محسن عبدالوهاب:
کشف ارزش‌ها ویژگی بارز مستندهای «محمدرضا مقدسیان» بود
گروه هنر: یک کارگردان سینما گفت: به جرئت می‌توانم بگویم که محمدرضا مقدسیان یکی از بزرگان سینمای مستند بود که به راحتی تکرار نخواهد شد و کشف ارزش‌ها از ویژگی‌های بارز آثار وی به شمار می‌رفت.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، آیین بزرگداشت محمدرضا مقدسیان، فیلمساز فقید سینمای مستند با حضور خانواده این هنرمند شب گذشته، 23 آذرماه در نهمین جشنواره سینما حقیقت برگزار شد. این مراسم در نخستین روز این جشنواره که در سینما فلسطین برگزار می‌شد، به اجرا درآمد و جمع بسیاری از سینماگران سینمای مستند حضور داشتند.
در ابتدای این مراسم محسن عبدالوهاب، کارگردان سینما درباره این سینماگر چنین اظهار نظر کرد: این مستندساز در زمینه کار خود یکی از بزرگان است که دیگر تکرار نمی‌شود. دوستی من با وی به سال‌های قبل بر می‌گردد. وی همیشه دغدغه حق تالیف را در حوزه فیلمسازی داشت. برای همین زمان آن فرا رسیده که این خواسته به صورت جدی در سینما مورد توجه قرار گیرد، البته قدم‌های آغازین باید از طرف فیلمسازان آغاز شود، چون تا زمانی که ما (سینماگران) به حق تالیف احترام نگذاریم، دیگران به این حق احترام نخواهند گذاشت.
وی افزود: سینمای مستند نیازمند حمایت است، گونه‌ای که در سینمای جهان همیشه به آن نگاهی جدی می‌شود، اما در کشور ما این نگاه، شکلی جدی به خود نگرفته است، بلکه تنها در حاشیه به این شکل از سینما توجه می‌شود. با این توضیح باید به این باور برسیم که راه رشد سینمای داستانی از سینمای مستند می‌گذرد.
پس از عبدالوهاب مستندی درباره مقدسیان پخش شد و پس از آن ارسطو گیلی پشت تریبون قرار گرفت و گفت: در طول ساخت «خیلی خیلی محرمانه» تجارب بسیار گرانبهایی از مقدسیان کسب کردم. این فیلمساز نسبت به کار خود بسیار متعهد بود و به کوچکترین مسائل در کارش اهمیت می‌داد. در ضمن وی همیشه به روی این امر تاکید داشت که در مستند‌سازی حتماً تحقیق باید بخشی ویژه در تولید باشد، چون کار مستند در بسیاری از مواقع به عنوان سند و مورد استناد قرار می‌گیرد.
به سینمای مستند توجه کافی نمی‌شود
وی به توضیح فوق اضافه کرد: وضعیت موجود در سینمای مستند مورد نقد مقدسیان بود، زیرا وی می‌گفت که توجه لازم به مستند در کشور ما صورت نمی‌گیرد. برای همین فیلمسازان مستند پس از چند سال به سمت سینمای داستانی گرایش پیدا می‌کنند. این اتفاق در شرایطی است که مستند خود قادر است تامین کننده نیازهای فیلمسازی علاقه‌مندان این حوزه باشد و نباید فعالان آن به سمت دیگر حوزه‌ها گرایش پیدا کنند.
دیگر سخنران این مراسم کیارش زندی، مدیر مسئول نشریه «خط خطی» بود. وی در سخنانی تصریح کرد: من از مقدسیان احترام به مخاطب، امانت‌داری و شاد زیستن را آموختم. درگذشت وی به هیچ وجه برای من باور‌پذیر نیست، برای همین وقتی خبر را شنیدم شوکه شدم و نمی‌توانستم آن را باور کنم. من این هنرمند را از زمان ساخت فیلم «خط خطی» می‌شناختم و همیشه پیگیر کارهای وی بود، چون تعهدی که در کار وی وجود داشت در کمتر مستندی قابل مشاهده بود.
زندی تاکید کرد: درباره مقدسیان حرف برای زدن زیاد است، اما مهمترین ویژگی وی تعهد در کارش بود. وی هیچ گاه مستند را فراموش نکرد و از آن دلسرد نشد، حتی در سخت‌ترین شرایط هم اعتقاد داشت که باید در این حوزه فعالیت کرد تا بتوان این حوزه را زنده نگاه داشت. با این توضیح، باور من این است که کارهای وی باقی خواهد ماند و ما باید راه و روش وی را در عالم سینما ادامه دهیم.
مقدسیان به من رفاقت آموخت
محمدرضا اصلانی، کارگردان پیشکسوت سینمای مستند نیز به عنوان آخرین سخنران این مراسم اظهار کرد: مقدسیان همیشه با من رفاقت می‌کرد، اما فرصت رفاقت با او را از دست دادم. در واقع با رفتن او، من بی‌پشتیبان شدم. این فیلمساز هم خاطره زندگی و هم تاریخ کاری من بود. ما با هم نه فقط سفرهای بسیار، بلکه سفرهای روحی و فکری داشته‌ایم و بسیاری از اندیشه‌ها را پرواز کرده‌ایم. در تمام فیلم‌های مقدسیان کشف ارزش‌ها را شاهد هستیم و این مسئله‌ای است که در سینمای مستند نادیده گرفته می‌شود. در اکثر اوقات مستندسازان آسیب‌شناسی را با ضعف و حقارت اشتباه می گیرند، ولی سینمای مقدسیان نفی آن را ثابت کرده است.
