نشست «عصرانه‌ای با یک نویسنده» به کتاب نرگس آبیار رسید؛
نمی‌توانیم جنگ و انقلاب را نادیده بگیریم
گروه شبکه‌های اجتماعی: نرگس آبیار در نشست عصرانه‌ای با یک نویسنده که به کتاب «نفس» می‌پرداخت، گفت: مگر ما می‌توانیم جنگ و انقلاب را نادیده بگیریم زیرا بخشی از تاریخ ملت ما است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) به نقل از روابط عمومی فرهنگسرای رسانه و شبکه‌های اجتماعی، دومین جلسه «عصرانه‌ای با یک نویسنده» که به همت کانون هنر و ادبیات پایداری فرهنگسرای رسانه و شبکه های اجتماعی با حضور نرگس آبیار، حمیدرضا شاه آبادی و زهرا زواریان در سالن اجتماعات فرهنگسرای رسانه و شبکه های اجتماعی برگزار شد به کتاب نفس نرگس آبیار اختصاص یافت.
در این نشست ابتدا حمیدرضا شاه‌آبادی به بحث و بررسی درباره آثار نرگس آبیار پرداخت و اظهار کرد: کتاب «نفس» تجربه‌های خانم آبیار است، در واقع اندوخته‌هایش از فرآیند تجربه‌های نویسنده‌ای است که در حوزه جنگ پژوهش می‌کند و به ادبیات کودک علاقه‌مند است، کتاب نفس ادبیات کودک است.
وی ادامه داد: خانم آبیار در جای دیگر در حوزه سینما قلم میزند و در جای دیگر می‌رود سراغ ادبیات ناب، مجموعه همه تلاش‌هایش و رد پای همه آنها در کتاب نفس دیده می‌شود.
به گفته شاه‌آبادی، در این کتاب زاویه دید کودک کاملاً به وضوح دیده شده، کتاب لحن ویژه‌ای دارد و به داستان هویت داده شده است. و در «نفس» تفاوت نگاه به وضوح دیده می‌شود. زاویه دید در این کتاب درست انتخاب شده و لحن درست است. یکی از ایراداتی که می‌توانم بر این داستان بگیرم آن است که لحن به اندازه خود داستان بزرگ نمی‌شود که این یکی از ایرادات کار است، به نظر من اما داستان از لحن لطیف برخوردار است.
زهرا زواریان از نویسندگان کشورمان در این نشست گفت: رویکرد من رویکرد پدیدار شناسانه است، متن را به عنوان یک پدیده نگاه می‌کنم، پس پیش فرض‌ها را حذف می‌کنم و متن را با واقعیت خودش می‌بینم، شاید یکی از بزرگترین سؤال‌ها این است که آیا این متن یک رمان است یا نه، و دومین سؤال این که این متن چه انتظاری در ما ایجاد می‌کند.
به گفته وی، سومین سؤال این که کشش این متن در چیست؟ اصلاً چرا ما این رمان را باید بخوانیم؟ برای پاسخ به این سؤال‌ها شاید من خودم شخصاً نتوانم جواب بدهم و شاید بتوانم نزدیک بشوم به پاسخ این سؤال‌ها من از پنج دریچه می‌خواهم این کار را نگاه کنم.
زواریان تصریح کرد: یک وجه هستی شناسانه و باید و نبایدهایی که توی این نگاه وجود دارد است، وجه دیگر روانکاوانه اثر است، آیا زنانگی در این اثر تحمیل شده است؟ رویکرد فرهنگ هژمونی اینکه رمان در کدام تاریخ اتفاق می افتد؟ نسبت این رمان با زمانه ما چیست؟ وجه دیگر وجه بیولوژیکی و جسمانی است که شخصیت داستان به عنوان دختربچه‌ای است که در سنین دبستان روایت می‌شود و آخرین بخش بخش زبان است.
