«أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِين»؛ یادآور نقش عظیم مردم و شاهدی بر کفایت الهی
گروه سیاسی: خداوند متعال در قرآن به پیغمبرش می‌فرماید: «هُوَ الَّذی اَیَّدَکَ بِنَصرِه وَ بِالمُؤمِنین»؛ خداوند تو را با نصرت خود و به‌وسیله عزم و اراده و دست‌های نیرومند مؤمنان و گام‌های ثابت مؤمنان کمک کرد؛ این سخن خود یادآور حمایت و کفایت خدای تعالی و نقش عظیم مؤمنین است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، در آستانه سالروز قیام بیست‌ونهم بهمن 1356 مردم تبریز، جمعی از اقشار مختلف مردم آذربایجان شرقی 28 بهمن‌ماه با حضور در حسینیه امام خمینی(ره) تهران با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار سخنان مهمی در رابطه با موضوعات مختلف از جمله حرکت بیست‌ودوم بهمن، انقلاب اسلامی، بیداری مردم، توطئه دشمنان و تقویت درونی کشور مطرح کردند.
ایشان در ابتدای سخنانشان اظهار کردند: حقیقتاً روز بیست‌ونهم بهمن در هر سال برای ما -یعنی برای این حقیر- یک روز شیرین و مطلوب است و از نزدیک تجدید خاطره می‌کنیم با آنچه همواره از مردم عزیز آذربایجان و مردم تبریز دیده‌ایم و احساس کرده‌ایم و آگاهیم؛ یعنی همان شور و انگیزه و ایمان و نشاط و بیداری. حُسن بزرگ یک مجموعه از مردم این است که آگاه باشند، بیدار باشند، ثابت‌قدم باشند، در فعالیت خود دارای ابتکار باشند، راه را بشناسند، از خطرات راه واهمه نکنند و پیش بروند، که اینها همه در شما مردم عزیز آذربایجان و مردم تبریز هست و دیده شده و مکرراً تجربه شده است؛ خدا را شکر می‌کنیم. حقیقتاً بنده وقتی می‌بینم این شور و احساس و این گفتارها و بیان‌های حاکی از ایمانِ عمیق و پرشور را، خدا را سپاس می‌گزارم، خدا را شکر می‌کنم؛ اینها نشانه نصرت الهی است. خداوند متعال در قرآن به پیغمبرش می‌فرماید: «هُوَ الَّذی اَیَّدَکَ بِنَصرِه وَ بِالمُؤمِنین»؛ خداوند تو را با نصرت خود و به‌وسیله عزم و اراده و دست‌های نیرومند مؤمنان و گام‌های ثابت مؤمنان کمک کرد؛ نقش مؤمنین این است. نقش شما جوان‌ها، شما مردم عزیز و پُرانگیزه یک چنین نقش عظیمی است که خدا در قرآن بیان می‌کند.
آنچه در قرآن بیان شده و مورد استناد رهبر معظم انقلاب در رابطه با حرکت پرشور ملت ایران قرار گرفت، مربوط به یاری پیامبر توسط خداوند و مؤمنانش است.
در آیه 62 سوره انفال آمده است: «وَإِن يُرِيدُواْ أَن يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِيَ أَيَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِينَ؛ و اگر بخواهند تو را بفريبند [يارى] خدا براى تو بس است، همو بود كه تو را با يارى خود و مؤمنان نيرومند گردانيد».
در این آیه خداوند به رسول خود این اطمینان را میدهد که در این مسیر تنها نخواهد ماند و نیروی او به واسطه اعتقاد و اعتماد به خداوند و نیز همراهی مؤمنان تقویت می‌شود؛ مؤمنانی که به خداوند اعتماد کرده و پیامبر خود را با همراهی خود در مراحل سخت تأیید کردند.
علامه طباطبایی در رابطه با این موضوع در تفسیر المیزان آورده است: این سخن به منزله احتجاج و استدلال بر فراز سابق است و می‌خواهد با ذکر شواهدی حمایت و کفایت خدای تعالی را اثبات کند و آن شواهد عبارتند از نصرت خود و یاری مؤمنین و اینکه میان دل‌های مؤمنان که با هم دشمن بودند الفت و مهربانی برقرار کرد.
