روایت انوار محبتی که در روزهای گرم ماه رمضان خاموش نمی‌شوند
کد خبر: 3328461
تاریخ انتشار : ۲۴ تير ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۸

روایت انوار محبتی که در روزهای گرم ماه رمضان خاموش نمی‌شوند

کانون خبرنگاران نبأ: ماه رمضان است و گرمای این روزهای تابستان، روزه‌داری را کمی سخت کرده است؛ اما بانوان نیکوکاری که کار نقاشی مدارس مناطق محروم را به عهده دارند می‌گویند «تنها این کارها حالمان را خوب می‌کند».

به گزارش کانون خبرنگاران نبأ وابسته به خبرگزاری ایکنا، فعالیت گروه‌های جهادی در ماه مبارک رمضان هم تعطیل نمی‌شود. بسیجیان جهادگر اگر لازم باشد در برنامه‌های عمرانی‌شان انعطاف به خرج می‌دهند اما کرکره کار جهادی را حتی در گرم‌ترین روزهای رمضان 94 پایین نمی‌کشند. شهید کاظمی و شهید خسروی‌نژاد، نام دو گروه جهادی است که چراغ خدمت‌رسانی داوطلبانه به مردم را این روزها در روستاهای شهرستان خدابنده روشن نگه داشته‌اند.

مهدی شهیدی، مسئول حوزه دانشجویی شهید زین‌الدین درباره فعالیت این دو گروه جهادی می‌گوید: 40 جهادگر در قالب گروه‌های جهادی شهید کاظمی و شهید خسروی‌نژاد، به روستاهای بخش افشار شهرستان خدابنده اعزام شده‌اند که 30 نفرشان را خانم‌ها تشکیل می‌دهند. بچه‌های هر دو گروه علاقه‌مند بودند که در ماه رمضان اردوی جهادی را برگزار کنند چون از یک طرف در ماه رمضان مردم جمعیت در روستا حضور دارد و از سوی دیگر کار جهادی با زبان روزه را تمرین خودسازی می‌دانند. فعالیت عمرانی ما در این مقطع رنگ‌آمیزی دیوار دو مدرسه است.

زهرا و معصومه حبیبی، خواهران هنرمندی هستند که نقاشی دیوار مدارس دو روستای نریمان قشلاق و مصرآباد را بر عهده گرفته‌اند. زهرا که خواهر بزرگتر و فارغ‌التحصیل رشته گرافیک از دانشگاه زنجان است، می‌گوید: این چهارمین سال است که برای نقاشی دیوار مدارس با یک گروه جهادی همراه شده‌ام. هر سال به بسیج سازندگی استان مراجعه و در خواست می‌کنم جایی در نقاط محروم برای نقاشی دیواری به من معرفی کنند. امسال هم به همراه گروه‌های جهادی شهیدکاظمی و شهیدخسروی نژاد به روستاهای محروم بخش خدابنده آمده‌ایم. من نقاشی دیواری در مدارس را خیلی دوست دارم چون وقتی مدارس زیبا می‌شوند، بچه‌ها رغبت بیشتری به درس خواندن نشان می‌دهند و شادتر می‌شوند. معصومه خواهر کوچکتر زهرا که دانشجوی رشته معماری است و نقاشی دیواری را از خواهر بزرگترش آموخته، تأکید می‌کند: ما آمده‌ایم تا به مردم روستا بگوییم هیچ وقت شما را فراموش نمی‌کنیم.

بقیه اعضای گروه در مدرسه و مسجد روستای نریمان قشلاق مشغول فعالیت هستند. خانم بیگدلی، دانشجوی علوم تربیتی و مسئول کمیته آموزش این گروه‌های جهادی است. او می‌گوید: بیشتر برنامه‌های ما برای کودکان، نوجوانان و بانوان روستاست. از فضای مدرسه روستا برای برگزاری کلاسه‌ای خیاطی، گلدوزی، زبان، گلسازی و آموزش قرآن استفاده می‌کنیم. کلاس کار با جوانه‌ها هم اختصاص دارد به کودکان روستا، آن‌ها در این کلاس ساخت کاردستی و کشیدن نقاشی را یاد می‌گیرند.

خانم لیلا اشجاری هم که دانشجوی رشته تربیت بدنی است، درباره علت برگزاری اردو در ماه مبارک رمضان می‌گوید: اردوی جهادی همیشه حال بچه‌های جهادی را خوب می‌کند مخصوصا اگر در ماه رمضان برگزار شود. بیش از اینکه مردم روستا نیازمند حضور ما باشند، ما محتاج حضور میان آن‌ها هستیم. این سومین سالی است که به روستای نریمان قشلاق می‌آییم و با مردم انس گرفته‌ایم. بچه‌های روستا به قدری خوشحال هستند که اصلا دوست ندارند بروند خانه‌شان.

غزل خانی معلم قرآن خوش ذوقی است که معنی سوره های قرآن را به در قالب اشعاری زیبا به بچه‌ها آموزش می‌دهد، عاطفه جعفری هم در کلاس جوانه‌ها مشغول سر و کله زدن با جوانه‌های روستاست، کلاس او با نشاط ترین و البته پر سر و صداترین کلاس است، معصومه آلا داغلو هم زبان انگلیسی تدریس می‌کند و ترجیح می‌دهد از این فرصت برای بازگو کردن محرومیت‌های روستا استفاده کند: بیشتر بچه‌های روستا حداکثر تا کلاس ششم دبستان درس می‌خوانند و سپس ترک تحصیل می‌کنند، به این خاطر که از کلاس ششم بالاتر باید هر روز به روستایی دیگر سفر کنند در حالی که نه راه مناسبی وجود دارد و نه وسیله نقلیه‌ای برای طی مسیر. با این وجود بسیار دوست دارند بیاموزند اما چه فایده که فقط 10 روز از سال می‌توان به آن‌ها آموخت.

مسجد روستای نریمان قشلاق هم صحنه حضور جهادگران است. جالب اینکه مسجد آبرومند و مناسب روستا نیز یادگاری بسیج سازندگی زنجان است و توسط گروه‌های جهادی استان بنا شده.

صبوری کارشناس الهیات و مدرس قرآن کریم و احکام برای بانوان روستاست. او هم سومین سال است که در این روستا مهمان خانم‌های روستایی است. خانم صبوری عنوان می‌کند: مردم این منطقه مؤمن و با صفا هستند و بسیار علاقه‌مند به معارف دینی. مباحث را با تکیه بر سیره نبوی(ص) و سبک زندگی خدمت خانم‌ها مطرح می‌کنیم. درآمد مردم روستا از دامداری و کشاورزی تأمین می‌شود. مهمترین مشکل روستا فقدان آب آشامیدنی است، این روستا روزانه فقط یک ساعت آب دارد.

captcha