برزی:
ادبیات دینی؛ آموزگار نجابت/منتقدان؛ زداینده غبار تقلید
گروه ادب: یک مترجم قرآن و نویسنده آئینی، ادبیات دینی را محور اصلی آموزش معرفت و محبت در این حوزه دانست و نویسندگان این عرصه را رساننده معرفت به مخاطبان برشمرد.
اصغر برزی، مترجم قرآن و نویسنده دینی در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) در مورد نقش قرآن در آثار نویسندگان حوزه دین بیان کرد: نویسندگان و شاعران این حوزه بدون پشتوانه معنوی قرآن کریم، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه چگونه می‌توانند آثار ارزشمند ارائه دهند؟ خلاقیت در هویدا کردن یک اثر هنری، به‌عنوان شاخص بودن اهمیت شایانی دارد. حیات هر اثر هنری در خلاقیت اثر نهفته است.
تأثیر منتقدان در رشد آثار
وی ادامه داد: منتقدان نیز باید خلاقیت اثر را بشناسند و آن را به صاحب اثر و مخاطبان گوشزد کنند تا چهره شعر و داستان از غبار تقلید بیرون آید. در این راستا باید جلوه‌های گوناگون ادبی خلق شود و تنوع، جای تقلید را بگیرد، به این ترتیب شوق خوانندگان نیز افزایش پیدا می‌کند. بنابراین مشکل نویسندگان و شاعران امروز، عدم حمایت جدی و عدم نقد خالصانه آثارشان است. شاعران و نویسندگانی که بدون راهنمایی منتقدان دست به قلم می‌شوند آثار مطلوب و مناسبی را ارائه نمی‌دهند. اگرچه حوزه دانشگاهی کم و بیش از انتقاد برخوردار است، اما متأسفانه مسئله نقد در حوزه ادبیات دینی جایگاه مطلوب و مناسبی ندارد و آثار دینی با همان ماهیت و کیفیت قرون گذشته نگارش می‌شوند.
اصالت در نگارش اثر دینی
برزی در پاسخ به اینکه اصالت در نگارش یک اثر دینی با کدام مؤلفه‌هاست، گفت: اگر اصالت را در حوزه داستان دینی مورد پژوهش قرار دهیم باید عرض کنم که عمر داستان‌نویسی در کشو ما حتی به یک قرن هم نمی‌رسد، اما در حوزه شعر و نظم پیشینه هزاران ساله داریم، اما در کل بهاء دادن به چگونه گفتن بیش از چه چیزی گفتن، اصالت اثر را تعمق می‌بخشد.
حضور بانوان در عرصه نگارش آثار دینی
این مترجم قرآن افزود: بلوغ داستان‌نویسی در خانم‌ها بیشتر از آقایان است برای مثال وقتی کتاب «نرگس‌ها» اثر راضیه تجار را مطالعه می‌کنید، شیفته قلم نویسنده می‌شوید و درمی‌یابید که قلم خانم‌ها نه‌تنها با قلم آقایان برابری می‌کند، بلکه از بعضی از نویسندگان آقا نیز برتری دارد. در آثار خانم‌ها هیچ گونه نفرت و خشونت نسبت به بشریت مشاهده نمی‌شود و این عنصر مبنای ادبیات دینی است.
موضوع و هدف ادبیات دینی
وی در رابطه با موضوعات ادبیات دینی اظهار کرد: در ادبیات دینی، صلح، دوستی و محبت ترویج داده می‌شود و این گونه از خشم و خشونت نفرت و بیزاری می‌جوید و نویسندگان ادبیات دینی سعی دارند که گوهر ارزشمند نجابت را بر تارک انسانیت بگذارند تا به سنت‌های آدمیت ارج نهند و اصول اخلاقی و مهرورزی را محترم بشمارند. ادبیات دینی نجیب بودن را می‌آموزد تا انسان‌ها یاد بگیرند و ببینند از محبت خارها گل می‌شود. اما کسی که قدم به وادی نویسندگی آثار دینی می‌گذارد باید از مراحل این وادی آگاهی کامل داشته باشد، منابع دینی و کتب الهی را خوب بشناسد، آموزه‌های مذهبی را بداند، از اصول و عقاید دینی خود بهره کافی را برده باشد و در خاک پاک دین ریشه دوانده باشد، در غیر این صورت اثر او اصالت پیدا نخواهد کرد.
برزی یادآوری کرد: رهبران دینی، پیامبران الهی، امامان، عارفان و بزرگان دین آموزگاران مکتب محبت هستند و صلح، صفا و یکرنگی را تعلیم داده‌اند.