رهبر معظم انقلاب همچنین در بخش دیگری از سخنان خود به تقویت درونی کشور و اعتماد به اقشار مختلف مردم اشاره کردند و فرمودند: «علاج کار کشور عبارت است از بیداری مردم، حفظ انگیزه‌های ایمانی مردم، به‌کار گرفتن جوانان پُرانگیزه و مؤمن، و تقویت درونی کشور؛ این تنها راه است. ملّت ایران باید از درون قوی بشود؛ اقتصادش قوی بشود، علمش قوی بشود، دستگاه‌های مدیریّتی‌اش قوی بشود و بالاتر از همه، ایمانش روزبه‌روز قوی‌تر بشود. این راه علاج است؛ این همان راهی است که تا امروز ملّت ایران رفته است. و دشمنانی می‌خواستند این انقلاب را، آن روزی که یک نهال باریکی بود از زمین بکَنند و نابود کنند و نتوانستند، امروز همان نهال باریک تبدیل شده است به یک درخت تناور: «کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ اَصلُها ثابِتٌ وَ فَرعُها فِی السَّمآءِ * تُؤتی اُکُلَها کُلَّ حینٍ بِاِذنِ رَبِّها»؛ امروز انقلاب این است. امروز دشمن غلط می‌کند که به فکر برافکندن انقلاب باشد. مردم اتّحاد خودشان را حفظ کنند، یکپارچگی خودشان را حفظ کنند، یک‌صدایی خودشان را در دفاع از انقلاب و اصول انقلاب و آرمان‌های انقلاب حفظ کنند؛ مسئولین محترم کشور که علاقه‌مند به سرنوشت این کشورند، کار را به‌خاطر خدا و برای رضای خدا برای مردم انجام بدهند؛ به نیروهای داخلی اعتماد کنند و تکیه کنند».
در رابطه با انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی گاه شجره طیبه‌ای مورد اشاره قرار گرفته که ریشه‌اش استوار و شاخه‌هایش در آسمان‌هاست؛ این شجره که ثمراتی دارد، به اذن پروردگار روییده است.
در آیات 24 و 25 سوره ابراهیم آمده است: «أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاء. تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَيَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ؛ آيا نديدى خدا چگونه مثل زده سخنى پاك كه مانند درختى پاك است كه ريشهاش استوار و شاخهاش در آسمان است. ميوهاش را هر دم به اذن پروردگارش میدهد و خدا مثل‌ها را براى مردم می‌زند شايد كه آنان پند گيرند».
اینکه شجره طیبه سخنی پاک از سنخ شهادت به توحید الهی است یا ایمان و اعتقاد به ارزش‌های الهی و دینی است در میان علما مورد اختلاف است، اما آنچه می‌تواند مورد تأیید باشد، این است که هرچه با ایمان و اعتقاد رشد پیدا کند، شجره‌ای طیبه خواهد شد که استوار می‌ماند.
در المیزان آمده است: مفسرین در معنای (کلمه) اختلاف کرده‌اند، بعضی آن راشهادت به توحید و دیگری ایمان و یا قرآن دانسته است و بعضی هر سخن نیک را کلمه طیبه خوانده و بعض دیگر آن را شامل همه طاعت‌ها دانسته‌اند و درخصوص (شجره طیبه) نیز اختلاف کرده‌اند که مراد درخت خرما یا جوزهندی یا انجیر و انگور و انار و هر درختی است که میوه نیکو بدهد. اما باید گفت که مراد از کلمه، خصوص لفظ نیست، بلکه مراد عقاید وعزمیست که آن کلمه شامل آن است و این عقاید اساس زندگی بشر را قوام می بخشد و در هیچ عملی از اعمالش از آن منحرف نمی‌شود و این همان کلمه ایست که در چند آیه بعد خداوند می فرماید که افراد مؤمن را با آن کلمه دردنیا و آخرت ثبات می بخشد، پس مراد از این کلمه، کلمه توحید و شهادت به وحدانیت خداست و این عقیده و استقامت بر آن قول حقی است که دارای اصلی ثابت است و از هر تغیرو زوال و بطلانی محفوظ می ماند و آن اصل خدای متعال و یا زمینه حقایق است که دارای شاخه‌هایی است که بدون هیچ مانع و حائلی از آن ریشه جوانه می‌زند و آن شاخه‌ها عبارتند از معارف حقه و اخلاق پسندیده و اعمال صالح که مؤمن حیات طیبه خود را بوسیله آنها تأمین نموده و این عقاید و اعمال با سیر نظام وجودی عالم سازگاری و موافقت دارد.
تفسیر نمونه نیز
در این معنا آورده است: خداوند كسانى را كه ايمان آوردند بخاطر
گفتار و اعتقاد ثابتشان ثابت قدم می‌دارد، هم در اين جهان و هم در سراى ديگر، و ستمگران را گمراه می‌سازد.
بر این اساس می‌توان گفت انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی که بر پایه سخن راستین استوار شده، شجره‌ای است که شاخه‌های آن به اذن پرورگار همگان را متنعم می‌سازد.
