استاد عبدالصمد صمدی، بزرگترین نسخنویس کشورمان که کتیبههای حرم امام رضا(ع) را نیز نگاشته است، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) درباره این ادعا که نستعلیق میتواند جای نسخ را در کتابت قرآن بگیرد، چنین اظهار نظر کرد: استاد میرخانی، استاد بسیاری از کسانی است که هم اکنون ادعای جایگزینی خط نستعلیق به جای نسخ را در کتابت قرآن دارند. استاد میرخانی سه قرآن به خط نستعلیق کتابت کرد، اما اگر به بازار مراجعه کنید متوجه خواهید شد که این قرآنها تا چه در بازار فروش موفقی داشته است؛ البته قرآنهایی را که ایشان کتابت کرده است، در بالاترین و بهترین کیفیت نوشته شده، اما استقبال از آنها به دلایلی مطلوب نبوده است.
وی افزود: هر خطی برای خود کارکردی دارد. برای مثال خط ثلث برای کتیبهنویسی بهترین خط است یا اینکه نستعلیق برای نگارش متون فارسی بهترین خط به شمار میرود، اما بهترین خط در کتابت قرآن همان نسخ است، زیرا خوانایی این خط را هیچ خط دیگری ندارد. در ضمن اعرابگذاری که روی آن انجام میشود، قابل مقایسه با هیچ خط دیگری نیست.
این خوشنویس درباره فعالیتهای اخیر خود نیز چنین اطلاعرسانی کرد: چند سالی است که به طور حرفهای از خوشنویسی فاصله گرفتهام. با توجه به اینکه سکته قلبی کردم، دیگر توان لازم برای کار کردن را ندارم؛ البته برخی مواقع به صورت تفریحی کار میکنم، اما دکتر من را از انجام کار زیاد پرهیز داده است و برای همین نمیتوانم نمایشگاهی برگزار کنم.
این استاد خوشنویس به توضیح فوق اضافه کرد: البته دوستانی که به من محبت دارند، هنوز هم برخی از کارهایی که در گذشته خلق کردهام را در قالب نمایشگاه گردآوری میکنند، اما امکان اینکه بخواهم کارهای جدیدی را به شکل نمایشگاه به نمایش درآورم، برایم فراهم نیست. نکته دیگر این که متاسفانه امروزه دیگر همانند گذشته احترام لازم به اساتید گذاشته نمیشود. برای مثال میبینیم برخی جوانان در حوزه خوشنویسی ادعاهایی را مطرح میکنند که حرف زدن درباره آن به هیچ وجه منطقی و پذیرفتنی نیست.
وی در پایان تاکید کرد: در گذشته احترام به استاد یک اصل بود و هیچ خوشنویسی، استادی که برای اولین بار خوشنویسی را به وی آموخته بود را فراموش نمیکرد؛ خصیصهای که به شخصه هنوز به آن پایبند هستم. برای همین وقتی به دفتر کارم بیایید میبینید که هنوز عکس و خط استادم زینتبخش محل کارم است. در صورتی که استادم همان اوائل انقلاب از دنیا رفت. این نکته را مثال زدم تا به جوانان بگویم که هیچ گاه اساتید خود را فراموش نکنند، به ویژه در هنر خوشنویسی که دارای ویژگی دینی و اسلامی است.