
پریناز نوری، کارگردان و تهیهکننده فیلم سینمایی «دنیا» در گفتوگو با ایکنا درباره اثر خود گفت: «دنیا» فقط یک روایت داستانی نیست؛ فیلم بازتاب واقعیتهای تلخ جامعه است و تلاش میکند نشان دهد کودکان با تمام معصومیتشان، بار مشکلاتی را به دوش میکشند که مسئول آن نیستند. روایت از زاویه نگاه یک کودک پیش میرود و مخاطب با تمام تنشهای زندگی خانوادهای فرودست مواجه میشود. فیلم روایت یک روز از زندگی خانوادهای است که درگیر اعتیاد، فشار اقتصادی و بیعدالتی شهری است. داستان از نگاه «دنیا»، دختر کوچک خانواده، پیش میرود و تلاش مادر برای نگه داشتن زندگی، تنشهای خانه و سقوط آرام پدر، کمکم به بحران جدی تبدیل میشود. ماجرا درباره خشونت یا مواد مخدر بهطور مستقیم نیست؛ بلکه لحظهای است که یک خانواده زیر بار مشکلات خم میشود و کودک تنها شاهد خاموش فروپاشی است.
وی درباره جایگاه مادر در فیلم بیان کرد: مادر ستون اصلی خانواده است و تلاش میکند امنیت روانی کودک را حفظ کند. وی با صبر و مسئولیت، بحرانها را مدیریت میکند و اجازه نمیدهد فشارهای بیرونی و مشکلات اقتصادی کودک را درگیر کند. مادر نه قهرمان اغراقشده است و نه زنی شکستخورده؛ بلکه تصویر واقعی از زن ایرانی ارائه میدهد که در سختترین شرایط، مراقبت از خانواده و تربیت کودک را بر دوش میکشد.
کارگردان با اشاره به نقش مخرب اعتیاد در خانواده تصریح کرد: اعتیاد پدر نه فقط جسم، بلکه روان و روابط خانوادگی را تحت تأثیر قرار میدهد. مادر با مدیریت و صبر، اثرات مخرب آن را کاهش میدهد و نقش حمایتی وی، ستون حفظ کودک و خانواده است. نگاه کودک به این بحران، تلخی و آسیبهای ناشی از اعتیاد را برجسته میکند و مخاطب را با واقعیتهای زندگی خانوادههای آسیبدیده مواجه میسازد.
نوری ادامه داد: خانه کوچک، درآمد محدود و فشارهای اقتصادی، زندگی روزمره را دشوار میکند. فیلم نشان میدهد سبک زندگی خانواده محصول تحمیلهای اجتماعی است و نه انتخاب آزادانه. کودک ناخواسته درگیر مسئولیتهایی میشود که بار روانی زیادی دارد و مادر تلاش میکند این فشارها را کاهش دهد و محیطی امن برای رشد وی فراهم کند.
وی با بیان اینکه مادر نقشی مهم در اقتصاد خانواده دارد، تصریح کرد: مادر با کارهای خرد و مدیریت منابع معنای واقعی اقتصاد مقاومتی را بازآفرینی میکند. مقاومت اقتصادی خانواده نه انتخاب، بلکه ضرورتی حیاتی برای بقا است و تلاش مادر به شکل ملموس در تصمیمات روزمره او و نحوه مدیریت خانه نشان داده میشود. فیلم تلاش میکند مفهوم اقتصاد مقاومتی را با زندگی واقعی خانواده پیوند دهد.
نوری ادامه داد: مادر سعی میکند کودک را از آسیبها دور نگه دارد و با محبت و حمایت روانی، اجازه نمیدهد درگیر بحرانها شود. حتی در سختترین لحظات، لبخند وی سپری برای محافظت روانی دختر است. این تعامل بین مادر و کودک، ستون اصلی پیام فیلم درباره امید و مقاومت است.
این کارگردان پیرامون نگاه کودک به بحران در خانواده چنین توضیح داد: «دنیا»، دختر کوچک خانواده، شاهد خاموش فروپاشی است و نگاه معصوم او، تلخی بحران را برجسته میکند. مخاطب با این زاویه دید، ابعاد آسیبها و فشارهای خانوادگی را عمیقتر درک میکند. فیلم میخواهد نشان دهد حتی در شرایط دشوار، امید و ایستادگی مادر میتواند خانواده را حفظ کند. مادر همچون ستون خانواده عمل میکند و نشان میدهد که تربیت و حمایت کودک مهمترین عامل مقابله با فروپاشی اجتماعی است. پیام فیلم هم هشدار و هم الهامبخش است.
نوری در خصوص انتخاب بازیگران گفت: طوطیا یعقوبی، شروین برکت و نفس شیفته نقشها را ایفا میکنند و تلاش میکنند واقعیت شخصیتها را بدون اغراق بازنمایی کنند. بازیگران دیگر هم با دقت انتخاب شدند تا باورپذیری روایت افزایش یابد و نقشها عمق انسانی داشته باشند. تدوین توسط منوچهر صانعی انجام میشود و اصلاح رنگ و نور با نوید منصور قناعی و بهار قدمی صورت میگیرد. گروه صدا شامل داود ربیعی و محمد عیوضی، و طراح و ترکیب صدا علیرضا غفارینژاد است. این تیم تلاش میکند فضای خانه و فشارهای اقتصادی و اجتماعی به شکل ملموس برای مخاطب بازسازی شود. «دنیا» میخواهد نشان دهد خانوادهها، حتی در سختترین شرایط، میتوانند با صبر و همدلی پایدار بمانند. مادر در این روایت نه فقط مراقب فرزند، بلکه ناظر و هدایتگر مسیر خانواده است. او با رفتار، تصمیمات و تلاشهای روزمره خود، الگویی از مقاومت و مدیریت بحران ارائه میدهد که مخاطب را به تأمل درباره اهمیت خانواده و نقش زنان در جامعه دعوت میکند.
کارگردان در ادامه سخنان خود پیرامون طراحی صحنه و لباس تصریح کرد: فرهاد محمدربیعی و اریان عامری طراحی صحنه را انجام میدهند و پریسا فرهانی و مهتاب عالیپور طراحی لباس را بر عهده دارند. همه تلاش میکنند جزئیات زندگی خانواده و محیط خانه به شکل واقعی و باورپذیر ارائه شود. نسترن ربیعی و ثنا پارسا گریم بازیگران را انجام میدهند. گرشا قباد موسیقی متن را ساخته است.
انتهای پیام