مشارکت حداکثری در انتخابات؛ تجلی «مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ» در مقابله با تهدید نرم

این روزها از تریبون‌های مختلف و از زبان مقامات عالی نظام بر حضور و مشارکت حداکثری در انتخابات تأکید می‌شود و حتی رهبر معظم انقلاب به صراحت در سخنانی بر حضور کسانی که با نظام سیاسی مخالف هستند اشاره کردند و آن را زمینه‌ساز تأمین امنیت و منافع ملی کشور بیان کردند.

یکی از تأثیرات مهم مشارکت حداکثری که این یادداشت می‌خواهد از منظری قرآنی به بیان بپردازد ایجاد بازدارندگی برای کشور در مقابل توطئه‌های دشمن و افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی است. به نحوی که این حضور می‌تواند حتی بر نوع ادبیات، تعامل، نقشه‌ها و طرح‌های آتی دشمنان نظام تأثیر گذاشته و آنها را به عقب‌نشینی وا دارد.

قدرت نرم واژه‌ای است که در نظریات روابط بین‌الملل به منظور توصیف قابلیت یک مجموعه سیاسی نظیر دولت برای نفوذ غیرمستقیم بر رفتار یا علائق سایر مجموعه‌های سیاسی از طریق ابزارهای فرهنگی یا ایدئولوژیکی به کار می‌رود؛ این مفهوم را اولین بار «جوزف نای» استاد برجسته دانشگاه هاروارد در سال ۱۹۹۰ در کتابی، با نام «تغییر ماهیت قدرت امریکایی» مطرح کرد.

وی قدرت نرم را اینگونه تعریف کرده است: « قدرت نرم، توجه ویژه به اشغال فضای ذهنی کشور دیگر، از طریق ایجاد جاذبه است. یک کشور زمانی به قدرت نرم دست می‌یابد که بتواند (اطلاعات و دانایی) را به منظور پایان دادن به موضوعات مورد اختلاف به کار گیرد و اختلافات را به گونه‌ای ترسیم کند که از آنها امتیاز بگیرد».

در واقع قدرت نرم از نگاه «نای» به عنوان توانایی حصول خواسته‌های بیشتر بر اساس جاذبه به جای اجبار یا هزینه تعریف می‌شود که ریشه در فرهنگ، ایدئولوژی و نهادها دارد.

از این منظر حضور و حمایت مردم از یک نظام سیاسی با مشارکت در انتخابات تولیدکننده قدرت نرم برای آن نظام سیاسی و نشان‌دهنده سرمایه اجتماعی بالایی است که نظام سیاسی از آن برخوردار است که هم سبب جاذبه و انتقال ارزش‌های فرهنگی ـ سیاسی کشور به سایر کشورها شده و هم به تقویت ضریب امنیت و قدرت بازدارندگی آن نظام سیاسی می‌انجامد.

در آیه 60 سوره انفال خداوند می‌فرماید: «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ» (هر چه در توان داريد از نيرو و اسب‌هاى آماده بسيج كنيد، تا با اين [تداركات‏]، دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان‏] ديگرى را جز ايشان- كه شما نمی‏‌شناسيدشان و خدا آنان را می‌شناسد- بترسانيد). این آیه درست است که اغلب برای مقابله نظامی و یا جنگ سخت با دشمن با هدف ایجاد بازدارندگی و رعب در دشمن بیان می‌شود اما امروز که تهدیدات نرم دشمن نیز از اهمیت فراوانی برخوردار است و قدرت نرم در کنار قدرت سخت یکی از منابع اصلی قدرت یک کشور محسوب می‌شود می‌تواند به عنوان مرجعی برای اهمیت تقویت قدرت نرم نظام جمهوری اسلامی مدنظر قرار گیرد.

از این منظر مشارکت حداکثری در انتخابات در چارچوب این آیه شریفه یکی از آن مجموعه تدارکات و توانمندی‌هایی است که موجب ایجاد ترس و رعب در مقابل دشمن خواهد شد و به افزایش قدرت دفاعی و بازدارندگی کشور منجر می‌شود.

در واقع از نگاه نگارنده «قُوَّةٍ» تنها به تجهیزات و امکانات سخت نظامی مربوط نمی‌شود بلکه سرمایه اعتماد و حضور حداکثری مردم را نیز شامل شده و حتی می‌توان گفت اهمیت این سرمایه در عصر حاضر از تجهیزات و تسلیحات نظامی نیز فراتر رفته است و به یک کشور و نظام سیاسی در فضای بین‌المللی، جایگاه، وزن و اعتبار می‌بخشد.