حجتالاسلام والمسلمین اسدالله محسنپور، مدرس حوزه علمیه امام خمینی(ره) اهواز در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از خوزستان، اظهار کرد: خداوند در قرآن کریم بارها وجود بشر را به زمین، سبزه و انواع روییدنیها تشبیه کرده است. انسانهایی که به این دنیا میآیند بر اساس این تشبیه قرآن کریم قابل تفكيك به سه دسته هستند.
وی ادامه داد: عدهای همچون بوتههای بیریشه يا چمن و سبزههايی که برای مدت زمان کوتاهی به وجود میآیند، در اين مدت كوتاه زیبایی خاصی به طبیعت میدهند و پس از گذشت چند صباح به خار و خاشاک تبدیل میشوند. قرآن كريم در این باره فرموده است: «اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ»(حديد، 20).
اين مدرس حوزه ادامه داد: آيه میفرمايد: زندگى دنيا در حقيقت بازى و سرگرمى و فخرفروشى شما به يكديگر و فزونجويى در اموال و فرزندان است. مثل آنها چون بارانى است كه كشاورزان را رستنى آن به شگفتى اندازد، سپس [آن كشت] خشك شود و آن را زرد بينى آنگاه خاشاك شود. چنین انسانهایی وقتی به هستی میآیند مدتی خرمی و سبزی ایجاد میکنند اما دیری نمیپاید که پژمرده میشوند.
محسنپور گفت: عدهای نیز میآیند و ریشه در وجود هستی میدوانند، ادامه پیدا میکنند اما همچون درخت بیثمری هستند. تنومندند و سایه هم دارند اما وقتی از بین میروند برای همیشه از بین رفتهاند. مانند انسانهایی که در امور مادی به قدرت و جایگاهی میرسند. شاید چنین انسانهایی در دوره خود تأثیرگذار باشند اما تأثیر آنها آنچنان که باید باشد، نیست.
اهل بيت(ع) مثال شجره طيبه الهی هستند
وی ادامه داد: عدهای نیز مثل شجره طیبی هستند که در قرآن کریم درباره آن میخوانيم: «ضَرَبَ اللّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاء»: خدا مثل زده سخنى پاك كه مانند درختى پاك است كه ريشهاش استوار و شاخهاش در آسمان است(ابراهيم، 24) مراد از کلمه در این آیه هر موجودی است. چنانچه درباره حضرت مسیح(ع) نیز چنین فرموده است: «كلمه منه». بنابراین گروهی از انسانها مانند درخت تنومندی هستند که هر قدر در زمین ریشه بدوانند به موازات آن در آسمان نیز بلندتر میشوند.
از وجود امام حسين(ع) صدها و هزاران حسین پدیدار گشتهاند
اين مدرس حوزه اظهار كرد: مثال اهلبیت(ع) مثال همین درخت است. اهلبیت(ع) آمدهاند که بمانند و در رأس آنها امام حسین(ع) است. وجود امام حسین(ع) تمامشدنی نیست. ایشان برای همیشه به خلود رسيدند. مثال حسین(ع) مثال آن درخت تنومندی است که اصل آن ثابت و فروع آن در آسمان است. اگرچه امام حسین(ع) شهید شد و به تصور اهل باطل از میان رفتند اما ایشان همچون درختی است که در اعماق هستی ریشه دوانده و از وجود ایشان صدها و هزاران حسین پدیدار گشتهاند.ژ آنچه از آن خداست هر چه زمان بگذرد تازگی پیدا میکند.
آنچه از آن خداست، باقی میماند
محسنپور گفت: از نمونههای آثار بابرکت وجود امام حسین(ع) انقلاب اسلامی است که منشأ آن قيام امام حسین(ع) است. امام حسین(ع) به ما این درس را دادند که آنچه از آن خداست، همواره باقی است و هر چه زمان بر آن بگذرد تازگی پیدا میکند.
وی خاطرنشان كرد: يكی دیگر از درسهای ایشان آن است که مُلک با ظلم باقی نمیماند و ظالمان هیچ جایگاهی ندارند. امام حسین(ع) برای همیشه تاریخ باقی ماند هم اثر ظاهریشان وجود دارد و هم برای هميشه در دلهای آزادگان دنیا میدرخشند. ما ایشان را ابوالاحرار مینامیم به معنی پدر آزادگان و آزادگی اختصاص به ما مسلمانان ندارد. چنانكه میبینیم گاندی نیز میگوید: ما از حسین(ع) یاد گرفتیم مقاومت کنیم.
وی در پایان اظهار کرد: یکی از مهمترين درسهایی که امام به ما یاد داد آن است که حقی دنبالهرو دارد از بین رونده نیست و هرگز زايل نمیشود.