بزرگداشت آیت‌الله سیدمحمدرضا علوی تهرانی در چهاردهمین همایش ستارگان محراب
گروه جامعه: چهاردهمین همایش «ستارگان محراب» با هدف تجلیل از مقام شامخ مرحوم آیت‌الله سید محمدرضا علوی تهرانی روز پنجشنبه ٨ بهمن ماه همزمان با نماز مغرب و عشاء برگزار می‌شود.
این مراسم در مسجد حضرت امیر(ع) واقع در خیابان کارگر شمالی، مقابل پمپ بنزین برپا خواهد شد.
گذری بر زندگی نامه مرحوم آیت الله سید محمدرضا علوی تهرانی
آیت‌الله سید محمدرضا علوی تهرانی در اسفند ماه سال ١٠٣٥ شمسی در خاندانی از اهل فضیلت و تقوا دیده به جهان گشود و پدرش نام محمدرضا و لقب «شمس الدین» را برایش برگزید.
اجدادش تا پنج قرن پیش، همگی از علما و روحانیون نامدار عصر خود بودند. پدر بزرگوارش «آیت‌الله سیدمحمدباقر علوی تهرانی» از علمای تهران و مادرش نیز زنی فاضل بود که در دانش‌سرا تحصیل کرده بود و معلم قرآن بود.
وی نیز از پنج سالگی تحصیلات رایج آن روزگار را شروع و سپس با تغییر شیوه تحصیلی، موفقبه اخذ مدرک کارشناسی در رشته حقوق از دانشگاه تهران شد.
همزمان با تحصیلات دانشگاهی، به دروس حوزوی نیز اهتمام داشت و دروس سطح را نزد علمای بزرگ تهران طی کرد و در ادبیات، منطق، اصول، هیأت، فلسفه و عرفان از محضر اساتید نامداری همچون آیات اعظام «شاه آبادی»، «شعرانی»، «محمدتقی آملی»، «احمد آشتیانی»، «مهدی آشتیانی»، «سید کاظم عصار» و «فاضل تونی» بهره‌ها برد.
سپس برای تکمیل تحصیلات حوزوی، به شهر مقدس قم مشرف شد و در آنجا نیز از درس اساتید و مراجع عالی قدر زمان، همچون آیات اعظام «بروجردی»، «حجت»، «امام خمینی(ره)»، «محقق داماد»، «گلپایگانی» و «علامه طباطبایی» استفاده کرد. ایشان با سختکوشی فراوان به درجه اجتهاد نائل آمد و از آیات اعظام «امام خمینی(ره)»، «خویی»، «حکیم»، «کاشف الغطا» و «اصطهباناتی» اجازاتی در اجتهاد اخذ کرد.
در سال ١٣٤٥ شمسی با ارتحال پدر بزرگوارش به تهران عزیمت کرد و به ترویج معارف الهی و تدریس دروس سطح و خارج و اقامه جماعت در «مسجد سپهسالار قدیم» واقع در بازارچه مروی پرداخت.
در سال ١٣٥١، به «مسجد حضرت امیر(ع) در خیابان کارگرشمالی آمد و به تبلیغ، تدریس و اقامه نماز جماعت پرداخت. در همان سال نیز در مجاورت مسجد «مکتب حضرت امیر(ع) را بنا کرد.
آنچه در سیر ایشان بسیار جلوه می‌کرد، ارادت خاصش به ساحت مقدس اهل بیت«علیهم السلام» بود. همواره در مجالس عزاداری اهل بیت«علیهم السلام» چه در مسجد و چه در بیت خود، تمامی سعی و همت خود را به کار می‌گرفت و می‌فرمود: «مجلس، هم باید مجلس قال باشد و هم حال» یعنی هم از معارف اهل بیت«علیهم السلام» گفته شود و هم عزاداری و ذکر مصیبت انجام شود. در جلسات هفتگی صبح‌های جمعه که از یادگاری‌های ایشان است و هر هفته برقرار است، زودتر ازهمه حاضر می‌شد و در تجهیز و آماده سازی آن کمک می‌کرد.
عصر عاشورا و بعد از اتمام مجلس عزاداری در حسینیه، پیشاپیش دسته عزاداران حسینی با پای برهنه به سمت مسجد حرکت می‌کرد و در مصیبت حضرت سیدالشهداء«علیه السلام» اشک می‌ریخت وعزاداری می‌کرد.
ایشان همچنین تاکید بسیاری بر برگزاری هرچه با شکوه‌تر اعیاد و مخصوصاً عید غدیر و نیمه شعبان داشت و آن دو را هویت و اعتقاد شیعه می‌دانست.
او که در حدود ٢٤ سال به فعالیت در مسجد و حسینیه حضرت امیر(ع) پرداخته بود، سرانجام در ٢٣ آبان ماه ١٣٧٥ شمسی در اولین روز ماه رجب، دعوت حق را لبیک گفت و به سرای باقی شتافت.
پیکرش پس از تشییع از حسینیه تا مسجد به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی«علیه السلام» منتقل شد و در آن مکان مقدس و در جوارضریح آن بزرگوار به خاک سپرده شد.
نقل شده است که ایشان در حدود بیست روز قبل از ارتحال، وقتی از بیمارستان به منزل منتقل می‌شدند فرموده بود: دوست خوبی از من دعوت کرده است تا من بروم.
به ایشان اصرار شد چه کسی که چه کسی از شما دعوت کرده است؟ اما چیزی نفرمودند ولی بعد از چندین مرتبه اصرار ، فرمودند: مهمان حضرت امام محمد باقر«علیه السلام» هستم.
لازم به ذکر است: تاکنون نشست‌های ستارگان محراب برای بزرگداشت آیت الله برهان، آیت الله شیخ محمد حسین زاهد، آیت الله شاه آبادی، آیت الله مهدوی کنی، آیت الله خوانساری، آیت الله خوشوقت، آیت الله شیخ مرتضی زاهد، آیت الله حدیدی، آیت الله فیروز آبادی و آیت الله ایروانی و آیت الله انواری و ملاعلی کنی، آیت الله محمد تقی آملی برگزار شده که همگی با استقبال خوبی مواجه شده‌اند.
