کزازی:
شهریار مردمی‌ترین سخنور روزگار ما است
گروه ادب: مدرس و پژوهشگر زبان و ادبیات فارسی گفت: شهریار مردمی‌ترین سخنور روزگار ما است و با وجود فراز و فرودهایی در سروده‌هایش، این شاعر در دل هر ایرانی جایی والا یافته است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، مهدی محقق، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی عصر امروز شنبه 27 شهریورماه در کنگره شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد شهریار گفت: این از برجستگی‌های زبان فارسی است که هم ادب نفس و هم ادب کسب را در خود جمع کرده است که زبان‌های بیگانه از آن بی‌نصیب هستند و برای ادب کسب، ادبیات(litrature) و برای ادب نفس هم واژه دیگری به کار می‌رود. اما در ادب فارسی، ادب کسب تؤام با ادب نفس است که شعرا همواره به آن اشاره کرده‌اند.
وی افزود: این مجلس برای تکریم استاد شهریار است که به دو زبان شعر می‌سرود و در هر دو زبان شاعری برجسته بود. تبریز از جمله شهرهایی مورد ستایش بوده و دانشمندان بزرگی را در خود پرورش داده است که خدمات بسیاری به زبان شعر و ادب فارسی کرده‌اند و این از امتیازات شهر تبریز است که قطب‌الدین شیرازی نیز در وصف شیراز بر این موضوع تأکید دارد.
محقق در ادامه با تأکید بر اهمیت زبان و ادب فارسی گفت: برخی شعر را مورد نکوهش دین اسلام و قرآن می‌دانند و معتقدند گمراهان به دنبال پیروی از شعر هستند؛ در حالی که این گونه نیست و منظور شاعرانی است که در سروده‌های خود بدآموزی می‌کردند و سروده‌هایشان خلاف اخلاق بود.
در ادامه این مراسم میرجلال‌الدین کزازی نیز درباره گرامیداشت روز شعر و ادب فارسی گفت: این روز خجسته‌ترین روز در شعر و ادب فارسی است و ایران ما در طول روزگاران از کهن‌ترین زمان‌ها تاکنون همواره سرزمین سپندسرود و سخن بوده و سخنوری چیره‌ترین و وسیع‌ترین هنر ایران شمرده می‌شد که به آن می‌نازیم و نخستین سروده آئینی جهان نیز در ایران سروده شده است.
وی افزود: سخنی بیهوده نیست که بگوییم ما ایرانیان گرانترین و مایه‌ورترین سخنوران، شکوهمندترین شاهکارهای ادبی را به جهانیان ارزانی داشته‌ایم. امروز روزی است که به بهانه روز بزرگداشت سخن در ایران نام و یاد یکی از برومندترین و بالابلندترین فرزندان این سرزمین، شهریار را ارج می‌نهیم.
کزازی ادامه داد: من در سالیانی که دانش‌آموز بودم، سال دهم، نامه‌ای مهرآمیز به شهریار نوشتم، شهریار این نامه را آنچنان خوش داشته و پسندیده بود که در یکی از چاپ‌های دیوان خود آن را گنجانیده بود؛ چرا من در آن سالیان شهریار را می‌شناختم؟ این درست است که در خانواده‌ای فرهیحته زاده شدم، روان‌شاد پدرم که دلبسته ادب و شعر فارسی بود ما را برمی‌انگیخت که بیت‌های بلند و ارجمند از شاعران پارسی را از بر کنیم و به پاس هر بیت پاداشی می‌داد، اما سخنورانی که در آن سالیان آشنایی می‌جستم، فردوسی، حافظ، مولانا، سعدی، خیام و ... بود و شهریار را به پاس دل خود شناختم.
وی تصریح کرد: چرا شهریار را همگان می‌شناختند و دوست می‌دارند، بی‌هیچ گمان و گزافی می‌گوییم؛ شهریار مردمی‌ترین سخنور روزگار ما است. درباره سروده‌های شهریار دیدگاه‌ها و داوری‌های گوناگونی وجود دارد و فراز و فرودهایی در سروده‌هایش دیده می‌شود، اما چرا شهریار در دل هر ایرانی جایی والا یافته است؟ تنها فرهیختگان و ادب‌دانان و هنرآشنایان شهریار را نمی‌شناختند، بلکه توده‌های مردم نیز با او در پیوند هستند و بیت‌هایی از وی را به یاددارند.
کزازی در ادامه گفت: نخست این رویکرد فراگیر پرشور به شهریار و سروده‌های وی به زبانی که در سخنوری به کار می‌گیرد، بازمی‌گردد و زبانی آشنا به دور از هر پیچش، هنرورزی‌ها، آرایه‌ها و ترفندهای ادبی زیباشناختی که مایه دشواری سروده می‌شود، گاهی شهریار از زبان مردمی در بیت‌های خود بهره می‌برد، اما این کارکردها را آن چنان دل‌پذیر در سروده‌ها می‌گنجاند که بخشی ناگزیر و ناگسستنی از شعرهایش می‌شود.
وی با اشاره به راز کامکاری و بخت‌یاری شهریار در سخنوری بیان کرد: شهریار شاعر دل بود و به پاس دل خود می‌سرود و در اندیشه آن نبود که در سخن، خود را به نمایش بگذارد. شعرش فنی و هنرورزانه نیست، شعری سرشتین است، شعری که به ناگاه و ناخواسته و نیندیشیده، از دل او برمی‌خاسته است و به ناچار بی‌درنگ بر دل دیگران می‌نشیند. شعر شهریار برآمده از آزموده‌های شاعرانه نهادین اوست. اگر سخنوری را می‌شناسید که همپایه و همتراز با شهریار باشد بگویید. برآنم که شهریار یگانه است.
گفتنی است، در ادامه این مراسم ارکستر سازهای ملی با رهبری میلاد عمران‌لو قطعه «حالا چرا» از ساخته‌های زنده‌یاد روح‌الله خالقی را اجرا کرد. این قطعه از سروده‌های استاد شهریار است.
