پوراحمدی در برنامه راه نشان:
آسیب نرسیدن حنجره‌ام در جنگ تحمیلی لطف خداوند بود/خاطره سرودن شعر در محضر رهبری
گروه فعالیت‌های قرآنی: ولی پوراحمدی با اشاره به حضور در جنگ تحمیلی و مجروحیت در عملیات بیت‌المقدس گفت: زمانی که دشمن بمباران شیمیایی می‌کرد حتی یک‌بار هم از ماسک استفاده نکردم، اما خداوند کمک کرد که به حنجره‌ام آسیبی نرسد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) ولی پوراحمدی چهره قرآنی سال 1393 با حضور در برنامه زنده «راه نشان» شبکه قرآن و معارف سیما به تشریح فعالیت‌های خود در حوزه قرآن کریم پرداخت.
وی در ابتدا شعری را که برای محضر رهبر معظم انقلاب سروده بود، خواند و گفت: من جانباز هستم اما معتقدم جانباز جانبازان رهبر معظم انقلاب هستند برای همین شعری را در لحظه دیدار با معظم‌له سرودم و خواندم که بدین شرح بود: گرچه جانبازم ولی جانباز جانبازان تویی/گرچه بیمارم ولی تیمار بیماران تویی؛ رهبرم ای دلبرم ای حامی مستضعفان/ با دلی سوزان بگویم قاری قرآن تویی، پس از خواندن این شعر بر لب رهبر معظم انقلاب لبخندی نقش بست که برایم ارزشمند بود.
پوراحمدی در ادامه به حضور در جبهه‌های جنگ ایران و عراق اشاره کرد و افزود: حضور در جنگ تحمیلی وظیفه بود. من سال 1359 سرباز وظیفه 21 لشکر حمزه بودم که بعد از اتمام دوره آموزشی داوطلبانه به جبهه رفتم و در عملیات فتح المبین حضور یافتم و با پیروزی این عملیات را سپری کردیم.
وی با اشاره به نحوه مجروحیت در جنگ تحمیلی، افزود: سال 1361 در مرحله دوم عملیات بیت‌المقدس در جاده اهواز- خرمشهر در محاصره دشمن قرار گرفتیم که پس از طی کردن کیلومترها راه و عقب‌نشینی ناگهان احساس کردم یک چیزی به پایم اصابت کرد و در همان‌جا بود که یکی از پاهایم را از دست دادم.
پوراحمدی با بیان اینکه نزدیک ایستگاه حسینی اهواز زخمی شدم، خاطر نشان کرد: پس از آن به ماهشهر و بعد از چند روز برای مداوا به اصفهان منتقل شدم که در همان‌جا پایم را قطع کردند. بعد از اینکه یکی از پاهایم را از دست دادم خرمشهر آزاد شد. وقتی این خبر را شنیدم انگار که خداوند به جای پا به من بال داده است. بعد از آن هم برای ادامه مداوا حدود هشت ماه به تهران رفتم.
وی با بیان اینکه شب عملیات قبل از مجروحیت از خدا خواستم اگر قرار است معلول و جانباز بشوم حنجره‌ام را از من نگیرد، گفت: من فوتبالیست بودم و در تیم جوانان دسته یک تهران بازی می‌کردم اما برایم جبهه و پیروزی در جنگ خیلی مهم‌تر بود و به قرائت قرآن علاقه بسیاری داشتم، زمانی که دشمن شیمیایی می‌زد حتی یک‌بار هم از ماسک استفاده نکردم، اما خداوند کمک کرد که به حنجره‌ام آسیبی نرسد.
این پیشکسوت قرآنی با اشاره به اینکه بعد از بهبودی نسبی دوباره به جبهه رفتم و در عملیات‌ها به عنوان مسئول تبلیغات گردان حضور یافتم، افزود: سعید حدادیان مداح گردان بودند و من هم کنار وی بودم. واقعا فضای معنوی خاصی در جبهه حاکم بود.
بر اساس این گزارش، ولی پوراحمدی 13 آبان ماه 1337 در همدان به دنیا آمد. با وجود اینکه پدر و مادرش سواد خواندن و نوشتن نداشتند اما اهتمام ویژه‌ای به یادگیری علوم دینی و تربیت قرآنی فرزندانشان داشتند به همین دلیل ولی پوراحمدی از همان دوران کودکی به تشویق خانواده در جلسات قرآن شرکت می‌کرد اما فعالیت حرفه‌ای خود در این عرصه را از 20 سالگی یعنی پس از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز کرد. پس از آن، وی با آغاز جنگ تحمیلی مأموریت قرآنی خود را در جبهه‌ها ادامه داد و در این راه یک پای خود را نیز در عملیات بیت‌المقدس از دست داد.
