سیدعلی موسویان، نویسنده، کارگردان و بازیگر جوان تئاتر در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: جوانان فعال در عرصه هنرهای نمایشی نیز همچون همه مقولات خواهان توجه، حمایت و بها دادن به فعالیت و خلاقیت آنها از سوی مسئولان و مدیران هستند.
وی با اشاره به اینکه در عرصه عمل این حمایت از بروز خلاقیت و استعدادهای جوان در عرصه تئاتر وجود ندارد افزود: بخش مهمی از وضعیت فرهنگی و هنری آینده به عنوان یکی از زیرساختهای اساسی جامعه آرمانی، توان و استعداد پویای جوانی است که ترسیم کننده ظرفیتی است که باید به درستی تربیت شود تا نوآوریهای آن در آینده نزدیک و دور تأثیر مطلوبی بر پیشرفت جامعه داشته باشد.
مسئولان فرهنگی موضعی دغدغهمند در برابر فعالیت هنرمندان جوان ندارند
موسویان تصریح کرد: با این وجود شخصاً از سال 82 که وارد عرصه فعالیتهای حرفهای تئاتر شدم به ویژه با رویکرد و استقبال روزافزونی که از سوی نسل جوان در پرداختن به هنر تئاتر شاهد بودم، اما هیچ گاه به شکلی نظاممند و در قالب تشکیلات و سازمانی هدفدار با این مسئله که فعالیت طیفی از جوانان در عرصه فرهنگ و هنر مورد دغدغه مسئولان باشد، مواجه نبودم و اقدامات نسبی که در حوزه نمایش توسط نیروی جوان این عرصه در حال انجام است، صرفاً براساس دغدغههای شخصی است و هیچ گونه حمایتی از آنها صورت نمیگیرد.
کارگردان نمایش «ساعت بیست» در ادامه گفت: نمونه بارز این عدم توجه به خواستههای به حق نسل جوان تئاتری مربوط به شرکت نمایش «ساعت بیست» در جشنواره «تئاتر فجر» چند سال پیش میشود. داستان این نمایش در میان اعضای یک خانواده در جریان است، اما موضوع رایج در آن برگرفته از بسیاری از منابع دینی در مورد بروز مشکلات و معضلاتی است که معمولاً در جریان شکاف میان نسلهای موجود در یک خانواده اتفاق میافتد، از آنجا که نویسندگی این نمایش را نیز خود به عهده داشتم، در نگارش آن از منابع دینی بیشماری همچون توصیههای امامعلی(ع) در نهجالبلاغه در مورد ضرورت پاسداشت رکن خانواده و حفظ حریم آن استفاده کردم، اما در زمان اجرای عموم با بیمهری مسئولان مواجه شدم و به این نمایش انگ نمایش غیردینی و غیراسلامی زدند.
نمایشنامهنویس جوان برای نگارش نمایشنامه ایرانی و اسلامی حمایت نمیشود
موسویان افزود: نمایشنامه رکن اصلی تئاتر است. در همه جای دنیا بهایی که به نمایشنامهنویس در حوزه تئاتر داده میشود قابل مقایسه با هیچ یک از حوزههای فعالیتی در عرصه تئاتر نیست. این وضعیت در ایران در چه سطحی قرار دارد؟ من که خود در این زمینه نیز فعالیت میکنم باید بگویم که کوچکترین حمایتی به ویژه از نسل جوان نمایشنامهنویس اتفاق نمیافتد، به غیر از دو تا سه ناشر دولتی نمایش که آنها نیز در ترافیک کاری نشر آثار فاخر نمایشی قرار دارند. ناشران خصوصی نیز تمایل به نشر آثار نمایشی ایرانی ندارند، از آن طرف هم که گفته میشود سعی در خلق آثار نمایشی با حال و هوای ایرانی داشته باشید. من یکی از آن افراد هستم که تمرکزم بر روی خلق آثار نمایشی دینی و بعضاً با حال و هوای زندگی ایرانی است، کدام حمایت تاکنون از من برای چاپ و انتشار آثاری که خلق کردهام صورت گرفته است؟
نویسنده نمایش دفاع مقدسی«آنم آرزوست» تأکید کرد: همواره این گلهمندی از سوی نسل قدیمتر و پیشکسوت تئاتر نسبت به نسل جوان تئاتری وجود دارد که چرا نسل جدید تئاتری اصطلاحاً این قدر غربزده است. تمایل عجیبی به سبکهای ادبی و نحلههای فرهنگی و هنری غرب دارد و بیشتر از اینکه به نمایشنامههای ایرانی برای تولید تمایل نشان دهد به دنبال متنی نمایشی از نویسندگان خارجی است؟ به نظر من چنین تفکری یعنی پاک کردن صورت مسئله، مگر تا به امروز چه اقدام مثبتی در زمینه حمایت از تفکر ایرانی برای خلق آثار نمایشی با حال و هوای زندگی ایرانی صورت گرفته است که حال توقع داشته باشیم این آثار جایگزین آثار خارجی شوند؟
ارتقای سطح تولید نمایش ایرانی در سایه حمایت از خلاقیت نسل جوان
بازیگر نمایش رضوی «پلاک 8» ادامه داد: بدون شک اگر برنامه منضبط و مشخصی در حمایت از آثار هنرمندان جوان تئاتر وجود داشته باشد در طول سال با آثار نمایشی صد درصد ایرانی مواجه خواهیم بود که با چاشنی خلاقیت و نوآوری موجود در نهاد جوان ایرانی شکلی جذاب و مخاطبپسند را به خود خواهد گرفت که هم بیننده عام تئاتر را راضی خواهد کرد و هم مخاطب حرفهای تئاتر که کمتر به این گونه آثار نمایشی توجه نشان میدهند مجذوب آن خواهند شد.
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که چرا اغلب آثاری که نویسندگی، بازی و یا کارگردانی کرده است، اختصاص به آثار دینی و ارزشی دارد گفت: این نوعی علاقه شخصی است، همچنان که ممکن است هر نمایشگر دیگری به موضوع خاص دیگری تمایل و علاقه نشان دهد، اما تصور من این است که گنجینه فرهنگ و هنر ایرانی و چشمه جوشان فرهنگ اسلامی و سیره معصومین(ع) سرشار از سوژههای بکر نمایشی است که در صورت پرداخت درست به آنها چیزی کم نخواهیم داشت که برای آن متوسل به فرهنگ غربی شویم. شخصاً هر چه سیر بیشتری در این فرهنگ غنی میکنم تصورم بر این است که باید جهد و کوششی داشت تا به نقاط دست نیافتنی آن دست پیدا کرد.