«اختلاف، نه همکاری»؛ سرمقاله «رأی الیوم» در مورد نشست سران اسلامی

به گزارش خبرگزاری  بین‌المللی قرآن(ایکنا)، «شفقنا» به نقل از روزنامه اینترنی «رأی الیوم»، نشست کنونی سران سازمان همکاری اسلامی اختلافات جهان اسلام را به بدترین شیوه به نمایش گذاشت به گونه‌ای که می‌توان آن را نشست اختلاف توصیف کرد نه همکاری، در واقع نشست سران در این سطح از شکنندگی، شکاف و خشم نه تنها نمی‌تواند برای هیچ کدام از مسائل مندرج در دستور کار خود از قبیل تروریسم، اسلام‌ستیزی و فلسطین راه‌حلی ارائه دهد

بلکه به شعله‌ورترشدن این مشکلات و تشدید خطر آنها نیز منجر خواهد شد.

این روزنامه به سردبیری عبدالباری عطوان، روزنامه‌نگار و تحلیلگر برجسته جهان عرب در سرمقاله اخیر خود تحت عنوان «این بدترین نشست سران در تاریخ سازمان به اصطلاح همکاری اسلامی است، آیا به سرنوشت نشست‌های سران اتحادیه عرب دچار خواهد شد؟ چرا اردوغان از دست دادن با وزیر امور خارجه مصر خودداری کرد؟ این کشورها چگونه با تروریسم مبارزه خواهند کرد در حالی که برخی از آنها پشتیبانی مادی و نظامی و پایگاه‌های رشد مناسب برای تروریست‌ها فراهم می‌سازند؟» آورده است: «شاید اغراق نکرده باشیم اگر بگوییم نشست کنونی سران کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی که روز پنجشنبه کار خود را در استانبول ترکیه آغاز کرد، بدترین نشست سران از زمان تاسیس این سازمان در اواخر سال ۱۹۶۹ میلادی در واکنش به آتش سوزی مسجد‌الاقصی در ماه آگوست همان سال به شمار می ‌آید.

در صورتی که اختلافات مذهبی حاکم بر جهان اسلام و به ویژه منطقه خاور میانه نیز کنترل نشود، بعید نیست که این آخرین نشست سران سازمان همکاری اسلامی با شکل و شمایل کنونی باشد.

این درست است که سازمان همکاری اسلامی در راستای تمایل کشور میزبان مقر اصلی آن یعنی عربستان سعودی، یک سازمان بی‌جان و غیر موثر بوده و به «خانگاه» یک مشت کارمند تبدیل شده که دستمزد و امتیازات ارزشمندی را برای آنها فراهم می‌سازد؛ با این حال نشست کنونی سران، بیماری‌ها و اختلافات جهان اسلام را به بدترین شیوه به نمایش گذاشت به گونه‌ای که این سازمان دیگر از نام خود نیز هیچ سهمی ندارد، بدین معنا که می توان این نشست را «نشست اختلاف اسلامی» توصیف کرد نه «نشست همکاری اسلامی». نگاهی به سطح شرکت‌کنندگان در نشست و عدم حضور شمار زیادی از رهبران کشورها نیز این واقعیت را به اثبات می رساند.

برای این که ما به تعصب و اغراق متهم نشویم، کافی است به این مسئله اشاره کنیم که در نشست سیزدهم و کنونی سران سازمان همکاری اسلامی شاهد پایین ترین حد از تعارف‌های دیپلماتیک نیز نبودیم، جایی که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه در حالی ریاست نشست را تحویل گرفت که دعوتنامه‌ای برای حضور همتای مصری خود عبدالفتاح السیسی، رئیس نشست پیشین نفرستاد و از دست دادن با سامح شکری، وزیر امور خارجه مصر نیز خودداری کرد، وزیری که به عنوان نماینده کشورش و به جای السیسی سخنانی ایراد نمود و به صورت عمد شتابان جایگاه را ترک کرد تا به نوبه خود از دست دادن با اردوغان که در سمت مخالف به جایگاه آمد خودداری کرده باشد.

ما بر این باوریم که چنین رفتارهایی تنها در نشست‌های سران مربوط به کشورهای عربی و اسلامی روی می‌دهند، حال باید پرسید اگر السیسی در این نشست حاضر می‌شد چه اتفاقی می افتاد؟ اگر رئیس جمهوری ترکیه برای وی دعوتنامه می‌فرستاد و یا با وزیر امور خارجه مصر به عنوان میهمان خود دست در دست می‌گذاشت چه چیزی را از دست می داد؟ این در حالی است که این روزها رهبران عرب و مسلمان با همتایان اسرائیلی خود دست می‌دهند، اقدام به عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر می‌کنند، در روز روشن به سرزمین‌های اشغالی رفت و آمد دارند، از دشمن خواندن این رژیم خودداری می‌کنند و برخی از آنها نیز ائتلاف های‎‌ راهبردی با آن تشکیل می دهند.

در حالی که پیش از این نشست سران کشورهای عربی برآمده از اتحادیه عرب از هم فرو پاشیده، هم اکنون نیز نشست سران کشورهای اسلامی با همان سرنوشت دست و پنجه نرم می‌کند، چرا که ویروس‌های سمی اختلافات اعراب به آنجا نیز منتقل شده و تنها خدا می داند هدف بعدی این ویروس ها کجا خواهد بود.

در واقع نشست سران سازمان همکاری اسلامی در این سطح از شکنندگی، شکاف و اختلاف و همچنین خشم و ترشرویی نه تنها نمی‌تواند برای هیچ کدام از مسائل زیاد مندرج در دستور کار خود از قبیل تروریسم، اسلام‌ستیزی و فلسطین راه حلی ارائه دهد، بلکه به شعله‌ورتر شدن این مشکلات و تشدید خطر آنها نیز منجر خواهد شد؛ به عنوان مثال اگر مسئله تروریسم را در نظر بگیریم، می بینیم که منابع مالی، نظامی و رسانه‌ای و همچنین پایگاه های مناسب برای رشد آن را همان کشورهای شرکت‌کننده در نشست سران و یا دست کم برخی از آنها فراهم می‌سازند، آن چه در سوریه، عراق، یمن و لیبی جریان دارد نیز از برجسته ترین مثال ها در این زمینه به شمار می آیند.