«بمب» یک عاشقانه ساده در بستر جنگ

«بمب» دومین فیلم پیمان معادی در مقام کارگردان، کاری‌ است که در آن یک عاشقانه در بستر جنگ روایت می‌شود. این فیلم داستان زوجی جوانی است که در ایام بمب باران با یکدیگر قهر هستند. برای آنها اتفاقاتی رخ می‌دهد که در نهایت منجر به آشتی آنها می‌شود، اما در همان لحظه خانه آنها بمباران و شوهر (پیمان معادی) زخمی می‌شود. در این فیلم سینمایی عاشقانه‌ها، شکلی پاک و کودکانه دارد و دیدنش برای تماشاگر به نوعی یادآور دوران کودکی‌ است به ویژه کسانی که کودکی آنها در دهه 60 گذشته است.

در این فیلم سینمایی دکوپاز و طراحی صحنه به شدت خیره کننده است، به نحویکه به هیچ‌وجه نمی‌توان نشانه‌هایی از زمان حال را تصاویر مشاهده کرد. طراحی صحنه فوق‌العاده فیلم تلاش محسن شاه ابراهیمی است که بارها با کارهایش در سینما اتفاقات خوبی را رقم زده، البته مطمئناً این کار یکی از بهترین آثار وی در سینما خواهد بود. این کار در دیگر بخش‌های فنی نیز از امتیازات بسیار خوبی بهره برده که فیلمبرداری یا صدا یکی دیگر از آنهاست.

اما درباره بازیگران فیلم یک نکته را می توان بیان کرد، آن هم اینکه جدا از بازی هنرمندان بزرگسال فیلم باید بازی خیره کننده بازیگران نوجوان فیلم اشاره کرد که به نظرم حتی از بازیگران حرفه ای نیز زیباتر است. این ویژگی مثبت نشان می‌دهد که کارگردان به درستی توانسته آن چیزی که در کودکی تجربه کرده را به خوبی برای مخاطب تصویرسازی کند. درباره بازیگران باید به یک نکته هم اشاره کنم آن هم شیرینی برخی از نقش‌هاست که به نوعی باعث شیرین شدن فیلم می‌شود و به نوعی به کار انرژی مثبت می‌دهد.

نکته دیگر به زمان فیلم مربوط می‌شود، معمولا در سینمای ما باب شده که فیلم‌ها در تایمی 70 یا 80 دقیقه‌ای ساخته می‌شوند، درصورتی‌که فیلم‌های خوب در سینمای جهان بالای 100 دقیقه است. در این فیلم نیز معادی طولانی بودن زمان فیلمش را در خدمت لحن عاشقانه فیلم قرار ‌می‌دهد، اتفاقی که معتقدم بر تاثیرگذاری کار افزوده است.

نکته دیگری که درباره «بمب» می‌توان گفت به روایت شاعرانه و جذاب فیلم مربوط می‌شود که به ما نشان داد می‌توان در حوزه دفاع مقدس حرف زد بدون آنکه قصه مورد نظر لحن و روایتی تکراری داشته باشد. این اتفاق به خوبی در «بمب» رخ داده است، البته در چند سال اخیر نگاه‌های جدیدی در سینمای دفاع مقدس به‌وجود آمده و فیلم‌هایی نظیر «بمب» یا «آباجان» گوشه‌ای از این دست کارهاست، اما ضروریست با حمایت منطقی از کارهای مورد نظر شرایط دیده شدن آثار را بهتر و بیشتر فراهم کنیم.

درباره فیلم سینمایی «بمب» باید گفت که گارگردان فیلم یکی از بازیگران خوب سینمای ایران است که تجربه حضور در سینمای جهان را نیز دارد. معادی جدا از بازیگری کارگردان خوبی نیز است، اما افسوس که بیشتر فیلم نمی‌سازد، چون بعد از «برف روی کاج‌ها»، «بمب» با یک فاصله چند ساله تولید شد.

در پایان این مطلب باید گفت که مطمئنا «بمب» در چند بخش از جشنواره کاندید بهترین‌ها خواهد بود، به شرطی که برخی ملاحظه کاری‌های پشت پرده حق را از حقدار جدا نکند، اتفاقی که احتمال رخ دادن آن کم، زیرا خوشبختانه سابقه تیم داوری چنین چیزی را نشان نمی‌دهد.

به قلم؛ داود کنشلو