محسن جاهد، تهیهکننده سینما در گفتوگو باخبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)با بیان اینکه سینمای دینی نیازمند حمایت است، اظهار کرد: بارها این نکته را از زبان سینماگران و مسئولان سینمایی میشنویم که سینمای دینی نیازمند حمایت است، زیرا شرایطی که این روزها بر این گونه سینمایی حاکم شده به هیچ وجه خوشایند نیست، اما کمتر میشنویم که چرا چنین وضعیتی به وجود آمده است. این اتفاق در شرایطی رخ میدهد که این گونه سینمایی در دهه 60 یکی از ژانرهای پرمخاطب سینمای کشورمان بود.
وی افزود: البته وقتی از رونق سینمای دینی در دهه 60 سخن میگوییم منظور این نیست که بخواهیم آن را با زمان حال مقایسه کنیم، چون در آن سالها اوضاعی بر جامعه حاکم بود که این گونه فیلمها مخاطب فراوان داشت. در کلامی فضای انقلابی که بر کل کشور حاکم شده بود این موقعیت را پیش میآورد تا مردم از این تولیدات استقبال کنند، اما در زمان حال وضعیت دیگری در کشور حاکم شده و سلیقهها تفاوت اساسی پیدا کرده است. در این میان گسترده شدن وسایل ارتباط جمعی نیز در تشدید این وضعیت دخیل بوده است.
این تهیهکننده به توضیح فوق اضافه کرد: اگر بخواهیم دلایل کم رونق شدن سینمای دینی را در زمان حال به صورت ریشهای جستجو کنیم، اولین قدم را باید از فیلمنامههای این حوزه آغاز کنیم. متاسفانه ما در این حوزه، فیلمنامههایی نداریم که بتوان از آن به عنوان یک کار خوب دینی نام برد و اکثر کارها نگاهی شعاری به موضوعات مورد نظر دارند. در این میان معدود کارهایی هم هستند که انصافاً خوب به موضوعات مورد نظر پرداختهاند، ولی تعداد این دست تولیدات به شدت اندک است.
ضعف رایج در فیلمنامهنویسی دینی
جاهد ادامه داد: وقتی از ضعف فیلمنامه حرف میزنم منظورم این نیست که فیلمنامهنویسان
ما ضعیف هستند، چون در این حوزه به لحاظ دانش فنی غنی هستیم، اما وقتی به نویسنده
وقت و دستمزد کافی نمیدهند، چگونه وی میتواند زمانی طولانی را صرف کارهای
تحقیقاتی کند تا بهترین کار را در این حوزه خلق کند. حتی شرایط برای نویسنده به
گونهای نیست که قادر باشد از مشاوره کارشناسان دینی هم در این زمینه بهره برد؟!
برای همین وی قادر نیست نگاهی جدید و دقیق به موضوعات دینی داشته باشد، پس فیلمهایی
که عنوان دینی را یدک میکشند پر میشوند از تصاویری که در آنها تنها مناسک تصویر
شدهاند.
تهیهکننده فیلم قرآنی «ناسپاس» با بیان اینکه امکانات سخت افزاری دلیلی دیگر برای کم شدن کمیت و کیفیت فیلمهای دینی شده، گفت: چند سال پیش فیلمی جلوی دوربین بردم که در آن به یکی از قصههای قرآنی پرداخته میشد، اما متاسفانه امکاناتی در اختیارمان نبود تا بتوانیم زمان مورد نظر را در فیلم خلق کنیم، برای همین ناخودآگاه کیفیت فیلم آسیب دید. همین کمبودها سبب شده که من دیگر این موقعیت را پیدا نکنم که به سمت موضوعات دینی و قرآنی بروم، در صورتی که علاقه قلبی من این موضوعات است.
مجلس برای فیلمهای دینی ردیف بودجه مشخص
کند
وی برای رهایی از معضل فوق پیشنهاد کرد: میدانم که فراهم کردن امکانات لازم برای
ساخت یک فیلم دینی و قرآنی دشوار است و شاید سازمان سینمایی نتواند تمام ابزارهای
لازم را برای این ژانر مهیا کند، بنابراین مجلس شورای اسلامی با تعیین بودجه مجزا
قادر است کمک شایان توجهی در این زمینه کند. همچنین از نهادها و سازمانهایی که هر
کدام عنوانی قرآنی را یدک میکشند، انتظار میرود یاریرسان سینما در این حوزه باشند؛
اتفاقی که قابل دستیابی است و تنها کافی است هر بخش یا سازمانی درصدی از بودجه خود
را صرف کارهای فرهنگی کند.
وی در پاسخ به این سوال که نقش فیلمساز و تهیهکننده در رونق سینمای دینی چگونه قابل ارزیابی است؟ بیان کرد: تمام توضیحات فوق در صورتی نتیجه میدهد که یک سینماگر خوب و متعهد پشت دوربین قرار گیرد. کلمه متعهد را هم برای این آوردم تا بگویم داشتن تخصص لازم است، اما کافی نیست، چون ممکن است یک فرد مذهبی در پشت دوربین چنین کارهایی، نکتههایی را ببیند که یک فیلمساز صرفا حرفهای از دیدن آن عاجز باشد؛ البته این اتفاق به صورت برعکس نیز قابل رخ دادن است، یعنی تعهد صرف نیز بدون داشتن تخصص به هیچ وجه برای فیلمساز دینی، شرطی کافی نیست.
این تهیهکننده در پایان توضیحات خود تاکید کرد: بخش آخر مربوط به مسئولانی میشود که اجازه ساخت کار را به فیلمهای سینمایی میدهند، چون اگر آنها همکاری درستی با سینماگران داشته باشند و به آنها اعتماد کنند، نتایج بسیار خوبی به دست خواهد آمد. برای مثال در فیلم «در مدت معلوم» این موقعیت فراهم شد و ما توانستیم در قالب یک کار طنز به یک موضوع دینی، نگاهی کاملا زیبا داشته باشیم. در ضمن این اتفاق به مذاق تماشاگر خوش آمد و کار با استقبال مردم مواجه شد. این اتفاق باز هم میتواند رخ دهد، به شرطی که آن گونه که باید به فیلمسازان خودمان اعتماد کنیم.