به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، دهمین روز از ماه رجبالمرجب، جشن میلاد دردانه امام رضا(ع) و گل سر سبد جود و احسان؛ حضرت جواد الائمه(ع) است، شاعران و مداحان بسیاری در مدح و منقبت آن امام همام، شعر سرودهاند که در ادامه به تعدادی از آنها اشاره میشود؛
یکی از شاعران مهدی رحیمی، شاعران جوان آئینیسرا است که ویژگیهای پدر را با خصیصههای فرزند پیوند زده و مدحگوی جوادالائمه(ع) است، در این سروده آمده است؛
«همین که حاصل یک عمر لبخند رضا هستی
محمد هم که باشی باز دلبند رضا هستی
میان بهترینهایی چه تفضیلی از این برتر
که بابای علی هستی و فرزند رضا هستی
به مشهد که به جای خود دلم در کاظمینت هم
بگوید یا رضا از بس همانند رضا هستی
قسم خوردن به نامت میدهد حاجت به قدری که
به محشر هم گمانم ذکر سربند رضا هستی
خدا میخواست تا معنای بخشیدن عیان گردد
جواد آمد که این معنا برای ما روان گردد
رضا که صاحب فرزند میشد آخرش، اما؛
خدا میخواست تا این فیض، سهم خیزران گردد
پسر گشتن از این سو و امام شیعه از آن سو
جواد آمد که این گردد جواد آمد که آن گردد
حکایتها فراوان است از هر لحظه این طفل
چنان که صد گلستان ضرب در صد بوستان گردد
علی هر چند فرزند محمد بود، این دفعه
محمد از علی آمد که فخر شیعیان گردد
در این وادی اگر سودیست با درویش خرسند است
تجارت جز درِ این خانه سودش هم زیان گردد
پدر با داغ فرزندش، پدر با داغ دلبندش
ولی اینجا پسر با داغ بابا امتحان گردد
شب میلاد فرزندش همین که تشنه لب باشد
گمانم «خیزران» هم اشکریز خیزران گردد»
ولیالله کلامی زنجانی، یکی از مداحان پیشکسوت اهل بیت(ع) است که در ولادت دردانه امام رضا(ع) این گونه میسراید؛
«امشب ای غم از دل ما دور باش
امشب ای عفریت خودبین کور باش
امشب ای ماه منیر آسمان
از پس ابر سیه رخ کن عیان
امشب ای پروانه شب زندهدار
دور شمع یار پر زن بی قرار
امشب ای گمگشتگان شورا کنید
تا دیار یار را پیدا کنید
امشب ای شهر پر آشوب حجاز
بر سپهر و ماه و اختر ها بناز
خاکیان نازند بر افلاکیان
عرشیان محتاج فیض خاکیان
ای قلم امشب کجا بردی مرا
تا حریم کبریا بردی مرا
باز سوی کهکشانم میبری
تا کدامین آسمانم می بری
میدهد این مژده جبریل امین
شد شب میلاد عیسای زمین
یک صدا عالم صدایش میکند
عیسی مریم دعایش میکند
گر بشر گویم بشر حیران اوست
ور ملک گویم ملک دربان اوست
او جواد است و عزیز مرتضاست
راحت جان علی موسی الرضاست
گوید ارباب خرد با اعتقاد
یا جواد و یا جواد و یا جواد
ای هواداران اولاد رسول
وی ثناگویان زهرای بتول
همت مرغ هماییتان کجاست
حال کشکول گداییتان کجاست
نور در ظلمت سفیدی میدهد
فاطمه بر شیعه عیدی میدهد
سردهید این زمزمه اندر نهاد
یا جواد و یا جواد و یا جواد
قاصدا امشب به رضوانم ببر
نه به رضوان بر خراسانم ببر
گو مبارک باد این فر»
غلامرضا سازگار، شاعری دیگر مدحگوی جوادالائمه(ع) بوده و به ولادت آن حضرت پرداخته و جایگاه و مقام ولایت و امامت ایشان را یادآور شده است؛
«باز بر نخل ولایت ثمری داده خدا
آسمان عظمت را قمری داده خدا
در بهاری همه زیبایی و امید و صفا
گلشن مهر و وفا را ثمری داده خدا
دهم ماه رجب لیله قدر دل ماست
وه بر این شب چه مبارک سحری داده خدا
شب قدر است بخوان سوره کوثر زیرا
به رضا(ع) کوثر و قدر دگری داده خدا
حجره کوچک ریحانه بهشتی دگر است
که بر این خانه صفای دگری داده خدا
به جهان بشریت زحریم ملکوت
با جمال ملکوتی بشری داده خدا
تا که در بادیه عشق توقف نکند
باز این قافله را راهبری داده خدا
همه از مرحمت این پدر و این پسر است
هر چه بر هر پسر و هر پدری داده خدا
همچو او نیست دگر پر برکت مولودی
مقدمش را چه مبارک اثری داده خدا
تا دهد قدرت فرعونی مامون برباد
به جگر گوشه موسی پسری داده خدا
جز مدیح علی(ع) وآل (موید) را نیست
آری آری که به هر کس هنری داده خدا
شادی كل عباد است عباد است عباد
فتح ابواب مراد است مراد است مراد
شادی و شور، جهاد است جهاد است جهاد
عید میلاد جواد است جواد است جواد
مظهر عفو رحیم است رحیم است رحیم
كه كریم ابن كریم است كریم است كریم
حبّذا شمس ولایت قمرت بخشیدند
بصر نوری و نور بصرت بخشیدند
