خسرو احتشامی، شاعر، منتقد ادبی و مدرس دانشگاه شیخ بهایی اصفهان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه شهریار تسلط و انس زیادی با قرآن کریم داشت که این امر در غزلهایش نمود پیدا کرده است، تصریح کرد: شهریار قرآن مینوشت و قرآن را در خاطر داست و با مبانی این کتاب شریف آشنا بود و تلمیحات و ترجمه شهریار از قرآن کریم در غزلیاتش نشاندهنده تسلط وی بر آیات قرآن کریم است.
احتشامی افزود: قرآن کتاب همیشگی شهریار بود و یکی از دلایل علاقه وی به حافظ، انس هر دوی آنها به قرآن بوده است.
این شاعر به نمود عرفان شیعی در شعر شهریار پرداخت و گفت: اگر تنها شهریار غزل معروف «علی ای همای رحمت» را داشت و از سایر آثارش حتی مثنوی بلند «شب و علی» وی صرف نظر کنیم، وی با همین یک غزل بر تمام قلههای ادب فارسی پهلو میزند و در آن به زیبایی حدت شوقش را به مولا علی(ع) و سایر ائمه(ع) نشان میدهد.
تنها ملکالشعرا با شهریار قابل مقایسه است
احتشامی با بیان اینکه شهریار به حق یکی از قلههای نوین غزل فارسی است، افزود: غزلیات شهریار دارای حال و هوای عمیق شاعرانه در ثقل عاطفی هستند و در میان معاصران شهریار تنها ملکالشعرای بهار که استاد قصیده است از نظر هنر شاعری و فرهنگسازی قابل مقایسه با شهریار بوده.
این منتقد ادبی با تاکید بر مردمی و صادقانه بودن اشعار شهریار گفت: شهریار از کودکی علاقهمند به دین اسلام و قرآن بود و حتی غزلیات عاشقانه وی نیز مردمی است و در آنها از کلیاتی صحبت کرده که دیگران نیز تجربه کردهاند.
مدرس دانشگاه شیخ بهایی اصفهان افزود: اشعار شهریار به گونهای زیبا تجریدی و عام است و حجم قابل توجهی از اشعارش نیز به دفاع مقدس و انقلاب اسلامی اختصاص دارد.
شعر شهریار جوششی است
احتشامی همچنین گفت: یکی از دلایل اصلی توفیق شاعری شهریار این است که اشعارش جوششی است، نه کوششی و از دل برمیآید و لاجرم بر دل مینشیند.
این شاعر افزود: دیوان شهریار مملو از زیباترین غزلهای فارسی است. «تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم/ روزی سراغ وقت من آیی که نیستم/ در تنگنای خاک که زندان زندگی ست/ تهمت به خویشتن نتوان زد که زیستم/ پیداست از گلاب سرشکم که من چو شمع/ یک روز خنده کردم و عمری گریستم».
از جمله آثار خسرو احتشامی میتوان به «در کوچه باغ زلف»، «اصفهان در شعر صائب»، « امشب صدای تیشه»، « باغهای چوبی»، «جمالشناسی پنجرههای ایرانی» و « افسانه اصفهان آبی» اشاره کرد.