قرار بر پرواز بود زمین‌گیر شدیم
گروه جامعه: این روزها شعور و محتوا از برخی آئین‌های فرهنگی و مذهبی نیمه شعبان فاصله گرفته تا جایی که مراسم آسمانی ولادت منجی عالم بشریت به حد برپایی جشن‌های سخیف تنزل پیدا کرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، میلاد ائمه اطهار(ع) به خصوص امام زمان(عج) از فرصت‌های خوب تبیین فرهنگ آئینی و دینی ما هستند که باید مراسم ویژه این روزها در خور شأن آنها برگزار شود؛ با آمدن ماه شعبان خیلی‌ها منتظر روزی بودند، که در طول سال تنها یک بار رخ می‌دهد؛ مفهوم انتظار را خیلی‌ها در این ایام تمرین می‌کنند؛ تمرین بنده شدن، عاشق ماندن، پا در رکاب شدن و منتظر شدن را در ایام منتهی نیمه شعبان هجی می‌کنند؛ روزی بزرگ و با عظمت که برای آن، از مدت‌ها قبل برنامه‌ریزی کرده و کوچه، محله، خیابان، شهر و همه نقاط کشور را آذین‌بندی و چراغانی می‌کنند تا به آن برسند.
این روز میلاد با سعادت و با کرامت انسانی است که منجی عالم بشریت است؛ «منجی»، «نجات د‌هنده» بله. مفهومی که سنگینی تمام آوارهای زندگی مدرن را سبک کرده و روح انسان را پرواز می‌دهد، یادت به حضورش، نورش، نگاهش و لحظه نقاب از رخ برکشیدنش تجلی می‌یابد، آری نیمه ماه شعبان درخشش اعياد بزرگ اسلامی و روزی که در جای‌جای کشور، عيد بزرگ ميلاد مهدی موعود(عج) توسط عموم مردم برگزار می‌شود. روزی که باید با تبیین صحیح مفهوم انتظار، ویژگی جامعه منتظر و حکومت جهانی مهدوی(عج) در کنار مراقبت و اجرای مناسب و به دور از هر گونه انحراف و باور نادرست در آن اجرا شود.
حال نیمه شعبان دیگری را پشت سر گذاشتیم؛ کم‌کم ریسه‌ها، پرچم‌ها، کاغذهای رنگی و بساط شادی این روز در حال برچیده شدن هستند و فضای شهر به حالت آرام و بی‌هیاهوی پس از نیمه شعبان، باز می‌گردد؛ اما با تمام شدن این ایام تنها یک سوال باقی می‌ماند و آن میزان کسب معرفتی است که در این اعیاد خصوصا شب نیمه شعبان نصیب جامعه مسلمان ما شد.
همه می‌دانیم وجود مبارک حضرت مهدی(عج) منشأ خیر و برکات و توجهات خاص الهی به جوامع اسلامی خصوصا ملت بزرگ ایران است؛ لذا تلاش می‌کنیم در اعیاد شعبانیه بویژه عید نیمه شعبان که بهترین فرصت برای ایجاد فضای نشاط آور معنوی است با دل و جان فعالیت کنیم تا بهترین اتفاق‌ها را برای گسترش فرهنگ انتظار رقم بزنیم؛ اما گاهی اتفاقات و اشتباهاتی در این ایام رقم می‌خورد که نه تنها فرصت نیمه شعبان را برای این کار می‌سوزاند بلکه نگاه عموم جامعه را به فرهنگ برگزاری جشن‌های مذهبی تغییر می‌دهد.
این اتفاق آسیب‌زا، نحوه برگزاری برخی جشن‌های شادی در این ایام است؛ متاسفانه در سالهای اخیر و با تغییر ذائقه مردم، مجالس مولودی و جشن‌های مذهبی در برخی مناطق به حاشیه رفته و جای خود را به مجالس طربانگیز، رقص مختلط پسر و دختر در انظار عمومی همراه با دی جی و آواز و امثال آن دادهاند؛ رفتارهایی که به‌مثال تیشه‌ای به جان ریشه مذهب تشیع و فرهنگ انتظار افتاده است.