قرص خورشید به وقت سحرت بخشیدند
خود جوادی و جواد دگرت بخشیدند
گشته از فیض گلت بیت ولایت گلشن
دیدهات باد به دیدار محمد روشن
این پسر مظهر حسن احد دادگر است
این پسر خلق زمین را و زمان را پدر است
این پسر همچو پدر بضعه خیرالبشر است
این پسر از همه خوبان جهان خوبتر است
این پسر هستِ رضا هستِ رضا هستِ رضاست
همچو قرآنِ محمد به سر دستِ رضاست
این جواد است كه جود آمده جود از كرمش
خواهد ار جود كند ظرف وجود است كمش
جود آرد همه شب سجده به خاک قدمش
ماه و خورشید بود گرم طواف حرمش
هر طرف روی كند باز مه محفل ماست
حرمش كعبه جانها به حجاز دل ماست
حامد خالق و دردانه محمود است این
به جمال ازلی شاهد و مشهود است این
کنز مخفی ابد را در مقصود است این
گوهر هشت سپهر كرم و جود است این
صاحبان كرم و جود جوادش گویند
كعبه اهل دل و باب مرادش گویند
ای به هر لحظه دو صد جان و سرم قربانت
نیست چیزیم که گویم، هنرم قربانت
جان چه قابل كه ز جان خوبترم قربانت
پدرت گفت كه جان پدرم قربانت
تو به تن روح و به سر شور و به دل آرامی
رضوی روی، علی خوی و محمد نامی
كل هستی چو كف دست به پیش نظرت
دو مطیعند و غلامند، قضا و قدرت
هر كجا پای نهی علم بود پشت سرت
پور اكثم زده زانوی تلمّذ به برت
به خدایی كه تو را داده چنین جاه و مقام
تو ولی نعمت مایی و امام ابن امام
پور هارون ستمگر چو مقام تو شناخت
رنگ از چهره، قرار از دل و هوش از سر باخت
آتشی بود كه در شعله نور تو گداخت
گوئیا قلب ورا نطق تو از كار انداخت
خبری تازه ز اسرار الهی گفتی
از هوا و مه و ابر و یم و ماهی گفتی
ای وجود تو همه شاهد یكتایی تو
قلم صنع كند فخر به زیبایی تو
ماه حیرت زده حسن تماشایی تو
زنده هر مرده دل از فیض مسیحایی تو
رضوی ماه رضا جلوه تو در دل ماست
دست ما خالی و جود تو همه حاصل ماست
كیست تا چون تو به یک قطره دو دریا بدهد
به گدا بیشتر از ثروت دنیا بدهد
با كلامش همه را شهد مصفا بدهد
حرز مادر را بر قاتل بابا بدهد
ای هماره كرم و جود و عطا زندة تو
جود كن جود كه جود است برازنده تو
من كیم خاک گدایان سر كوی توام
خالیام از همه و پر ز هیاهوی توام
تشنهام تشنه ولی تشنه لب جوی توام
میثم بیسر و پایم كه ثنا گوی توام
گر چه قابل نبود دم زدنم وقف شماست
قلم و طبع و زبان و سخنم وقف شماست»
وحید قاسمی، شاعر اهل بیت(ع) با نگاهی متفاوت درباره حضرت امام جواد(ع) شعر سروده و زیارت آن حضرت را مورد توجه قرار داده است، در ادامه این شعر را از این شاعر میخوانید؛
«حس باران در نگاه سادهات
شوق رفتن در مسیر جادهات
مبدا مشهد، مقصد من كاظمین
نقشه راهم گل سجادهات
میروم از سنگلاخ عاشقی
تا نهایتهای دور افتادهات
رفتن و رفتن بدون وقفهای
شیوه شب گردی دلدادهات
میرسم یک روز بر دروازه ی
چشمهای مهربان و سادهات
جا گرفته كهكشانی از غزل
در مدار زلف پیچ افتادهات
در تفرجگاه صبح شعر من
دب اكبر میشود كبادهات
حضرت والا، امام عالمین
یوسف زهرای شهر كاظمین
ساحل دریای جودت بیكران
هفت دریا قطرهای از فضلتان
سفره احسانتان گسترده است
حاتم طایی نشسته پای آن
من گدای اهل بیتم، ای امیر
باب حاجات من است این آستان
روزی من را خدا دست تو داد
كاسهای آب و كمی خرما و نان
قرص نانها دست پخت فاطمهست
شک ندارم ای كریم مهربان
گندمش را از بهشت آوردهای
از زمینهای خودت در آسمان
خانهات آباد باشد تا ابد
كوری چشم حسودان زمان
حضرت والا، امام عالمین
یوسف زهرای شهر كاظمین
آینه در آینه پیغمبرید
ساقیانِ گرد حوض كوثرید
سوره كوثر جواب محكمِ
آنكه میگوید شماها ابترید
چارده نورید، نور لایزال
بر سریر كبریایی زیورید
عرشیان را درس ایمان داده اید
در دو عالم اهل وعظ و منبرید
هر سحر بعد از نماز صبحتان
روضه خوان روضههای مادرید
در قیامت جان پناه شیعیان
بر تمام عرش، سایه گسترید
شک ندارم كه مرا همراه تان
روز محشر سمت جنت میبرید
حضرت والا، امام عالمین
یوسف زهرای شهر كاظمین»
شعرها و سرودههای بسیاری در مدح و نام و یاد مبارک امام جواد(ع) سروده شده و شاعران با این سرودهها ارادت خود را بر آستان آن حضرت نشان دادهاند تا بتوانند سیره و زندگی آن حضرت را در جامعه بیش از پیش ساری و جاری کنند.