هادی حوری، رتبه سوم مسابقه نمایشنامهنویسی سومین سوگواره نمایشی«خمسه» در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) گفت: در این دوره از سوگواره با نگارش نمایشنامه «سیاه مثل خون» شرکت داشتم که داستان آن به سقوط سلسله بنیامیه و مسائلی مربوط به ابومسلم خراسانی میپردازد.
وی در اینباره که نشر آثار نمایشی منتخب این
سوگواره از سوی سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران تا چه اندازه میتواند ساز و
کار تشویقی و حمایتی برای ادامه تلاش و پشتکار نمایشنامهنویسان در حوزه موضوعات
دینی و ارزشی باشد گفت: این اتفاق از نگاهی خوب و سازنده است و اهمیت قائل شدن
مسئولان فرهنگی و هنری را به حوزه نمایش دینی به ویژه حوزه ادبیات نمایشی به عنوان
یکی از ارکان اصلی هنر تئاتر میرساند اما از نگاهی کلیتر به ضرر است چرا که
سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران ماهیتاً فاقد یک مؤسسه انتشاراتی است.
حوری تصریح کرد: در چنین شرایطی وقتی این سازمان
به انتشار آثار ادبی به ویژه ادبیات نمایشی میپردازد عملاً با یک جریان مقطعی
مواجه هستیم که استمراری نخواهد داشت و متناسب با نیاز بازار کتاب، خود را هماهنگ
نخواهد کرد که مثلاً در صورت نیاز به شمارگان بیشتر، شاهد تجدید چاپ کتاب باشیم.
این نمایشنامهنویس ادامه داد: به نظر من شایسته
این است که حوزه نشر حرفهای برای انتشار آثار ادبیات نمایشی به ویژه در زمینه
آثار نمایشی دینی و قرآنی وارد عمل شود و از اقبالی که یک اثر نمایشی در جشنواره و
یا رویداد تئاتری به دست آورده، استفاده کرده و با انتشار شمارگان قابل توجهی
البته به حمایت و به پیشنهاد سازمان و نهاد برگزارکننده آن رویداد، شاهد رونق حوزه
نشر نمایشنامههای دینی و قرآنی باشیم.
وی گفت: متأسفانه به دلیل شرایط بد اقتصادی،
ناشران برای تداوم چرخه اقتصادی خود روی به سوی انتشار آثاری ادبی میآورند که
چندان در فرهنگسازی جامعه راهگشا نیست؛ لذا در این اوضاع وانفسا به نظر میرسد که
سازمانهای متولی همچون سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران محصولات ادبی خود ناشی
از برگزاری مجموعه فعالیتهای فرهنگی و هنری را به دست ناشران تخصصی سپرده و به
جای آنکه خود مستقیماً وارد عمل شوند، از چرخه حرفهای نشر حمایت کنند.
نویسنده نمایشنامه انقلابی «اگر سپیده سر زد» تأکید کرد: البته گاه مواردی استثناء همچون
حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی نیز موجود است که با داشتن انتشاراتی همچون «سوره
مهر» بخش عمدهای از محصولات ادبی خود حتی در حوزه ادبیات نمایشی را به چاپ رسانده
و شاهد هستیم که این آثار به مدد جریانسازی خوب حوزه هنری با استقبال مؤثر
مخاطبان نیز مواجه شده و به چاپ چندم نیز میرسد اما در مورد سایر سازمانها و
نهادهای متولی رویدادهای فرهنگی و هنری، این امر یعنی رونق و توجه به تولیدات ادبی
در حوزههایی همچون تئاتر تنها باید در قالب مراجعه به ناشران صورت گیرد.
وی در پایان گفت: برخلاف تصور مخاطبان و حتی گاه کارشناسان هنرهای نمایشی که یک نمایشنامه نوشته میشود تا شاهد تولید و اجرای آن به روی صحنه باشیم و فی حد نفسه فاقد ارزش ادبی است؛ باید بگویم که اتفاقاً بسیاری از آثار نمایشی به نگارش درمیآیند که خوانده شوند و هر نمایشنامهای قابلیت اجرایی شدن ندارد و لذا در حوزه ادبیات نمایشی و به ویژه ادبیات نمایشی دینی و قرآنی باید شاهد به وجود آمدن شرایطی باشیم که مخاطبان با مراجعه به آثاری مرتبط، در جریان بسیاری از وقایع دینی و قصص قرآنی قرار گیرند.
امیرسجاد دبیریان