تئاتر فجر در گام سی و چهارم/14
«تئاتر فجر» باید گروه‌های نمایشی را احیاء کند/ جشنواره را نمی‌شود از تئاتر جدا کرد
گروه هنر: گروه محوری تئاتر فجر در دوره اخیر و تأکید بر این نکته که ملاک راهیابی آثار نمایشی به بزرگترین رویداد تئاتر کشور فعالیت گروهی است موجب می‌شود تا زین پس روحیه گروهی در میان فعالان تئاتری بالا رفته و شاهد تشکیل گروه‌های منسجم تئاتری با شناسنامه و عناوینی رسمی باشیم.
کاوه مهدوی، نویسنده و کارگردان نمایش رضوی «دونه کفترام نذریه» در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) گفت: این نمایش امروز و در سومین روز از سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی «تئاتر فجر» در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه می‌رود و ما نسبت به اجرای عمومی، در آن تغییراتی را هم در داستان و هم در محتوا ایجاد کرده‌ایم.
وی گفت: این نمایش کاری از گروه تئاتر لحظه است که تاکنون نزدیک به 12 اجرای عمومی تئاتر در سطح حرفه ای داشته است اما همچنان به عنوان یک گروه تئاتری آن گونه که باید و شاید به فعالیت و خواسته‌هایش توجهی نمی‌شود که البته تصور من این است که اغلب گروه‌های تئاتری چنین وضعیتی داشته باشند؛ چرا که هنوز در مناسبات حرفه‌ای تئاتری جایگاه گروه نمایشی مشخص و معین نیست.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: مدیریت تئاتر کشور به شکلی است که انگار هر سال باید تمام تمرکز مسئولان به روی برگزاری جشنواره‌های تئاتری و از همه آنها مهمتر جشنواره «تئاتر فجر» باشد که البته باید گفت هیچگاه نمی‌شود جشنواره را از تئاتر جدا کرد چرا که اساس تئاتر از دل آئین‌ها و جشنواره‌ها در دوران باستان به وجود آمده است با این وجود نباید همه‌چیز تئاتر کشور به جشنواره ختم شود.
مهدوی در ادامه گفت: برنامه‌ای جامع برحسب نوع فعالیت گروه‌های نمایشی در طول سال را شاهد نیستیم لذا دلخوشی بسیاری از گروه‌های خلاق نمایشی به برگزاری این جشنواره‌هاست که با شرکت در آن هم هنر خود را عرضه کنند و هم با جوایز و کمک هزینه‌هایی که دریافت می‌کنند تا اندازه‌ای بتوانند هزینه‌های جاری تولید یک اثر نمایشی را تأمین کنند این در حالیست که به نظر می‌رسد همه گروه‌های نمایشی در ایام سال از امکانات موجود نمایشی ولو اندک، نه سهم برابر بلکه سهم عادلانه داشته باشند.
وی افزود: خوشبختانه جریان جاری جشنواره سی و چهارم «تئاتر فجر» نویدبخش سر و شکل یافتن و انسجام بیشتر در برنامه و سیاست‌های هنرهای نمایشی کشور است؛ همین مقدار که امسال بنای جشنواره بر مرورمحوری است و اغلب نمایش‌های حاضر در این جشنواره پیشتر تجربه اجرای عمومی خود را از سر گذرانده‌اند، همچون روند جاری بسیاری از فستیوال‌های مطرح دنیا، این امر بر برگزاری هرچه کیفی‌تر جشنواره سهم بسزایی دارد.
نویسنده نمایشنامه دفاع مقدسی«تاریخ انقضاء» در پایان تأکید کرد: وقتی استناد این دوره از جشنواره بر گروه‌های فعال نمایشی است و نه افرادی خاص که هر سال برای تولید و اجرای نمایش به جشنواره دعوت می‌شوند، به این معناست که جشنواره می‌تواند به عنوان خروجی مؤثر و مطمئن به سر و سامان‌بخشی گروه‌های نمایشی کمک کند چرا که وقتی به گروه‌های نمایشی در جشنواره معتبری همچون «تئاتر فجر» بها داده می‌شود، فعالان تئاتر به تشکیل گروه و انجام فعالیتی نظام‌مند بیشتر ترغیب و تشویق می‌شوند.
وی گفت: این نمایش کاری از گروه تئاتر لحظه است که تاکنون نزدیک به 12 اجرای عمومی تئاتر در سطح حرفه ای داشته است اما همچنان به عنوان یک گروه تئاتری آن گونه که باید و شاید به فعالیت و خواسته‌هایش توجهی نمی‌شود که البته تصور من این است که اغلب گروه‌های تئاتری چنین وضعیتی داشته باشند؛ چرا که هنوز در مناسبات حرفه‌ای تئاتری جایگاه گروه نمایشی مشخص و معین نیست.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: مدیریت تئاتر کشور به شکلی است که انگار هر سال باید تمام تمرکز مسئولان به روی برگزاری جشنواره‌های تئاتری و از همه آنها مهمتر جشنواره «تئاتر فجر» باشد که البته باید گفت هیچگاه نمی‌شود جشنواره را از تئاتر جدا کرد چرا که اساس تئاتر از دل آئین‌ها و جشنواره‌ها در دوران باستان به وجود آمده است با این وجود نباید همه‌چیز تئاتر کشور به جشنواره ختم شود.
مهدوی در ادامه گفت: برنامه‌ای جامع برحسب نوع فعالیت گروه‌های نمایشی در طول سال را شاهد نیستیم لذا دلخوشی بسیاری از گروه‌های خلاق نمایشی به برگزاری این جشنواره‌هاست که با شرکت در آن هم هنر خود را عرضه کنند و هم با جوایز و کمک هزینه‌هایی که دریافت می‌کنند تا اندازه‌ای بتوانند هزینه‌های جاری تولید یک اثر نمایشی را تأمین کنند این در حالیست که به نظر می‌رسد همه گروه‌های نمایشی در ایام سال از امکانات موجود نمایشی ولو اندک، نه سهم برابر بلکه سهم عادلانه داشته باشند.
وی افزود: خوشبختانه جریان جاری جشنواره سی و چهارم «تئاتر فجر» نویدبخش سر و شکل یافتن و انسجام بیشتر در برنامه و سیاست‌های هنرهای نمایشی کشور است؛ همین مقدار که امسال بنای جشنواره بر مرورمحوری است و اغلب نمایش‌های حاضر در این جشنواره پیشتر تجربه اجرای عمومی خود را از سر گذرانده‌اند، همچون روند جاری بسیاری از فستیوال‌های مطرح دنیا، این امر بر برگزاری هرچه کیفی‌تر جشنواره سهم بسزایی دارد.
نویسنده نمایشنامه دفاع مقدسی«تاریخ انقضاء» در پایان تأکید کرد: وقتی استناد این دوره از جشنواره بر گروه‌های فعال نمایشی است و نه افرادی خاص که هر سال برای تولید و اجرای نمایش به جشنواره دعوت می‌شوند، به این معناست که جشنواره می‌تواند به عنوان خروجی مؤثر و مطمئن به سر و سامان‌بخشی گروه‌های نمایشی کمک کند چرا که وقتی به گروه‌های نمایشی در جشنواره معتبری همچون «تئاتر فجر» بها داده می‌شود، فعالان تئاتر به تشکیل گروه و انجام فعالیتی نظام‌مند بیشتر ترغیب و تشویق می‌شوند.
