برنامه هفت متحول شد

چند روز پیش مرتضی میرباقری در نشست خبری که به همراه مدیران شبکه‌های مختلف سیما برگزار شد در جواب به این سوال خبرنگار ایکنا مبنی بر این‌که روند اجرایی برنامه هفت به گونه‌ای است که برخی اهالی سینما بابت آن آزرده خاطر شده‌اند، پاسخ داد: توجه به اخلاقیات از اصول سیماست، بنابراین برنامه هفت می‌بایست روند اجرایی خود را اصلاح کند.

این اظهار نظر دومین مقام ارشد سازمان سیما نه‌تنها کارکردی نداشت، بلکه شدت توهین‌های این برنامه را افزایش داد، به نحوی‌که در برنامه بیستم اسفندماه میهمان برنامه (لیلا اوتادی) به همراه مجری برنامه، خبرنگاران را نادان و بی‌تربیت نامیدند!

این اظهار نظر در برنامه هفت، حواشی بسیاری در فضای مجازی و رسانه‌ای در پی داشت و به نوعی خبرنگاران را آزرده خاطر کرد. این توهین ناجوانمردانه در شرایطی است که اهالی رسانه در کشور با کمترین میزان دستمزد تمام تلاش خود را می‌کنند تا بهترین عملکرد را در حوزه اطلاع‌رسانی داشته باشند، اما در عوض برنامه‌ای چون هفت با آن دستمزدهای نجومی که سازندگان آن دریافت می‌کنند به‌راحتی به خود اجازه می‌دهند در رسانه ملی به فیلمسازان و اهالی رسانه توهین کنند.

البته وقتی از حقوق نجومی عوامل هفت به‌ویژه مجری و کارشناس آن سخن می‌گویم، مقیاسمان حقوق اهالی رسانه است، چون دستمزدی که یک خبرنگار در یکسال دریافت می‌کند شاید به اندازه اجرای یک برنامه هم نشود؟! در چنین شرایطی برنامه هفت که به مدد داشتن بلندگویی پرقدرت(رسانه ملی) به خود اجازه می‌دهد به همه توهین کند و جالب‌تر اینجاست که ادعای ارزشمداری نیز داشته باشد!

 درباره بی‌احترامی‌های رایج در برنامه هفت نمی‌توان به یک یا دو مورد بسنده کرد، اما کارشناس این برنامه (مسعود فراستی) از زمانی که فریدون جیرانی اجرای برنامه را بر عهده داشت به خود اجازه می‌داد، بدترین توهین‌ها را به فیلمسازان بکند، برای همین این سوال در ذهن پیش می‌آید که معاون رسانه ملی چگونه به فردی که نسبت به فیلم جرم ساخته مسعود کیمیایی رکیک‌ترین الفاظ را به کار برده، اجازه فعالیت در رسانه ملی را می‌دهد؟

نکته‌ای دیگری که پیرامون برنامه بیستم اسفندماه می‌توان مطرح کرد این است که توهین انجام شده، توسط بازیگری مطرح شده که به لحاظ کیفی در پرونده کاری خود اثر درخور توجهی ندارد و مهم‌ترین کارهایش «چپ دست» و «شیر تو شیر» هستند! آیا چنین کارنامه‌ای می‌تواند وزنه‌ای باشد تا یک نفر بخواهد درباره اهالی رسانه اظهار نظر کند؟ در همین راستا به این بازیگر توصیه می‌شود به جای حمله به خبرنگاران بیشتر به روی انتخاب‌های خود دقت کند تا پس از نزدیک به 15 سال، حداقل یک فیلم در خور توجه در پرونده کاری خود داشته باشد.

مطلب پایانی سوالی است که می‌بایست رئیس سازمان صدا و سیما پاسخ دهد. آن‌هم اینکه آیا در سینمای ما قحط‌الرجال در میان برنامه‌سازان و منتقدان است که آنها اصرار دارند چنین افرادی رسانه ملی را محل تاخت و تاز خود قرار دهند؟ افرادی که به‌راحتی به خود اجازه می‌دهند نه درباره سربازان عرصه خبر بلکه درباره مفاخر ارزشی و هنری کشور همچون پرویز پرستویی هتاکی کنند!