جشن‌هایی که اگر از کنار آنها بگذرید شاید باورتان نشود که برای امام‌زمان(عج) در حال برگزاری است؛ عدهای هم در این شب‌ها هنوز شیرینی و شربتدادن را لازمه برگزاری جشن و سرور میدانند و اغلب به جای بهرهگیری از یک سخنران خبره و یا یک کارشناس مسائل دینی از یک مداح یا مرثیه سرا که شاید کمتر به محتوای مطالب توجه دارند دعوت به عمل میآورند؛ در حالی که میتوان از هزینههای اضافی برای خرید اقلام فرهنگی و توزیع آن در بین مخاطبان استفاده کرد که اثرات عمیقتری بر جای خواهد گذاشت.
متاسفانه اینگونه برخورد‌ها و رفتارهای آسیب‌زا در جشن‌های مذهبی به خوبی نشان می‌دهد که جامعه ما دچار یک تعارض در شناخت شادی و غم در مفاهیم دینی و عمومی شده که همین مسئله ریشه‌های بسیاری ازجمله عدم تبیین صحیح بحث شادی و غم را در جامعه دارد.
باید تلاش کرد که برگزاری جشن‌های مردمی در نیمه شعبان در حد جشن‌های خیابانی تهی از معارف دینی و اخلاقی نباشد؛ در این جشن‌ها باید تلاش کنیم با بهرهگیری از شور حاصل از نیمه شعبان نیل به شعور باطنی را هدف بگیریم.
هدف اصلی از برگزاری جشن‌ها و مراسمات نیمه شعبان این است که روحیه انتظار و فرهنگ مهدویت در جامعه افزایش پیدا کند تا به تربیت نسل منتظر حقيقی منجر شود. منتظرانی كه همواره با كردار و رفتار خويش، برای ظهور مهدی موعود(عج) زمينه‌سازی كرده و با کسب تقوا و پاکی و فضیلت‌های والای اخلاقی و الهی می‌کوشند تا در لحظه صدور فرمان ظهور از آمادگی لازم برای یاری مولایشان برخوردار باشند.
برگزاری این جشن‌ها نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، سنجیده و به دور از بدعت‌های نادرست است. آنچه که باید بدانیم این است که کاری نکنیم شعور و محتوا از آئین فرهنگی و مذهبی ما خصوصا در نیمه شعبان فاصله بگیرد.
با دیدن این رفتارها باید گفت که متاسفانه امام زمان ما در جشن میلاد خودش هم غریب است؛ باید بدانیم که انتظار واقعی زمانی حاصل می‌شود که اما‌‌مان را بشناسیم و معرفت لازم را با بصیرت برای شناحت ایشان فراگیرم؛ پس بیایید با توجه به شرایط بین المللی فعلی و تلاشهایی که رسانه‌های غربی برای ارائه تصویری غیرواقعی و خشن از دین مبین اسلام می‌کنند، دست به دست هم دهیم و در مجالس و محافل شادی مذهبی، اخلاق مهدوی را ترویج دهیم و این فرصت را به یک تریبون پرقدرت برای ترویج اسلام ناب محمدی تبدیل کنیم.
وهاب خدابخشی
این روز میلاد با سعادت و با کرامت انسانی است که منجی عالم بشریت است؛ «منجی»، «نجات د‌هنده» بله. مفهومی که سنگینی تمام آوارهای زندگی مدرن را سبک کرده و روح انسان را پرواز می‌دهد، یادت به حضورش، نورش، نگاهش و لحظه نقاب از رخ برکشیدنش تجلی می‌یابد، آری نیمه ماه شعبان درخشش اعياد بزرگ اسلامی و روزی که در جای‌جای کشور، عيد بزرگ ميلاد مهدی موعود(عج) توسط عموم مردم برگزار می‌شود. روزی که باید با تبیین صحیح مفهوم انتظار، ویژگی جامعه منتظر و حکومت جهانی مهدوی(عج) در کنار مراقبت و اجرای مناسب و به دور از هر گونه انحراف و باور نادرست در آن اجرا شود.
حال نیمه شعبان دیگری را پشت سر گذاشتیم؛ کم‌کم ریسه‌ها، پرچم‌ها، کاغذهای رنگی و بساط شادی این روز در حال برچیده شدن هستند و فضای شهر به حالت آرام و بی‌هیاهوی پس از نیمه شعبان، باز می‌گردد؛ اما با تمام شدن این ایام تنها یک سوال باقی می‌ماند و آن میزان کسب معرفتی است که در این اعیاد خصوصا شب نیمه شعبان نصیب جامعه مسلمان ما شد.
