وی ادامه داد: امیدوارم برگزاری این نمایشگاه به مناسبت ایامالله دهه فجر کمکی به این جریان داشته باشد تا عکاسی با موضوعات مرتبط با انقلاب و به ویژه موضوع پرچم مورد توجه قرار گیرد و آثار این جشنواره با وجود آنکه آن زمان کتاب آن هم به چاپ رسید، بیشتر دیده شده و مورد توجه قرار گیرد.
غفاری تصریح کرد: آنچه که مسلم است اینکه عکاسی، هنری نه دولتی و نه حکومتی است و دولتها و حکومتها در همه جای دنیا از این موقعیت و ظرفیت فرهنگی و هنری در جهت پیشبرد اهداف و مقاصد خود استفاده میکنند و خاصه در مورد انقلاب اسلامی اگر به عقب باز گردیم به وضوح خواهیم دید که انقلاب اسلامی مدیون بسیاری از جریانهای فرهنگی و هنری از جمله هنر عکاسی است.
این هنرمند عکاس در ادامه گفت: اسناد تصویری به جای مانده از مقاطع مختلف انقلاب اسلامی به ویژه روزهای آغازین آن که به مقاطع حساس و ملتهب باز میگردد و نشان از آن دارد که آنچه موجب باورپذیرتر شدن حرکت خودجوش تودههای مردمی در ایام پیروزی انقلاب اسلامی میشود، ارائه اسناد تصویری است؛ اسناد تصویری که به همت عکاسان دغدغهمند در عرصههای خطیر انقلاب اسلامی به ثبت میرسید و بلافاصله چاپ و در اختیار مردم قرار میگرفت.
وی افزود: با نگاهی اجمالی به تاریخ هنر عکاسی در ایران با این نکته مواجه میشویم که درست از زمان انقلاب مشروطه است که عکاسی از فضای داخلی بیرون کشیده شده و سازمانیافته در رویدادهای اجتماعی، مردمی و فرهنگی نقش ایفا میکند، این واقعیت در مورد عکاسی در جریان انقلاب 57 نیز وجود دارد و عکاسانی که تا قبل از آن مقطع در حال عکاسی از رویدادهای اجتماعی و مثلاً ثبت جشنهای خاندان سلطنتی و یا عکاسی از ستارگان سینمایی و تحولات فرهنگی و هنری بودند به ناگاه درگیر قضیه انقلاب اسلامی میشوند و یا در فاصله کمی پس از وقوع انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس، لحظات باشکوهی از جانفشانی و سلحشوری رزمندگان را در جبهههای حق علیه باطل به ثبت میرسانند.
غفاری با اشاره به اینکه اوج شکوه عکاسی پس از انقلاب اسلامی در دوران دفاع مقدس است، تأکید کرد: دوران دفاع مقدس همچون کارخانهای موضوعات و سوژههای بکر و تازهای را در اختیار هنرمندان عکاس قرار میدهد که در نوع خود جزء بینظیرترین قابهای عکاسی پس از انقلاب اسلامی محسوب میشوند.
وی اظهار کرد: امروزه با وجود پیشرفتهایی که در عرصههای فناورانه هنر عکاسی به وجود آمده است و در عصر انقلاب دیجیتال قرار داریم و البته گرایش مردم به سمت هنر عکاسی به شکلی فزاینده رو به افزایش است و حتی شاهد آن هستیم که افراد غیرحرفهای هم با استفاده از گوشیهای همراه خود به ثبت لحظاتی نوعاً از زندگی خصوصی و خانوادگی خود مشغول هستند، اما به دلایلی از جمله محدودیتها و البته ممنوعیتها با وجود تنوع اتفاقاتی که در محیط پیرامون و اجتماع وجود دارد با خلأ تصویری روبرو هستیم که به نظر من این فاجعه است.
غفاری گفت: غیر از مواردی رسمی و مثلاً آفیش عکاسان خبری که از سوی خبرگزاریها و رسانههای خبری مأمور به ثبت وقایع گوناگون اجتماعی، سیاسی و فرهنگی و ... انجام میشوند، کمتر عکاسی را شاهد هستیم که به این امر علاقهمندی نشان دهد و حتی در صورت علاقهمندی شاید به دلایلی از جمله نگاه امنیتی و اطلاعاتی که به جریان عکاسی در جامعه وجود دارد، خود و ابزارآلات عکاسی وی را به خطر نمیاندازد.
وی در پایان گفت: این در حالی است که همچنان وقایع و رویدادهای قابل تأملی برای ثبت تصویری برای ارائه سندی موثق و متقن به نسل آینده بیشمار وجود دارد، اما به غیر از موارد رسمی که به آن اشاره شد حتی دانشجویان دانشکدههای هنری که به هنر عکاسی میپردازند با وجود به همراه داشتن دوربین این زحمت و جسارت را به خرج نمیدهند که به تست دوربین خود در فضای بیرونی و در دل اجتماع بپردازند و مثلاً تحولات موجود در فضای اجتماع، تغییرات در بافت شهری که در آن ساکن هستند و به شکل مداوم در حال تغییر است را به ثبت برسانند.