پوراحمدی در همان اوایل دهه 1360 در مسابقات قرآن موفق به کسب رتبه و همراه با کاروان نور به حج تمتع اعزام شد. این استاد قرآن کریم سال 1393 به عنوان چهره قرآنی توسط سازمان دارالقران انتخاب و تجلیل شد.
وی در ابتدا شعری را که برای محضر رهبر معظم انقلاب سروده بود، خواند و گفت: من جانباز هستم اما معتقدم جانباز جانبازان رهبر معظم انقلاب هستند برای همین شعری را در لحظه دیدار با معظم‌له سرودم و خواندم که بدین شرح بود: گرچه جانبازم ولی جانباز جانبازان تویی/گرچه بیمارم ولی تیمار بیماران تویی؛ رهبرم ای دلبرم ای حامی مستضعفان/ با دلی سوزان بگویم قاری قرآن تویی، پس از خواندن این شعر بر لب رهبر معظم انقلاب لبخندی نقش بست که برایم ارزشمند بود.
پوراحمدی در ادامه به حضور در جبهه‌های جنگ ایران و عراق اشاره کرد و افزود: حضور در جنگ تحمیلی وظیفه بود. من سال 1359 سرباز وظیفه 21 لشکر حمزه بودم که بعد از اتمام دوره آموزشی داوطلبانه به جبهه رفتم و در عملیات فتح المبین حضور یافتم و با پیروزی این عملیات را سپری کردیم.
وی با اشاره به نحوه مجروحیت در جنگ تحمیلی، افزود: سال 1361 در مرحله دوم عملیات بیت‌المقدس در جاده اهواز- خرمشهر در محاصره دشمن قرار گرفتیم که پس از طی کردن کیلومترها راه و عقب‌نشینی ناگهان احساس کردم یک چیزی به پایم اصابت کرد و در همان‌جا بود که یکی از پاهایم را از دست دادم.
پوراحمدی با بیان اینکه نزدیک ایستگاه حسینی اهواز زخمی شدم، خاطر نشان کرد: پس از آن به ماهشهر و بعد از چند روز برای مداوا به اصفهان منتقل شدم که در همان‌جا پایم را قطع کردند. بعد از اینکه یکی از پاهایم را از دست دادم خرمشهر آزاد شد. وقتی این خبر را شنیدم انگار که خداوند به جای پا به من بال داده است. بعد از آن هم برای ادامه مداوا حدود هشت ماه به تهران رفتم.
وی با بیان اینکه شب عملیات قبل از مجروحیت از خدا خواستم اگر قرار است معلول و جانباز بشوم حنجره‌ام را از من نگیرد، گفت: من فوتبالیست بودم و در تیم جوانان دسته یک تهران بازی می‌کردم اما برایم جبهه و پیروزی در جنگ خیلی مهم‌تر بود و به قرائت قرآن علاقه بسیاری داشتم، زمانی که دشمن شیمیایی می‌زد حتی یک‌بار هم از ماسک استفاده نکردم، اما خداوند کمک کرد که به حنجره‌ام آسیبی نرسد.
این پیشکسوت قرآنی با اشاره به اینکه بعد از بهبودی نسبی دوباره به جبهه رفتم و در عملیات‌ها به عنوان مسئول تبلیغات گردان حضور یافتم، افزود: سعید حدادیان مداح گردان بودند و من هم کنار وی بودم. واقعا فضای معنوی خاصی در جبهه حاکم بود.
بر اساس این گزارش، ولی پوراحمدی 13 آبان ماه 1337 در همدان به دنیا آمد. با وجود اینکه پدر و مادرش سواد خواندن و نوشتن نداشتند اما اهتمام ویژه‌ای به یادگیری علوم دینی و تربیت قرآنی فرزندانشان داشتند به همین دلیل ولی پوراحمدی از همان دوران کودکی به تشویق خانواده در جلسات قرآن شرکت می‌کرد اما فعالیت حرفه‌ای خود در این عرصه را از 20 سالگی یعنی پس از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز کرد. پس از آن، وی با آغاز جنگ تحمیلی مأموریت قرآنی خود را در جبهه‌ها ادامه داد و در این راه یک پای خود را نیز در عملیات بیت‌المقدس از دست داد.
پوراحمدی در همان اوایل دهه 1360 در مسابقات قرآن موفق به کسب رتبه و همراه با کاروان نور به حج تمتع اعزام شد. این استاد قرآن کریم سال 1393 به عنوان چهره قرآنی توسط سازمان دارالقران انتخاب و تجلیل شد.