در انتهای این مراسم محمدمهدی طباطبایی‌نژاد، دبیر نهمین جشنواره سینما حقیقت لوح تقدیر این هنرمند فقید را به خانواده‌اش اهدا کرد.
در ابتدای این مراسم محسن عبدالوهاب، کارگردان سینما درباره این سینماگر چنین اظهار نظر کرد: این مستندساز در زمینه کار خود یکی از بزرگان است که دیگر تکرار نمی‌شود. دوستی من با وی به سال‌های قبل بر می‌گردد. وی همیشه دغدغه حق تالیف را در حوزه فیلمسازی داشت. برای همین زمان آن فرا رسیده که این خواسته به صورت جدی در سینما مورد توجه قرار گیرد، البته قدم‌های آغازین باید از طرف فیلمسازان آغاز شود، چون تا زمانی که ما (سینماگران) به حق تالیف احترام نگذاریم، دیگران به این حق احترام نخواهند گذاشت.
وی افزود: سینمای مستند نیازمند حمایت است، گونه‌ای که در سینمای جهان همیشه به آن نگاهی جدی می‌شود، اما در کشور ما این نگاه، شکلی جدی به خود نگرفته است، بلکه تنها در حاشیه به این شکل از سینما توجه می‌شود. با این توضیح باید به این باور برسیم که راه رشد سینمای داستانی از سینمای مستند می‌گذرد.
پس از عبدالوهاب مستندی درباره مقدسیان پخش شد و پس از آن ارسطو گیلی پشت تریبون قرار گرفت و گفت: در طول ساخت «خیلی خیلی محرمانه» تجارب بسیار گرانبهایی از مقدسیان کسب کردم. این فیلمساز نسبت به کار خود بسیار متعهد بود و به کوچکترین مسائل در کارش اهمیت می‌داد. در ضمن وی همیشه به روی این امر تاکید داشت که در مستند‌سازی حتماً تحقیق باید بخشی ویژه در تولید باشد، چون کار مستند در بسیاری از مواقع به عنوان سند و مورد استناد قرار می‌گیرد.
به سینمای مستند توجه کافی نمی‌شود
وی به توضیح فوق اضافه کرد: وضعیت موجود در سینمای مستند مورد نقد مقدسیان بود، زیرا وی می‌گفت که توجه لازم به مستند در کشور ما صورت نمی‌گیرد. برای همین فیلمسازان مستند پس از چند سال به سمت سینمای داستانی گرایش پیدا می‌کنند. این اتفاق در شرایطی است که مستند خود قادر است تامین کننده نیازهای فیلمسازی علاقه‌مندان این حوزه باشد و نباید فعالان آن به سمت دیگر حوزه‌ها گرایش پیدا کنند.
دیگر سخنران این مراسم کیارش زندی، مدیر مسئول نشریه «خط خطی» بود. وی در سخنانی تصریح کرد: من از مقدسیان احترام به مخاطب، امانت‌داری و شاد زیستن را آموختم. درگذشت وی به هیچ وجه برای من باور‌پذیر نیست، برای همین وقتی خبر را شنیدم شوکه شدم و نمی‌توانستم آن را باور کنم. من این هنرمند را از زمان ساخت فیلم «خط خطی» می‌شناختم و همیشه پیگیر کارهای وی بود، چون تعهدی که در کار وی وجود داشت در کمتر مستندی قابل مشاهده بود.
زندی تاکید کرد: درباره مقدسیان حرف برای زدن زیاد است، اما مهمترین ویژگی وی تعهد در کارش بود. وی هیچ گاه مستند را فراموش نکرد و از آن دلسرد نشد، حتی در سخت‌ترین شرایط هم اعتقاد داشت که باید در این حوزه فعالیت کرد تا بتوان این حوزه را زنده نگاه داشت. با این توضیح، باور من این است که کارهای وی باقی خواهد ماند و ما باید راه و روش وی را در عالم سینما ادامه دهیم.
مقدسیان به من رفاقت آموخت
محمدرضا اصلانی، کارگردان پیشکسوت سینمای مستند نیز به عنوان آخرین سخنران این مراسم اظهار کرد: مقدسیان همیشه با من رفاقت می‌کرد، اما فرصت رفاقت با او را از دست دادم. در واقع با رفتن او، من بی‌پشتیبان شدم. این فیلمساز هم خاطره زندگی و هم تاریخ کاری من بود. ما با هم نه فقط سفرهای بسیار، بلکه سفرهای روحی و فکری داشته‌ایم و بسیاری از اندیشه‌ها را پرواز کرده‌ایم. در تمام فیلم‌های مقدسیان کشف ارزش‌ها را شاهد هستیم و این مسئله‌ای است که در سینمای مستند نادیده گرفته می‌شود. در اکثر اوقات مستندسازان آسیب‌شناسی را با ضعف و حقارت اشتباه می گیرند، ولی سینمای مقدسیان نفی آن را ثابت کرده است.
در انتهای این مراسم محمدمهدی طباطبایی‌نژاد، دبیر نهمین جشنواره سینما حقیقت لوح تقدیر این هنرمند فقید را به خانواده‌اش اهدا کرد.
