: گاه تخصصی شدن با این تصور صورت می‌گیرد یا دست‌کم چنین تصور می‌شود که دانشجو از انبوه دروسی که به نظر وی زاید است رهایی یابد و مطالعاتش به حوزه‌ای خاص محدود شود، ولی این امر وقتی نتیجه‌بخش است که مقدمات طی شود.
دادبه با بیان اینکه اگر کسی بلاغت ندارد، چگونه می‌تواند زیبایی‌های ادبیات عرفانی یا حماسی را دریابد، گفت: به عنوان نمونه یک پزشک برای راهیابی به دوره تخصصی باید هفت سال تحصیل کند و دوره طب عمومی را بگذراند تا بتواند وارد دوره‌های تخصصی شده و متخصص چشم، قلب، داخلی و ... شود.
این پژوهشگر ادبیات عرفانی افزود: اگر دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی را به جد دنبال کنیم و دانشجوی واقعی ادبیات، نه باری به هر جهت که معمول است بپرورانیم، تخصصی کردن این رشته مفید خواهد بود، ولی اکنون هیچ یک از برنامه‌های مصوب نظام آموزشی زبان و ادبیات فارسی به طور دقیق اجرا نمی‌شود و حتی برخی از استادان کارشناسی ارشد پرسش‌های امتحانی را در اختیار دانشجو قرار می‌دهند.
وی تاکید کرد: مفید بودن گسترش رشته‌های تخصصی رشته زبان و ادبیات فارسی در مقطع دکترا در گرو فراهم شدن مقدمات لازم در دوره‌های کارشناسی و کارشناسی ارشد است، در غیر این صورت این اقدام بی‌فایده خواهد بود.