همه می‌دانیم وجود مبارک حضرت مهدی(عج) منشأ خیر و برکات و توجهات خاص الهی به جوامع اسلامی خصوصا ملت بزرگ ایران است؛ لذا تلاش می‌کنیم در اعیاد شعبانیه بویژه عید نیمه شعبان که بهترین فرصت برای ایجاد فضای نشاط آور معنوی است با دل و جان فعالیت کنیم تا بهترین اتفاق‌ها را برای گسترش فرهنگ انتظار رقم بزنیم؛ اما گاهی اتفاقات و اشتباهاتی در این ایام رقم می‌خورد که نه تنها فرصت نیمه شعبان را برای این کار می‌سوزاند بلکه نگاه عموم جامعه را به فرهنگ برگزاری جشن‌های مذهبی تغییر می‌دهد.
این اتفاق آسیب‌زا، نحوه برگزاری برخی جشن‌های شادی در این ایام است؛ متاسفانه در سالهای اخیر و با تغییر ذائقه مردم، مجالس مولودی و جشن‌های مذهبی در برخی مناطق به حاشیه رفته و جای خود را به مجالس طربانگیز، رقص مختلط پسر و دختر در انظار عمومی همراه با دی جی و آواز و امثال آن دادهاند؛ رفتارهایی که به‌مثال تیشه‌ای به جان ریشه مذهب تشیع و فرهنگ انتظار افتاده است.
جشن‌هایی که اگر از کنار آنها بگذرید شاید باورتان نشود که برای امام‌زمان(عج) در حال برگزاری است؛ عدهای هم در این شب‌ها هنوز شیرینی و شربتدادن را لازمه برگزاری جشن و سرور میدانند و اغلب به جای بهرهگیری از یک سخنران خبره و یا یک کارشناس مسائل دینی از یک مداح یا مرثیه سرا که شاید کمتر به محتوای مطالب توجه دارند دعوت به عمل میآورند؛ در حالی که میتوان از هزینههای اضافی برای خرید اقلام فرهنگی و توزیع آن در بین مخاطبان استفاده کرد که اثرات عمیقتری بر جای خواهد گذاشت.
متاسفانه اینگونه برخورد‌ها و رفتارهای آسیب‌زا در جشن‌های مذهبی به خوبی نشان می‌دهد که جامعه ما دچار یک تعارض در شناخت شادی و غم در مفاهیم دینی و عمومی شده که همین مسئله ریشه‌های بسیاری ازجمله عدم تبیین صحیح بحث شادی و غم را در جامعه دارد.
باید تلاش کرد که برگزاری جشن‌های مردمی در نیمه شعبان در حد جشن‌های خیابانی تهی از معارف دینی و اخلاقی نباشد؛ در این جشن‌ها باید تلاش کنیم با بهرهگیری از شور حاصل از نیمه شعبان نیل به شعور باطنی را هدف بگیریم.
هدف اصلی از برگزاری جشن‌ها و مراسمات نیمه شعبان این است که روحیه انتظار و فرهنگ مهدویت در جامعه افزایش پیدا کند تا به تربیت نسل منتظر حقيقی منجر شود. منتظرانی كه همواره با كردار و رفتار خويش، برای ظهور مهدی موعود(عج) زمينه‌سازی كرده و با کسب تقوا و پاکی و فضیلت‌های والای اخلاقی و الهی می‌کوشند تا در لحظه صدور فرمان ظهور از آمادگی لازم برای یاری مولایشان برخوردار باشند.
برگزاری این جشن‌ها نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، سنجیده و به دور از بدعت‌های نادرست است. آنچه که باید بدانیم این است که کاری نکنیم شعور و محتوا از آئین فرهنگی و مذهبی ما خصوصا در نیمه شعبان فاصله بگیرد.
با دیدن این رفتارها باید گفت که متاسفانه امام زمان ما در جشن میلاد خودش هم غریب است؛ باید بدانیم که انتظار واقعی زمانی حاصل می‌شود که اما‌‌مان را بشناسیم و معرفت لازم را با بصیرت برای شناحت ایشان فراگیرم؛ پس بیایید با توجه به شرایط بین المللی فعلی و تلاشهایی که رسانه‌های غربی برای ارائه تصویری غیرواقعی و خشن از دین مبین اسلام می‌کنند، دست به دست هم دهیم و در مجالس و محافل شادی مذهبی، اخلاق مهدوی را ترویج دهیم و این فرصت را به یک تریبون پرقدرت برای ترویج اسلام ناب محمدی تبدیل کنیم.
وهاب خدابخشی
