به گزارش ایکنا از لرستان، آدم تنها، مرد تنها و زن تنها که همه عمر خود را به تنهایی میگذرانند، از دید اسلام یک چیز مطلوبی نیست، مانند یک موجود بیگانه است در مجموعه پیکره انسانی، اسلام اینگونه خواسته که خانواده سلول حقیقی مجموعه پیکره جامعه باشد نه فرد تنها.
خانواده، کلمهای طیبه است، کلمه طیبه هم خاصیتش این است که وقتی یک جایی به وجود آمد مرتب از خود برکت و نیکی میترواد و به پیرامون خودش نفوذ میدهد، کلمه طیبه همان چیزهایی است که خدای متعال آنرا با همان اساس صحیح به بشر اهداء کرده، اینها همه؛ چه معنویات و چه مادیات، کلمه طیبه است.
نکته اول این است که در کار ازدواج و این مراسم و رسم و سنتی که در اسلام و در همه ادیان و در بشریت وجود دارد، به نظر اسلام آن چیزی که اصل و محور است، تشکیل کانون خانوادگی است، از نظر اسلام، خانواده یک رکن بزرگ است.
نگرش اسلام به خانواده، نگرشی درست و نگرشی اصیل و یک نگاه با اهتمام است که خانواده اصل قرار داده شده و به هم زدن خانواده یا آشفته نمودن آن جزو بدترین کارهاست.
در اسلام و در فرهنگ اسلامی خانواده با دوام است، در خانواده پدربزرگها و ماردبزرگها و پدر و مادر هستند، نوهها و نتیجههایشان را میبینند، سنتها را به هم منتقل میکنند، نسل گذشته مواریث خودش را بهنسل بعد تحویل میدهد، بریده و بیریشه و تنها و بیعاطفه بار نمیآیند.
خانواده یک محیط امنی است که در آن چه فرزندان و چه خود پدر و مادر میتوانند روح، فکر و ذهن خود را در این محیط امن و قابل اعتماد، سالم نگهدارند و رشد بدهند. وقتی خانواده سست شد، نسلهایی که همینطور پشت سر هم میآیند، بیحفاظاند.
انسان برای تربیت است، انسان برای هدایت و تعالی و کمال است. این نمیشود مگر در یک محیط امن؛ محیطی که در آن عقده به وجود نیاید، انسان اشباع بشود، در آن تعلیمات هر نسلی به نسل بعد منعکس بشود و از کودکی یک انسان تحت تعلیم صحیح، روان، طبیعی و فطری دو معلم که نسبت به او از همه انسانهای عالم مهربانترند، یعنی پدر و مادر قرار بگیرد.
خانواده باید خوب و سالم اداره بشود
هرانسانی هم مرد و هم زن، در طول زندگی، در شبانهروز مشکلاتی دارد و با پیش آمدها و حوادثی مواجه است. حوادث اعصاب را میکوبد و خسته میکند. انسانها را دچار نارآرامی و سراسیمگی میکند. وقتی وارد محیط خانه شد، این محیط امن و امان به او تجدید قوا میبخشد. او را آماده یک روز دیگر و یک شبانهروز دیگر میکند. خانواده برای تنظیم زندگی انسان خیلی مهم است. البته خانواده باید خوب و سالم اداره بشود.
فرصت ازدواج و آرام گرفتن در یک مجموعه خانواده، یکیاز فرصتهای مهم زندگی برای مردم و زن است، یکی یک وسیله آسایش و آرامش روحی است، وسیله دلگرم شدن به تداوم فعالیتهای زندگی است، وسیله تسلّی، وسیله پیدا کردن یک غمخوار نزدیک است که برای انسان در طول زندگی بسیار لازم است.
در داخل خانواده است که مرد و زن میتوانند تجدید قوا کنند، میتوانند همت خودشان را برای ادامه راه آماده کنند، میدانید که زندگی یک مبارزه است، کل زندگی عبارت است از یک مبارزه بلندمدت، مبارزه با عوامل طبیعی، مبارزه با موانع اجتماعی، مبارزه با درون خود انسان که مبارزه با نفس است. دائم انسان در حال مبارزه است. بدن انسان وقتی در جسم باشد، جسم سالم است. در انسان این مبارزه باید صحیح، منطقی، در جهت درست، با رفتارهای صحیح و ابزارهای درست باشد. این مبارزه گاهی یک استراحت و یک باراندازی لازم دارد، این یک سفر و یک حرکت است این نقطه استراحت، داخل خانواده است.
خانواده در اسلام یعنی محل سکونت دو انسان، محل آرامش روانی دو انسان، محل انس دو انسان با یکدیگر، محل تکامل یک نفر به وسیله یک نفر دیگر، آنجایی که انسان در آن صفا مییابد، این محیط خانواده است، کانون خانواده در اسلام اینقدر اهمیت دارد.