شخصیت نویسنده باید سمبل عشق باشد
وی در پایان برای پربار شدن آثار نویسندگان توصیه کرد: نویسندگان و شاعران باید سیره انبیاء(ع) را بشناسند و به سلوک امامان(ع) آگاه باشند و از دریای محبت و اخلاق پسندیده آن‌ها جرعه‌های زلال معرفت دریافت کرده و تشنگان این راه را سیراب کنند. وقتی شخصیت دینی نویسنده سمبل عشق و محبت باشد خوانندگان نیز ایشان را الگو قرار می‌دهند و از آنان پیروی می‌کنند.
تأثیر منتقدان در رشد آثار
وی ادامه داد: منتقدان نیز باید خلاقیت اثر را بشناسند و آن را به صاحب اثر و مخاطبان گوشزد کنند تا چهره شعر و داستان از غبار تقلید بیرون آید. در این راستا باید جلوه‌های گوناگون ادبی خلق شود و تنوع، جای تقلید را بگیرد، به این ترتیب شوق خوانندگان نیز افزایش پیدا می‌کند. بنابراین مشکل نویسندگان و شاعران امروز، عدم حمایت جدی و عدم نقد خالصانه آثارشان است. شاعران و نویسندگانی که بدون راهنمایی منتقدان دست به قلم می‌شوند آثار مطلوب و مناسبی را ارائه نمی‌دهند. اگرچه حوزه دانشگاهی کم و بیش از انتقاد برخوردار است، اما متأسفانه مسئله نقد در حوزه ادبیات دینی جایگاه مطلوب و مناسبی ندارد و آثار دینی با همان ماهیت و کیفیت قرون گذشته نگارش می‌شوند.
اصالت در نگارش اثر دینی
برزی در پاسخ به اینکه اصالت در نگارش یک اثر دینی با کدام مؤلفه‌هاست، گفت: اگر اصالت را در حوزه داستان دینی مورد پژوهش قرار دهیم باید عرض کنم که عمر داستان‌نویسی در کشو ما حتی به یک قرن هم نمی‌رسد، اما در حوزه شعر و نظم پیشینه هزاران ساله داریم، اما در کل بهاء دادن به چگونه گفتن بیش از چه چیزی گفتن، اصالت اثر را تعمق می‌بخشد.
حضور بانوان در عرصه نگارش آثار دینی
این مترجم قرآن افزود: بلوغ داستان‌نویسی در خانم‌ها بیشتر از آقایان است برای مثال وقتی کتاب «نرگس‌ها» اثر راضیه تجار را مطالعه می‌کنید، شیفته قلم نویسنده می‌شوید و درمی‌یابید که قلم خانم‌ها نه‌تنها با قلم آقایان برابری می‌کند، بلکه از بعضی از نویسندگان آقا نیز برتری دارد. در آثار خانم‌ها هیچ گونه نفرت و خشونت نسبت به بشریت مشاهده نمی‌شود و این عنصر مبنای ادبیات دینی است.
موضوع و هدف ادبیات دینی
وی در رابطه با موضوعات ادبیات دینی اظهار کرد: در ادبیات دینی، صلح، دوستی و محبت ترویج داده می‌شود و این گونه از خشم و خشونت نفرت و بیزاری می‌جوید و نویسندگان ادبیات دینی سعی دارند که گوهر ارزشمند نجابت را بر تارک انسانیت بگذارند تا به سنت‌های آدمیت ارج نهند و اصول اخلاقی و مهرورزی را محترم بشمارند. ادبیات دینی نجیب بودن را می‌آموزد تا انسان‌ها یاد بگیرند و ببینند از محبت خارها گل می‌شود. اما کسی که قدم به وادی نویسندگی آثار دینی می‌گذارد باید از مراحل این وادی آگاهی کامل داشته باشد، منابع دینی و کتب الهی را خوب بشناسد، آموزه‌های مذهبی را بداند، از اصول و عقاید دینی خود بهره کافی را برده باشد و در خاک پاک دین ریشه دوانده باشد، در غیر این صورت اثر او اصالت پیدا نخواهد کرد.
برزی یادآوری کرد: رهبران دینی، پیامبران الهی، امامان، عارفان و بزرگان دین آموزگاران مکتب محبت هستند و صلح، صفا و یکرنگی را تعلیم داده‌اند.
شخصیت نویسنده باید سمبل عشق باشد
وی در پایان برای پربار شدن آثار نویسندگان توصیه کرد: نویسندگان و شاعران باید سیره انبیاء(ع) را بشناسند و به سلوک امامان(ع) آگاه باشند و از دریای محبت و اخلاق پسندیده آن‌ها جرعه‌های زلال معرفت دریافت کرده و تشنگان این راه را سیراب کنند. وقتی شخصیت دینی نویسنده سمبل عشق و محبت باشد خوانندگان نیز ایشان را الگو قرار می‌دهند و از آنان پیروی می‌کنند.
