اعتماد به قرآن در پژوهش‌های علمی - دینی

از معجزات قرآن كريم (فصلت:53) اين است كه با گذر زمان، پيشرفت علوم و دقيق‌تر شدن ابزار و وسايل كاوشگر؛ حقايقی براي دانشمندان آشكار می‌شود كه پيش از آن قرآن از آن پرده برداشته است؛ مانند آن دسته آياتی كه درباره آفرينش جهان (ستارگان، زمين، جاذبه عمومي، دريای شور و شيرين، جایي كه خورشيد غروب می‌كند، زندگی حيوانات و ...) و خلقت انسان (مراحل رشد جنين، تفاوت‌های فردی و ...) است.
اگر مؤمنان بدون تحميل پيش فرض‌های «ظاهراً علمي» زمان خود (ظاهراً علمی به دلیل اینکه نادرستی بسياری از آن‌ها كه مسلم فرض می‌شده و با پژوهش‌های بعدی نادرستی‌اش آشكار می‌شود) به قرآن می‌نگريستند، سرعت تحولات عملی بسيار بيشتر می‌شد. چراكه قرآن و هر آنچه كه در آن است صراط مستقيم (كوتاه‌ترين راه) برای دست‌يابی به حق و حقيقت است. متأسفانه در قرون گذشته، ‌مانند امروز، گويی ترس از متهم شدن به عقب‌افتادگی و تهجر سبب شده كه هرگاه دستاوردی (ظاهراً) علمی با آيه‌ای از آيات قرآن مخالفت داشته باشد، گروهي از مفسرين آن آيه‌ را در جهت تطبيق با جو علمی حاكم بر زمان خود تأويل می‌کنند. مانند برخورد با آياتی (زمر:5؛ نمل:88؛ ملك:15) كه بر حركت زمين و جاذبه عمومی  دلالت دارند. زمانی كه برخی با پيش‌فرض بطلميوسی حاكم بر زمان خود (كه زمين را ثابت و بی‌حركت فرض می‌كرد) به آيات نگريستند؛ نتوانستند تصريح آيات در مورد حركت زمين و نيروی جاذبه را درک كنند.
پيشنهادی براي پژوهش
«تخمين عمر زمين» لرد كلوين در سال 1897 میلادی: حداكثر 20 تا 40 ميليون سال؛ رادرفورد با استفاده از راديو اكتيو: 600 ميليون سال؛ هم اكنون: حداكثر چهار و نیم ميليارد سال. بر اساس آيات قرآن (بقره:29؛ فصلت:9تا12) زمين قبل از آسمان‌ها‌ آفريده شده است و اگر عمر آسمان بر اساس برآوردهای علمي حدود 14 ميليارد سال باشد، زمين عمری بيش از آن دارد.
محسن نورانی