اسلام در بیان قرآن، در چندجا این آفرینش زن و مرد و همزیستی اینها و در نهایت زوجیت آنها را برای آرامش و سکن برای زن و مرد شناخته است.
هنر ادیان، و بیشتر از همه اسلام، در این است که غرایز جنسی و غریزه زوجطلبی انسان را که غیراز غریزه جنسی است، در خدمت تشکیل خانواده قرار داده و کار کردهاند که کانون خانواده، با پشتوانه غریزه جنسی، یا با پشتوانه آن غریزه دیگر که از غریزه جنسی عمومیتش بیشتر است، تحقق پیدا کند و باقی بماند.
اهمیت خانواده در اسلام
بعضیها ممکن است در سنین خاصی نیاز جنسی هم نداشته باشند، اما نیاز به زوجطلبی را دارند و میباید زوجی از جنس مخالف را داشته باشند؛ زن و مرد فرقی نمیکند. سکن؛ مایه آرامش است. ادیان و بیشاز همه اسلام، اینها را پشتوانه تشکیل خانواده قرار دادهاند.
یک نکته اساسی هم وجود دارد که در آن اسلام ایستادگی کرده است و آن این است که در طول زمان، چون اخلاق مردان خشنتر و اراده آنان در برخورد با مشکلات قویتر و جسمشان سنگینتر بوده است، لذا کارهای مهم و مسئولیتها و قدرتهای گوناگون را در دست داشتهاند و این به مردان امکانی برای سوءاستفاده کردن از جنس مخالف، به نفع خودشان، داده است.
شما نگاه کنید ببینید کدامیک از سلاطین، ثروتمندان و پولداران و زرمندان و زورمندان در دربارها و دستگاههایشان، با داشتن پول و مقام و قدرت، بهنحوی از انحا، دست به سمت تعرض و تخطی و سوءاستفاده از زن دراز کردهاند، اسلام در اینجا، با کمال قدرت و قوت ایستاده است و بین زن و مرد در جامعه، مرزی قرار داده است.
از نظر اسلام هیچکس حق ندارد که این مرز را زیرپا بگذارد و بشکند؛ چون از نظر اسلام، خانواده خیلی مهم است. رابطه زن و من در محیط خانواده به گونهای است و در محیط جامعه به گونهای دیگر است.
فرهنگ اسلامی، فرهنگ عدم اختلاط زن و مرد است
اگر آن ضوابطی که اسلام در محیط جامعه بهعنوان حایل بین زن و مرد قرار داده است، بشکند، خانواده خراب میشود. در خانواده غالباً به زن و گاهی هم به مرد، ممکن است ظلم شود. فرهنگ اسلامی، فرهنگ عدم اختلاط زن و مرد است، چنین زندگی با خوشبختی ادامه مییابد و میتواند بهدرستی و با رعایت موازین عقلی بچرخد و حرکت کند و به پیش برود، در اینجا اسلام سختگیری کرده است، اگر آن حد و مرزی که در جامعه قرار داده شده است، چه از طرف زن و چه از طرف مرد بشکند، اسلام در مقابل آن سختگیری میکند؛ درست نقطه مقابل آنچه که شهوترانان عالم میخواستهاند و عمل میکردهاند.
مقام معظم رهبری در بیاناتی که در جمع بانوان ارومیه در سال 75 داشتند در رابطه با قرار دادن حقوق مشخص و متعادل برای زن و مرد در خانواده فرمودند: «در اسلام به مرد اجازه داده نشده است که به زن زور بگوید و امری را بر او تحمیل کند، برای مرد در خانواده حقوق محدودی قرار داده شده است که از روی کمال مصلحت و حکمت است. این حقوق برای هرکس گفته و تشریح شود مورد تصدیق قرار خواهد گرفت.
همچنین برای زن نیز در خانواده حقوقی معین شده است که آن هم از روی مصلحت است. مرد و زن هرکدام طبیعت، اخلاق، روحیات و غرایزی دارند که ویژه خودشان است. آنها اگر از خلقیات ویژه خود به طور صحیح استفاده کنند در خانواده زوجی کامل و هماهنگ و مساعد تشکیل میدهند. اگر مرد زیادهروی کرد، تعادل به هم میخورد. اگر زن هم زیادهروی کرد، تعادل به هم میخورد. اسلام در داخل خانواده، دو جنس زن و مرد را مانند دو لنگه یک در، دو چشم در چهره انسان، دو سنگرنشین در جبهه نبرد زندگی و دو کاسب شریک در یک باب مغازه قرار داده است. هرکدام از این دو طبیعت، خصوصیات و خصلتهایی، هم در جسم و روح و فکر و هم در غرایز و عواطف دارند که ویژه خودشان است. این دو جنس اگر با همان حدود و موازینی که اسلام معین کرده است در کنار هم زندگی کنند، خانوادهای ماندگار و مهربان و با برکت و پرفایده خواهند داشت».
برگرفته از کتاب «زن و بازیابی هویت حقیقی» گزیده بیانات مقام معظم رهبری