جامعه با تفکر التقاطی به هرج و مرج می‌رسد
گروه حوزه‌های علمیه: صاحب تفسیر گرانسنگ تسنیم با اشاره به تعبیر مرج البحرین گفت: خداوند میان دو آب شور و شیرین حایل قرار داد تا لؤلؤ و مرجان از آن بیرون بیاید و جامعه نیز اگر می‌خواهد به هرج و مرج نرسد نباید دچار تفکر التقاطی و اختلاطی شود.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله العظمی عبدالله جوادی آملی امروز 9 آبان ماه در ادامه جلسات تفسیری خود در مسجد اعظم گفت: قرآن کریم تاکید فرمود که اعمال کفار مانند سرابی است که وزنی ندارد لذا توسلی که مشرکان در تصور خود به بت‌ها داشتند سرابی بیش نبود.
وی افزود: مشرک اساسا عمل خوب ندارد و مانند کسی است که سراغ سراب می‌رود و در قیامت نیز به همین دلیل دستش خالی است و چیزی ندارد لذا کسی که اعمال خوب ندارد و یا اعمالش مقبول نیست مصداق«هباء منثورا» است.
این مفسر قرآن با اشاره به روایاتی که فرموده‌اند خودتان را قبل از آنکه شما را محاسبه کنند محاسبه کنید بیان کرد: انسان هر اندازه که از حق دور باشد همان اندازه در درکات جهنم فرو خواهد رفت و هر مقدار که به حق نزدیک باشد در بهشت دارای درجه خواهد بود.
این مرجع تقلید با طرح این پرسش که خطاب در تعبیر قرآنی«فبای آلاء ...» که در سوره مبارکه الرحمان به کرات تکرار شده است فرشته و جن و انس است یا مومن و کافر؟ با بیان اینکه جن نیز حساب و کتاب و قیامت و ... دارند تصریح کرد: خطاب این آیه به جن و انس با توجه به آیه 130 سوره انعام و شواهد دیگر است.
صاحب تفسیر تسنیم با بیان اینکه دریا و آب و خاک همه نعمات الهی هستند ادامه داد: سخن در تکذیب نعمت بودن نیست بلکه از سوی منکران خدا و مادیون گفته می‌شود که یا منعم و حساب و کتابی در عالم وجود ندارد و یا حساب و کتاب هست ولی آن را به ارباب متفرقه نسبت می‌دهند.
آیت‌الله جوادی آملی عنوان کرد: این شدنی نیست که بنایی بدون بانی و شجری بدون غارس باشد و میوه بدهد؛ امیرالمومنین وقتی صفات الهی را ذکر کرد فرمود که اگر کسی خدا را وصف کند معلوم است او را نشناخته است زیرا اوصاف زائد بر ذات نیست و صفات عین ذات است.
این مفسر قرآن بیان کرد: کسانی که تفکر التقاطی و اختلاطی دارند و نظمی ندارند در هرج و مرج هستند و نظم و عدل برهانی ندارند.
وی با اشاره به تعبیر مرج البحرین عنوان کرد: البته برخی مرج را به قرینه اینکه این دو دریا با هم برخورد می‌کنند و قبلا برخورد نداشته‌اند به معنای حرکت کردن تعبیر کرده‌اند ولی تفاسیر به وجود برزخی میان این دو نیز اشاره دارند.
