وی ادامه داد: پس از انقلاب اسلامی و استقرار حکومت دینی در ایران این توقع به وجود آمد که برخی از هنرهای سنتی که در خدمت نشر معارف دینی و قرآنی هستند ظهور و بروز بیشتری پیدا کنند که البته این توقع تا حدود زیادی در زمینه تذهیب و هنر نگارگری محقق شد. هر چند که آن سالها درگیر جنگ بودیم و علاوه بر اینکه بیشتر اذهان متوجه دفع تجاوز بود، متولیان فرهنگی نیز بیشتر از حوزه سیاسی به کار گماشته شده بودند و فاقد نگرش هنری و فرهنگی بودند.
فدائیان تصریح کرد: البته هیچ گاه نباید در زمینه هنری همچون تذهیب و بسط و گسترش آن، به حمایتها و توجهات دستگاههای فرهنگی و هنری زیرمجموعه دولت دلخوش کرد، کما اینکه توجه و اهتمام به هنر تذهیب تا پایان دولت ششم از سوی مسئولان فرهنگی تداوم یافت، اما به ناگاه با ظهور نوعی از هنر مدرن و اروپایی، هنرهای سنتی ایرانی که یکی از آنها نیز تذهیب بود به محاق فراموشی رفت.
داور پنجمین دوسالانه تذهیبهای قرآنی در ادامه گفت: با رجوع به سیر تحولات هنری مثلاً در کشوری همانند ژاپن مشاهده میکنیم که هنرهای سنتی با وجود پیشرفت روزافزون فناوری و بروز جنبشهای هنری، اما همچنان به حیات و بقای خود به شکل پررنگی ادامه میدهند و یا در کشور ترکیه با وجود لائیک بودن حکومت که جای پیشرفت هیچ نوع هنر دینی وجود ندارد، اما پیشرفتهایی همچنان در زمینه خوشنویسی اسلامی وجود دارد که باید گفت همگی این اتفاقات ناشی از دلسوزی و علاقهمندی توده مردم به احیا و تداوم هنرهای سنتی آنهاست.
فدائیان افزود: مسئله پراهمیت آن است که برای پیشرفت هنر تذهیب به عنوان یک هنر قدسی در خدمت قرآن باید عزم و ارادهای از سوی هنرمندان و انجمنهای صنفی در زمینه هنر نگارگری به وجود آید و تنها دولت به عنوان حامی باید شرایط و بستری را به وجود آورد که انجمنها در زمینههای مختلف هنری از جمله تذهیب تقویت شوند.
این کارشناس و مدرس دانشگاه گفت: یکی از مسائلی که موجب شده است هنر تذهیب به شکلی بلاتکلیف در جا بزند و فعالیت مؤثر در این زمینه برای رشد و شکوفایی آن به عنوان هنری در جهت ترویج فرهنگ قرآنی صورت نگیرد آن است که حتی اگر قائل بر حمایتهای دولتی و ساز و کارهای تشویقی از سوی آنها باشیم، تکلیف تذهیب مشخص نیست که آیا متولی آن باید ارشاد باشد و یا به عنوان یکی از مظاهر صنایع دستی، سازمان میراث فرهنگی باید تولیت آن را به عهده گیرد.
وی در پایان اظهار کرد: در چنین شرایطی برگزاری جشنواره، دوسالانههای هنری با محوریت هنر نگارگری و تذهیب موجب میشود که این آثار در مواجهه با خود مردم و علاقهمندان به هنرهای سنتی مطرح شده و خود مردم فکری برای تداوم آن بکنند که البته این میزان استقبال شاید مسئولان را نیز مجاب به حمایت بیشتر از هنرهای فراموش شدهای همچون تذهیب کند.