سنت‌های مقدسی که در فضای سربی زندگی اجتماعی می‌درخشد + عکس
کانون خبرنگاران نبأ: سنت‌ها و باور‌ها، دین‌باوری و دین‌پذیری، یکرنگی و وحدت و المان‌های بسیاری هستند که رنگ تازگی و انسانی به روزهای ماه رمضان می‌بخشد و هنوز نیز می‌توان آن‌ها را در دایره دید افراد زیادی از جامعه به تحقق یافت.
به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، ماه رمضان برای هر کدام از ما سرشار از خاطرات و حس‌های ملموسی است که از اوان کودکی در جانمایه خانواده ایرانی تزریق شده است. حس‌های ناب و ماندگاری که شاید بتوان آن را نوستالژی زمان‌های دور نیز محسوب کرد.
سنت‌ها و باور‌ها، دین‌باوری و دین‌پذیری، یکرنگی و وحدت و المان‌های بسیاری که رنگ تازگی و انسانی به روزهای ماه رمضان می‌بخشد و هنوز نیز می‌توان آن را در دایره دید افراد زیادی از جامعه به تحقق یافت.
سنت‌های رمضان با تبرک و قداستی که همیشه همراه داشته برایمان تعریفی ماندگار دارد. از سنت‌های گذشتگان، رسوم مربوط به سحرگاهان و نوای دعای سحر بر پشت‌بام منازل گرفته تا رسم زیبا و انسانی کمک به بی‌سرپرستان محلات، همه و همه در این دایره می‌گنجند.
دایره سنت‌هایی که برایمان شکل گرفت، تعریف شد و شاید یکی از دلایل ماندگاری آن، پاکی نیت‌ها و دل‌هایی است که بی ریا و خالصانه به سمتی در حرکتند که فطرت وجودی هر انسانی آن را می‌طلبد و آن چیزی نیست جز حرکت به سمت جامعه متعالی که تحقق نسبی چنین جامعه‌ای را شاید بتوان گفت در ایام ماه مبارک رمضان بیش از گذشته می‌توان شاهد بود.
یکی از مقدس‌ترین سنت‌های رمضان سرکشی از ایتام است که گرچه فراموشی این فریضه مقدس و البته انسانی، گاهی در جامعه محسوس می‌شود اما در این ایام توجه بخش عظیمی از مردم را به خود معطوف می‌کند. شاید خیلی از قدیمی‌تر‌ها و حتی جوانان نسل دوم انقلاب اهمیت این سنت را در ماه رمضان به یاد داشته باشند. پیش از آغاز ماه مبارک، برخی از ریش‌سفیدان هر محله، اقدام به جمع‌آوری وجه نقد کرده و سپس بسته‌هایی برای خانواده‌های بی‌سرپرست و نیازمند تهیه می‌شد.
این سنت حسنه از همان سال‌ها و در سطوح کوچک و وسیع میان همسایگان برقرار و جاری بود. حال این روزها به شکلی دیگر شاهد ادامه این روند در سطح جامعه‌ای هستیم که شاید رنگی از سنت‌ها نداشته باشد و با شتاب به سمت مدرن شدن در حرکت است.
گرچه این روزها نوع سنت‌ها و رسومی که در ماه رمضان به چشم می‌خورد، شاید کمی تغییر به خود دیده باشد، اما نگاهی به بطن حرکت‌های انسان‌دوستانه‌ای که راهی به سوی بازبینی و یادآوری باورهای فطری همه ما دارد، نشانه‌هایی از زنده بودن رفتارهایی است که یادآور جامعه‌ای متعالی و متخلق به خلقی اسلامی و انسانی است.
از دیگر سنت‌های ماه رمضان، سنت افطاری دادن است. هنوز هم در کوچه و خیابان‌های این شهر در لحظات افطار افراد بسیاری به چشم می‌خورند که با جعبه خرما و یا استکانی چای، به دنبال فراهم آوردن مقدمات افطار برای روزه‌داران هستند.
مغازه‌دارانی که پذیران مشتریان خود هستند، پزشکانی که در لحظه افطار از بیماران حاضر در سالن انتظار پذیرایی می‌کنند و ... نمونه‌های ملموسی از بروز و ظهور خصلت‌های انسانی و اخلاقی در جامعه‌ای دین‌محور هستند.
این سنت افطاری دادن‌ها در میان افراد و اعضای یک خانواده و فامیل هنوز ماندگار و جاری است، به گونه‌ای که اعضای یک فامیل که به دلیل گستردگی و سردرگمی زندگی شهری و شلوغ این روزها، کمتر فرصت دید و بازدید دارند، در این ایام، با برپایی سفره‌های افطار، دلیلی بر احیای دو سنت افطار دادن و صله رحم یافته و فضای معنوی حاکم بر این دید و بازدید‌ها بر قداست و شادابی این روزها می‌افزاید.
گرچه برخی از سنت‌های رمضان همچون خواندن دعای سحر توسط ریش‌سفید محل بر روی پشت بام، بیدار کردن همسایگان برای سحر، افطاری‌های دسته‌جمعی در مساجد محل و ... این روزها در جامعه شهری کمتر به چشم می‌آید و بیشتر در جوامع سنت‌محور روستایی ماندگار بوده است، اما رنگ و بوی سنت‌ها و باورهای فطری در ماه رمضان، تنها چیزی که در ذهن می‌تواند زنده کند، حرکت به سمت جامعه‌ای متعالی بر اساس مفاهیم ناب اسلامی است.
