وی گفت: با این وجود در عرصه عمل شاهد آن هستیم که سیاست مدیران عرصههای فرهنگی و هنری در مقاطعی حساس با ظرفیت بالایی که از جهت پرداختن به موضوعات دینی و قرآنی دارند دال بر وقتگذرانی و عبور از آنهاست و تنها به شکل شعاری بدون برنامهریزی و پیادهسازی برنامههایی جامع و اثرگذار، ترجیح میدهند که با پرداختن به کارهایی سطحی و مقطعی و بدون در نظر گرفتن این موضوع که برگزاری آنها تا چه اندازه میتواند در فرهنگسازی جامعه براساس مفاهیم و موضوعات دینی و قرآنی مؤثر باشد، تنها به فکر ارائه آمار و توجیه ضعفهای مدیریت خود از این رهگذر باشند.
مدیر سرای روزنامهنگاران ایران تصریح کرد: این در شرایطی است که اگر در مقاطعی از زمان و به مناسبت اعیاد و مناسبتهایی همچون سوگوارههای مذهبی شاهد برگزاری رویدادهایی هستیم، نباید این تصور را داشت که برگزاری آنها براساس یک منطق ویژه مدیریتی در عرصه فرهنگ و هنر در حال انجام است، بلکه غالب این رویدادها را مردم و اهالی هنر به شکل سنتی و با توجه به دغدغههای اعتقادی و ایمانی که خود دارند مدیریت میکنند که اگر این حساسیت از سوی مردم و هنرمندان نبود، چه بسا در حوزه مدیریتی، دوستان مسئول به این نتیجه میرسیدند که برگزاری آنها چندان سودمند نباشد و همچون بسیاری از این برنامهها که سرانجام آنها به تعطیلی کشیده شد، دیگر شاهد برگزاری آنها نبودیم.
امرایی در ادامه گفت: به دلیل نگرش نه چندان کارشناسی و هدفمندی که در زمینه برگزاری بسیاری از برنامه های فرهنگی و هنری در حوزه دین وجود دارد، همین میزان رویدادی را که در طول سال شاهد برگزاری آنها هستیم صرفاً برای آنکه توقعی ایجاد کردهاند و ظرفیتهایی را در پی داشتهاند هر ساله در زمان و مناسبتی خاص شاهد اجرای آنها هستیم، اما متأسفانه به دلیل فقدان نگرش مثبت و فرهنگساز، اغلب آنها تبدیل به برنامههایی خنثی و بیهدف شدهاند که هیچ خروجی مؤثر و سازندهای در تقویت نگرش دینی مردم و مخاطبان نداشتهاند.
مدیر اسبق کانون تئاتر خیابانی افزود: بسیاری از مناسبتهای مذهبی و دینی ما در طول سال همانند آنچه که اکنون شاهد آن هستیم مرتبط با موضوع اعیاد و ایام شادی جامعه مسلمین است، اما همانطور که گفته شد تنها براساس یک نگرش سنتی، تمرکز نگاه مدیریت فرهنگی بر روی مناسبتهایی که بیشتر از جنس اقامه عزا و گرامیداشت مصایب اهل بیت(ع) است معطوف شده و از این ظرفیت مناسب در زمینه فرهنگسازی دینی و مذهبی غافل شدهایم که چه بسا از نقطه نظر نهادینهسازی فرهنگ دینی و اعتقادی اثر بسیار بیشتری نسبت به موارد مشابه در حوزه سوگوارههای مذهبی داشته باشند.
این کارگردان و کارشناس هنرهای نمایشی تأکید کرد: در حوزه تئاتر با بسیاری از آئینها و سنتهای نمایشی ویژه برپایی مجالس شادی و سرور مذهبی مواجه هستیم که از این ظرفیت فرهنگی کمترین بهرهبرداری در برگزاری مجالس اعیاد مذهبی استفاده میشود و حتی میتوان متأثر از رویدادهای میمون و مبارکی که در تاریخ اسلام به وقوع پیوسته است، آنها را دستمایه تولید آثار نمایشی براساس مدلهای امروزی تئاتر کرده و به این واسطه مردم را بیش از پیش با مقولات دینی و مذهبی آشنا کنیم که متأسفانه براساس آنچه گفته شد، یعنی ضعف در مدیریت فرهنگی از این ظرفیتها و فرصتهای به وجود آمده بیاندازه غافل هستیم.
وی در پایان گفت: نگاه ما به تولید تئاتر دینی نوعاً و غالباً تبدیل به روایات نمایشی شده است که به دنبال شرح ماوقع مقاطع گوناگون تاریخ اسلام هستند؛ نمایشهایی که از نظر فرم و اجرا شبیه به هم هستند و پس از گذشت زمان به سبب تکراری بودن غالباً کسالتبار میشوند و رغبتی را در میان مخاطبان تئاتر برای تماشای آنها برنمیانگیزند و نتیجه آنکه پس از گذشت زمان، نگرش مخاطبان تئاتر نسبت به تئاتر دینی به سبب اصرار بر همان ساختار و الگوی تکراری در امر تولید منفی و بازدارنده خواهد شد.
بسیار عالی بود جناب امرایی خداوند متعال شما دلسوزان به دین مبین اسلام که اینگونه دغدغه فرهنگ اسلامی این مرزو بوم رادر دل میپرورانیدمورد توجه خاص قراردهد انشاالله