دست خالی تلویزیون و یه قل دو قل با یادگاری‌های عطاران
گروه هنر: در شرایطی که دست تلویزیون در ارائه برنامه‌های مخاطب‌پسند و جذاب خالی است و توجیهاتی همچون کمبود بودجه مصوب را دلیل عدم برنامه‌سازی مناسب برمی‌شمرد، شبکه‌هایی همچون «آی فیلم» به پخش چندباره سریال‌های جذاب قدیمی مبادرت می‌ورزند.
حجم آثار نمایشی و مجموعه‌های تلویزیونی پخش شده از این شبکه تا آنجا پیش رفت که از مقطعی به بعد برخلاف روال گذشته فعالیت این شبکه که به بازپخش آثار نمایشی با قدمت بیش از دو دهه می‌پرداخت و به این وسیله حس نوستالژیک مخاطبان را برمی‌انگیخت، مجبور به آن شد که گریزی نیز به مجموعه‌ها و آثار نمایشی که از زمان پخش آنها مدت زمان کمی گذشته نیز بپردازد و عملاً مخاطب این توقع را داشت که حتی اگر موفق به تماشای پخش اصلی فلان سریال از شبکه‌های مختلف رسانه ملی نشد، در مدت زمان کوتاهی از پخش آن، شاهد بازپخش از شبکه «آی‌فیلم» باشد.
سیر نزولی کمی و کیفی تولیدات نمایشی که قرار است پس از تولید و آماده‌سازی در کنداکتور پخش هر یک از شبکه‌های تلویزیونی که به شکل عرفی مسئولیت پخش آنها را به عهده دارند در سال‌های اخیر موجب شد تا اقبال از شبکه‌هایی همچون «آی‌فیلم» با وجود آنکه نسخه اصلی آن عربی و انگلیسی است بیشتر شود و در محدوده زمانی کوتاهی با تبدیل کردن زبان آن از سوی مخاطب تلویزیونی به شکلی راحت با استفاده از دستگاه کنترل از راه دور دستگاه پخش دیجیتال (set top box) بینندگان این شبکه تلویزیونی بیشتر از سایر شبکه‌های سراسری و اصلی باشند.
جذابیت در سطح پایین بسیاری از برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی به‌ویژه آثار نمایشی و سریال‌هایی که با داستان‌هایی تکراری و بدون کشش لازم تولید و بر روی آنتن می‌روند موجب شده است تا مخاطب تلویزیونی ترجیح دهد که در ساعات پخش چنین آثاری با تعویض کانال تلویزیون دل در گروی همان مجموعه‌های تلویزیونی که سال‌ها پیش از رسانه ملی پخش شده و با آنها خاطره دارد بسپارد تا مگر حس خوبی از وقت گذاشتن در پیشگاه گیرنده تلویزیونی و سرگرم کردن خود با آن، به دست دهد.
حتماً اکثر ما در ماه مبارک رمضانی که آن را سپری کردیم با نمونه‌ای بارز از بی‌سلیقگی مدیران سیما در انتخاب سریالی مناسبتی مواجه شدیم که البته این امر بیشتر نشئت گرفته از این مسئله بود که دست تلویزیون در زمینه تولید و ارائه اثری درخور ماه مبارک رمضان خالی بود و در نهایت منجر به این تصمیم شد که سریال «نفس» در کنداکتور پخش یکی از شبکه‌های پرطرفدار تلویزیون یعنی شبکه سوم سیما قرار گیرد؛ سریالی با حال و هوایی انقلابی که اصلاً ربطی به این ماه نداشت و علی‌رغم تمام قابلیت‌هایی که در روایتگری داشت مورد توجه قرار نگرفت و اتفاقاً انتقادات تندی نسبت به پخش آن نیز از سوی منتقدان و مخاطبان صورت گرفت.
کار تا جایی پیش رفت که بسیاری از مخاطبان روزه‌دار تلویزیون پس از صرف افطاری ترجیح دادند به جای تماشای این سریال، با تعویض کانال، شاهد بازپخش سریال طنزی آن هم نه چندان جذاب به نام «شمعدونی» از شبکه «آی‌فیلم» باشند.
اما نکته جالب توجه اینکه شبکه «آی‌فیلم» از شرایطی وخیمی که این روزها اغلب شبکه‌های تلویزیونی بدان دچار هستند نهایت حسن استفاده را در جذب مخاطبان به خود کرده است آن هم نه به این واسطه که خود را به زحمت بیندازد و از میان آثار مورد توجه مخاطبان به سراغ مجموعه‌هایی برود که اغلب آنها با چنین آثاری خاطره خوشی دارند بلکه این روزها این شبکه تنها بر روی یکی دو سریال طنز رضا عطاران که سال‌ها پیش در ماه مبارک رمضان پخش شد تمرکز کرده و به شکل یک در میان در حال پخش آنهاست و نکته تعجب‌آور اینکه با وجود مکرر تکرار شدن آنها اما همچنان مخاطب و بیننده خود را داراست که حداقل در پیامک‌ها و تماس‌های تلفنی که با روابط عمومی این شبکه صورت می‌گیرد و به شکل زیرنویس پخش می شود می‌توان نتیجه گرفت که اغلب مخاطبان از این روند رضایت کامل دارند.
در اواسط ماه مبارک رمضان شاهد پخش مجموعه طنز «متهم گریخت» از این شبکه بودیم و بلافاصله بعد از آن پخش سریال «خانه به دوش» را شاهد هستیم و منتظر خواهیم ماند تا ببینیم که چه زمانی نوبت پخش سریال «بزنگاه» و به تبع آن «ترش و شیرین» خواهد شد.
نتیجه اینکه تلویزیون باید پس از این همه آزمون و خطا نسبت به جذب افراد و برنامه‌سازانی که با حضورشان در تلویزیون قادر خواهند بود ضمن سرگرم‌سازی مخاطب، برنامه‌هایی آموزنده و مفید را برای آنها تدارک ببینند کوشا بوده تا از این بن بست و انفعال به وجود آمده رهایی پیدا کند؛ بی‌تردید امثال رضا عطاران نخبگانی هستند که می توانند با اعتمادزایی از سوی مدیران اتفاقات خوبی را در تلویزیون رقم بزنند.
