حمیدرضا شکارسری، کارشناس ادبی و منتقد در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)
با بیان اینکه یکی از دلایل کمرنگ شدن ارجاعات قرآنی در شعر معاصر،
بیتوجهی به جریانهای ادبی و لزوم کشف جذابیتهای دراماتیک مفاهیم دینی و
قرآنی است، عنوان کرد: نمود ارجاعات قرآنی به لحاظ کمی در شعر شاعران امروز
نسبت به گذشته کاهش یافته است. یکی از دلایل اصلی این امر کشف نشدن و بروز
ندادن جذابیتهای مفاهیم قرآنی نسبت به جاذبههایی است که جوان امروز با
آنها روبهرو است.
این منتقد ادبی با بیان اینکه متاسفانه در حوزه ادبیات دینی بیشتر به
سانسورها و بایدها و نبایدها توجه شده تا ایجاد جذابیت و کشف زیباییهای
پنهان مفاهیم قرآنی، تاکید کرد: دورباشها و کورباشها و ایجاد محدودیتهای
زیاد برای شاعران جوان گاه باعث شده گفتمانهای دیگر جذابیت بیشتری داشته
باشند و این از آسیبهای حوزه ادبیات دینی محسوب میشود.
وی توضیح داد: متاسفانه در پرداختن به مفاهیم دینی هنوز جذابیتهای
دراماتیک را پیدا نکردهایم. شعر امروز واقعگرایانه است و باید بتواند
مفاهیم دینی و قرآنی را مصور کند.
وظیفه ادبیات تعلیمی به تصویر واگذار شده است
شکارسری تصریح کرد: هنوز نتوانستهایم مطابق حرکت جریانهای تصویرگرا، مفاهیم قرآنی را دراماتیک کنیم.
به اعتقاد وی، یکی از دلایل رشد و توفیق شعر عاشورایی در مقابل شعر دینی
داستانگونه بودن آن است. مفاهیم قرآنی دراماتیک نشدهاند و زمینه برای
نمود جدی آنها در شعر امروز فراهم نیست.
شکارسری گفت: شعر کلاسیک ما ذهنی و معنیگرا بود و شاعر میتوانست با تکیه
بر مشخصات صوری و موسیقیایی به خلق اثر بپردازد. بنابراین شاعران قدیم ما
چون سنایی، عطار و مولانا میتوانستند به راحتی از مفاهیم قرآنی در
اشعارشان استفاده کنند تا جایی که مثنوی مولانا را قرآن منظوم لقب
دادهاند. شعر فارسی از سبک هندی به بعد تصویرگراتر شد و دیگر به سختی
شاعران میتوانستند از مفاهیم قرآنی معنیگرا استفاده کنند.
وی عنوان کرد: امروز دیگر ادبیات تعلیمی معنیگرا وظیفه خود را به ژانرهای
دیگر واگذار کرده و مخاطب باید از تصویر ذهنی به مفهوم برسد.