جلالآلاحمد متول 1302 و متوفی 1346 بوده و آثار زیادی ادبی، سیاسی و اجتماعی از وی به یادگار مانده است.
پنج داستان، نفرین زمین، ارزیابی شتابزده، سنگی بر گوری، غربزدگی، نون و القلم، مدیر مدرسه، مکالمات، در خدمتیم از جمله آثار و وی هستند.
وی همچنین سفرنامههای خویش به مکه، عربستان، آمریکا و اورازان به صورت سفرنامه منتشر کرده است.
مزار وی امروزه در کنار آیتالله حاجسیدرضا فیروزآبادی در شهر ری است.
جلال آلاحمد تاثیری بزرگ در ادبیان ایرانیان داشت، اما وی ذهن هموطنان خود را به سوی یک عصیان رهنمود کرد. هر چند ادبیات او را میتوان به سادگی چپ خواند، اما نگاهی به شخصیت و زندگیاش این باور را تقویت میکند که او بیشتر دچار یک عصیان فکری بود.
هر چند آلاحمد در اواخر عمرش به اردوگاه پدری بازگشته و دینمدار شده بود، اما نحوه مرگش نشان از آن میداد که او هنوز نوعی عصیان و نافرمانی در وجودش باقی مانده بود.
مزار آلاحمد همجوار با آیتالله حاجسیدرضا فیروزآبادی است. وی از مهمترین شخصیتهای نیکوکار در سدهی اخیر است که در سال ۱۲۵۱ شمسی در خانوادهای کشاورز در قریه فیروزآباد بین شهرری و ورامین چشم به جهان گشود.
فیروزآبادی از دوران کودکی در اندیشه خدمت به خلق خدا بود و حتیالمقدور از آنان دستگیری میکرد و تلاشی وافر در خصوص احسان و خیرخواهی نسبت به آنان داشته است و بارها در اواخر عمر بابرکتشان فرمودهاند که اگر برکتی در زندگیام هستی، منشأ آن خیرخواهی و نیک رفتاری نسبت به همنوعان بوده است.