مجید اسماعیلی، کارگردان انیمیش «فرمانروای آب» در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) نحوه ورود خود را به سینما اینگونه توضیح داد: فعالیت من در سینما از سال 79 در مقام مدیرعاملی موسسه فرهنگی و هنری شهید آوینی آغاز شد. در همان سالها فیلمهای بسیاری را تهیه کردم که «دلشکسته» یکی از آن تولیدات است. این فیلم با استقبال بسیار خوب مردم مواجه شد، اما فعالیتم در حوزه انیمیشن از سال 86 آغاز شد؛ در ادامه شرکتی را تاسیس کردم و در سال 90 هم اولین کار انیمیشنم (مسافر سامر) را هم تولید کردم.
وی افزود: پس از «مسافر سامرا»، «فرمانروای آب» با همکاری یک تیم 180 نفره ساخته شد، اما اینکه چرا این کار را ساختم، دلایل خاص خود را دارد که به آن اشارهای مختصر میکنم. ابتدا اینکه میخواستم آسیبشناسی از جریانات انحرافی که در تاریخ اسلام روی میدهد داشته باشم، به ویژه اینکه در اسلامی که دین مهربانی و دوستی است برخی گروهها به اسم اسلام دست به خشونتهای نفرتآمیز میزنند؟ داعش و گروههای تکفیری نمونهای روشن در این زمینه است.
این فیلمساز ادامه داد: دلیل دیگر اینکه در این فیلم میخواستم اسلام واقعی را به دنیا نشان دهم؛ اقتداری که در خود امنیت و آسایش به همراه دارد و نمود آن در ایران اسلامی قابل لمس است. در ضمن به واسطه این فیلم میخواستم به این مهم هم اشاره داشته باشم که بسیاری از گفتههای دروغی که از سوی غربیها به اسلام نسبت داده میشود، اشاره کنم. برای درک بهتر مثالی از یک فیلم هالیوودی میزنم که «دروغ های حقیقی» نام دارد. در این فیلم نقل قولی از زبان شخصیت منفی فیلم که مسلمان است بیان شده و آیهای به دروغ به قرآن نسبت داده میشود.
اسماعیلی تاکید کرد: در آن فیلم این آیه قرائت میشود «بکشید بزرگان کفر را به خاطر بی ایمانیشان» این آیه به این شکل در قرآن نیامده است؛ این تحریف که آگاهانه در فیلم انجام شده تنها به خاطر آسیب رساندن به اسلام است که باید جدی به آن نگریسته شود.
این فیلمساز انیمیشن اضافه کرد: با توجه به توضیح فوق، پیام اصلی و مد نظر فیلم توجه به عهده و پیمان است و نقشی که این مهم در اسلام ناب محمدی داراست. داستان فیلم هم بر این مبنا، پیرامون دوری پدری و پسری است که از هم دور افتادهاند و برای رسیدن به عهد و پیمانی که بستهاند تلاش بسیاری انجام میدهند، اما آنچه آنان را دچار زحمت میکند درگیری با گروههای تکفیری است، همچنین در این به بهانه روایت قصه، چهره واقعی گروههای تکفیری ترسیم میشود.
وی در بخش دیگری از این گفتوگو با بیان اینکه لزوما یک کارگردان انیمیشن لازم نیست که خود انیماتور باشد، گفت: در سینمای دنبا اینگونه باب نیست که کارگردان انیمیشن خود حتما انیماتور باشد. مثالهای بسیار زیادی هم در این زمینه وجود دارد. برای مثال در فیلم «تن تن» که کارگردانی آن را اسپیلبرگ بر عهده دارد، فیلمساز خود انیماتوری نکرده، بلکه عملیات کارگردانی کار بر عهدهاش بوده است.
این کارگردان انیمیش درباره نقش جشنواره فجر در رونق صنعت انیمیشن هم اینگونه توضیح داد: چند سالی پیش جشنواره فیلم فجر توجه ویژهای به انیمیشن نشان داد، نتیجه این توجه طی چند سال گذشته این بود که در جشنواره سیوچهارم هشت فیلم کاندیدای حضور در جشنواره بودند. این تعداد باعث شد که مسئولان جشنواره تصمیم بگیرند بخشی مجزا برای انیمیشن در نظر بگیرند؛ اتفاقی که برای این حوزه کاملا خوشایند بود، اما در نهایت دیدیم که این اتفاق به این بهانه که هیچ فیلمی کیفیت لازم را دار نیست رخ نداد؟! با این توضیح باید کار کارشناسی انجام داد تا بفهیم چه اتفاق رخ داده که حرکت مشوقانه دورههای قبل جشنواره به تحقیر و تمسخر انیمشین در دوره فعلی انجامید.
وی در بخش دیگری از سخنان خود این سوال را مطرح کرد که، چرا در شرایطی که همه دنیا از حضور عوامل حرفهای سینما در صنعت انیمیشن حمایت میکنند، سینما ما کاری انجام میدهد که دیگر هیج سینماگر حرفهای انگیزهای برای ورود به این حوزه نداشته باشد. همچنین در چنین شرایطی دیگر هیچ سرمایهگذاری انگیزه نخواهد اشت در این حوزه سرمایهگذاری کند، درصورتیکه این بخش میتواند برای سینما سود آوری بسیاری داشته باشد.
این کارگردان در پایان تاکید کرد: بیتوجهی به سینمای انیمیشن در شرایطی است که اگر داستان فیلم «فرمانروای آب» در شکل رئال آن میخواست خلق شود، هزینهای بسیار بالا را بر جا میگذشت، البته در انیمیشن هم سرمایه خاص خود را دارد، اما واضح است که مقدراش از سینمای رئال کمتر است، پس چرا ما باید خود خواسته خود را از این سرمایه محروم کنیم.