هادی حاجتمند، کارگردان سینما که با فیلم «اشنوگل» در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت در گفتوگو با
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) با بیان اینکه اعتراضات وی به جشنواره، بیشتر به تصمیمات هیئت انتخاب مربوط میشود، اظهار کرد: نکتهای که من به عنوان نقد از جشنواره میتوانم مطرح کنم، به داوری مربوط نمیشود، چون مطمئناً هر فیلمی که سیمرغ میگرفت باز هم یکسری اعتراضات مطرح میشد، اما آنچه میخواهم بگویم به عملکرد هیئت انتخاب بر میگردد، زیرا این هیئت، فیلم «اشنوگل» را به بخش سودای سیمرغ راه نداد.
وی افزود: البته زمانی که فیلم مرا برای بخش سودای سیمرغ در نظر نگرفتند، اعتراضی نکردم، چون فکر میکردم کیفیت کارم پایین است و دیگر آثار از ارزشهای بالای سینمایی سود بردهاند، اما حالا که جشنواره به پایان رسیده و من فیلمهای بسیاری را دیدهام، باید اذعان کنم که بدون ملاحظات شخصی، «اشنوگل» از برخی آثار سودای سیمرغ، بالاتر بود.
این فیلمساز ادامه داد: اعتراض من هیچگاه شکل پرخاشگرانه ندارد، چون با وجود اینکه معتقدم نسبت به فیلمم بیمهری شده، اما قواعد بازی را قبول دارم، چون وقتی میپذیرم کارم در جشنواره حضور داشته باشد، قضاوت درباره آن را هم جایز میدانم. در ضمن اکرانی که برای «اشنوگل» انتخاب شد، بدترین شرایط ممکن را داشت، زیرا اثری که بخواهد نزدیک به نیمهشب نمایش داده شود، مسلماً تماشاگر لازم را نخواهد داشت.
این فیلمساز به توضیح فوق اضافه کرد: نقد دیگر من به اعلام اسامی کاندیداها در دو روز مانده به پایان جشنواره بر میگردد، چون معتقدم این رویکرد به هیچوجه حرفهای نیست و در هیچ جشنواره معتبری انجام نمیشود، زیرا باعث خواهد شد، تماشاگران انگیزهای برای تماشای فیلمهایی که کاندید نیستند، نداشته باشند.
این کارگردان ادامه داد: در کنار نقاط ضعف، باید به جشنواره سیوپنجم به لحاظ اجرا بالاترین امتیاز را داد، چون در مقایسه با سالهای گذشته ما نظم بسیار خوبی را در کل جشنواره شاهد بودیم، به نحویکه دیگر روزنامهنگار یا منتقدی روی زمین نمینشست و همه میتوانستند فیلم مورد نظرشان را تماشا کنند. این ویژگی نیز بسیار پسندیده است، چون سالها به خاطر این ضعف ما آسیبهای بسیاری را به جان خریدیم.
وی درباره کیفیت آثار ارزشی در جشنواره سیوپنجم اینگونه اظهارنظر کرد: نکته مثبت دیگر برای جشنواره این دوره، حضور با کیفیت فیلمهای ارزشی بود، چون در انتخاب کارها دقت لازم شده بود، هرچند به حوزه سودای سیمرغ و چشمانداز نقدهایی دارم، اما نباید انصاف را فراموش کرد، آنهم اینکه کارهای ارزشی و انقلابی از استانداردهای خوبی سود برده بود، امتیازی که میتواند نوید روزهای بهتری را برای این دست تولیدات دهد.
وی در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: در میان تمام فیلمهایی که دیدم تنها یک فیلم بود که بهنوعی آن را مخالف آرمانهای انقلاب یافتم، اما دیگر تولیدات هجمهای به موضوعات ارزشی یا دینی نداشتند، اتفاقی که متاسفانه در دورههای گذشته به انحای مختلف رخ میداد.
وی در پایان درباره بهترین فیلم جشنواره نیز اینگونه اظهار نظر کرد: فیلم «ماجرای نیمروز» اثر بسیار خوشساختی است که نمیتوان از آن ایراد ساختاری چندانی گرفت. در حقیقت این فیلم، کاری بسیار شیک است که به قول عدهای از منتقدان، پلاستیک خوبی دارد، اما من به فیلمنامه این کار نقد دارم. نکته آخر نیز اینکه، اگر بخواهید میزان هزینهای که برای این کار شده را با فیلم «ماجرای نیمروز» مقایسه کنید، اختلاف بسیار چشمگیر است، برای همین قیاس این دو کار با هم منصفانه نیست.