وی تاکید کرد: زبان رمان موضوع دیگر است، آیا زبان زنان و ویژگی خاص دارد؟ قطعاً در این جلسه با توجه به زمان اندک نمی‌شود به تمام این وجوه پرداخت و بنده فقط سرفصل‌ها را عنوان می‌کنم.
زواریان افزود: رویکرد اول نگاه هستی شناسانه است، کتاب کجاست؟ شخصیت اصلی بهار کجای این عالم ایستاده و چه نسبتی را با عالم دارد و برقرار می‌کند؟ در واقع به نظرم نوعی تقدیر سرنوشت و تراژدی برکار حاکم است، به نظر می‌آید در یک سرنوشتی گرفتار شده که هنگام تولد مادرش را از دست می‌دهد؛ پدرش تنگی نفس دارد و دختر به تخیلش پناه می‌برد، انقلاب و جنگ دو اتفاقی هستند که تراژدی را تراژدی‌تر می‌کند. جنگ باعث می‌شود که پدر زخمی شود. و در جایی این تراژدی تکمیل می‌شود که موشکی می‌آید و دختر از بین می‌رود و رمان تک صدایی است. یک صدا بیشتر نمی‌شنویم و این صدای بهار است.
این نویسنده تصریح کرد: زنانگی به شدت در کار موج میزند. بهار بیشتر در شخصیت ناخودآگاه به سر می‌برد، داستان این کتاب در دهه پنجاه اتفاق می‌افتد، جنگ کاملاً تأثیر خود را گذاشته است این که کار تاریخی است یا فراتاریخی؟ خود جای بحث دارد.
این مولف یادآور شد: تقابل فرهنگی را در داستان داریم، داستان آکنده از هژمونی‌هاست، به نظر من این داستان اصلاً فمینیستی نبوده و مرد به عنوان پدر خانواده، مردی دوست داشتنی است حتی طاهر را هم که به عنوان پسربچه داریم، بازهم شخصیتی دوست داشتنی است. جزئی‌نگاری از ویژگی‌های زنانه است که در جای جای داستان به چشم می‌‍خورد و انعطاف و تکرار و تأکید در این کار بسیار موج میزند.
نرگس آبیار مولف این اثر نیز بیان کرد: این کتاب را خیلی خودجوش نوشتم، یعنی از سال 1385 من تقریباً خیلی به صورت دلی، هر از گاهی می‌نوشتم و بعد در واقع با خواندن کتاب «زندگی پیش رو» تشویق شدم برای اینکه زاویه دیدم زبان کودک باشد و از زبان او جهان را روایت کنم.
آبیار در ادامه ین نشست عنوان کرد: کتاب «من و خارپشت و عروسکم» سال‌ها پیش توسط کانون پرورش کودکان و نوجوانان منتشر شده بود که بسیار روی من تاثیر گذاشت. من وقتی شروع کردم آنقدر قلمم روان و راحت آمد که فکر کردم به نظر می‌آید که خیلی راحت توانستم در پوست یک دختر بروم و در جلد آن و از نگاه او جهان را ببینم. اگر به جنگ و دفاع مقدس پرداختم مقتضی آن زمان بود که باید می‌پرداختم یعنی اواخر سال 1356و ابتدای سال 1360 . در واقع سه سال در این فیلم روایت می‌شود و در کتاب هم همینطور و به همان اندازه که یک دختر بچه لازم دارد که در این کتاب نگاه کند نگاه کردم، یعنی همان نگاهی که یک بچه ممکن است به اتفاقات دور و اطرافش داشته باشد از زاویه آن پرداختم. اصلاً مگر ما می‌توانیم جنگ و انقلاب را نادیده بگیریم چون یک بخشی از تاریخ ملت ما است؛ قطعاً باید به آن بپردازیم.
وی در پایان گفت: سال‌های بعد نویسندگانی می‌آیند که در این موضوعات کتاب می‌نویسند و فیلم خواهند ساخت، به خاطر اینکه یک بخش بسیار تأثیرگذار از تاریخ معاصر کشور ما است و نمی‌شود آنرا نادیده گرفت.
